JW subtitle extractor

Witajcie!
Omówimy dzisiaj, jak ważne jest
stawianie sobie
osobistych celów w służbie.
Ale najpierw kilka informacji.
1 stycznia tego roku
środkową Japonię dotknęło trzęsienie
ziemi o magnitudzie 7,6.
Na szczęście nikt
z naszych braci nie zginął.
Ale ponad 100 domów naszych współwyznawców
zostało uszkodzonych, a dwa zniszczone.
Poza tym zostało uszkodzonych
dziewięć Sal Królestwa.
Biuro Oddziału szybko zapewniło
naszym braciom i siostrom kwatery
i inne niezbędne rzeczy.
Niedługo potem wyznaczyło też
Komitet Pomocy Doraźnej
i wysłało przedstawicieli,
żeby odwiedzili braci na terenach
dotkniętych tym kataklizmem.
W ciągu kilku dni zborom w potrzebie
została zapewniona dodatkowa pomoc.
W zborze Wajima
starsi nie mogli się skontaktować
z pewną siostrą.
Żeby do niej dotrzeć,
jeden z nich szedł przez osiem godzin,
omijając osuwiska i szczeliny w ziemi,
aż upewnił się, że jest bezpieczna.
Okoliczne zbory — również te,
które poważnie ucierpiały —
jeszcze w tym samym tygodniu
zorganizowały zebrania.
Większość głosicieli
pojawiła się na nich osobiście,
żeby się nawzajem zachęcać.
Modlimy się za
naszych braci i siostry w Japonii,
a także w innych krajach
dotkniętych różnymi nieszczęściami.
1 stycznia Centrum dla Zwiedzających
w Patterson
zostało oficjalnie otwarte!
Budowa trwała od roku 2021
do września 2023.
Czego możesz się spodziewać,
przyjeżdżając na wycieczkę?
Przekonajmy się!
W Centrum dla Zwiedzających
w Patterson
znajdują się trzy wystawy
i ekspozycja monet.
Pierwsza wystawa nosi nazwę
„Obrona dobrej nowiny
i umacnianie prawa do jej głoszenia”.
Przedstawia przejmujące przykłady
mężczyzn, kobiet, a nawet dzieci,
którzy trzymali się
opartych na Biblii przekonań
mimo sprzeciwu władz.
Pokazuje też, jak organizacja Jehowy
wspierała ich w ciężkich próbach.
Na ekspozycji monet
zobaczymy unikatowe egzemplarze
używane w I wieku n.e.
Dowiemy się też,
które wersety biblijne o nich wspominają
i czego się z nich uczymy.
Kolejna wystawa nosi tytuł
„Wszyscy twoi synowie
będą wyuczeni przez Jehowę”
i opowiada o kursach i szkoleniach
prowadzonych
przez nowożytną organizację Jehowy,
które pomagają nam
ulepszać jakość naszej służby.
Mamy nadzieję, że pomoże ci ona dostrzec,
na jakie jeszcze sposoby
możesz odnieść korzyść
ze szkolenia od Jehowy.
Naszą główną wystawą
jest wioska z I wieku.
Jej „mieszkańcy” są bardzo gościnni
i chętnie pokażą wam, jak się żyło
i pracowało w tamtejszym społeczeństwie.
Na własne oczy zobaczycie,
jak wyglądało życie w czasach Jezusa.
Przejdziecie przez pola uprawne, rynek,
zajrzycie do domów, synagogi,
a nawet wejdziecie do łodzi.
Bez wątpienia dzięki tym wystawom
jeszcze bardziej docenisz Biblię
i to, czego Jehowa dzisiaj dokonuje
przez swoją organizację.
Serdecznie zapraszamy wszystkich
do nowego Centrum dla Zwiedzających
w Patterson!
Centrum dla Zwiedzających w Patterson
jest niesamowite!
Dziękujemy wszystkim zaangażowanym
w ten projekt.
Teraz zapraszamy was,
żebyście nas odwiedzili.
Możecie zarezerwować wycieczkę
w serwisie jw.org.
Teraz porozmawiajmy o ostatnich zmianach
w składaniu sprawozdań ze służby
i jak wpływają one na nasze osobiste cele.
Na zgromadzeniu statutowym
dowiedzieliśmy się,
że od listopada nie musimy już składać
szczegółowego sprawozdania ze służby.
To była wielka zmiana, co nie?
Ale chociaż zmienił się sposób
raportowania naszej służby,
to nie zmienił się sposób,
w jaki do niej podchodzimy.
Skupiamy się na ludziach.
Kochamy ludzi
i chcemy im pomagać.
Jesteśmy gotowi im głosić,
gdziekolwiek ich spotkamy.
Sobotni poranek
możemy poświęcić
na służbę od domu do domu.
Potem być może idziemy na zakupy.
Czy to znaczy,
że jesteśmy już „po godzinach”,
bo zakończyliśmy oficjalną służbę?
Nie chcemy tak na to patrzeć.
Kiedy jesteśmy w sklepie,
dalej możemy szukać okazji,
żeby podzielić się dobrą nowiną.
Być może porozmawiamy z kimś,
kto stoi obok nas
w długiej kolejce do kasy,
albo z ekspedientem, który nas obsługuje.
To może być krótkie.
Po tym, jak zamienimy kilka miłych zdań,
możemy wyciągnąć wizytówkę i powiedzieć:
„Ta strona może się panu spodobać.
Jest tam wiele ciekawych artykułów
w ponad 1000 języków”.
Albo po niedługiej rozmowie
możemy zaproponować traktat.
Jeśli czas pozwoli,
a rozmówca chętnie słucha,
możemy powiedzieć więcej.
Tę samą zasadę możemy zastosować,
gdy jesteśmy u lekarza,
na lotnisku, w sklepie
albo transporcie publicznym.
Co wy na to?
Może warto mieć ze sobą kilka wizytówek
albo innych publikacji,
gdziekolwiek się wybieramy.
Powiedzieliśmy,
że chcemy być gotowi głosić,
gdziekolwiek spotkamy ludzi.
Ale co z tymi, których nie spotykamy —
których często nie ma w domu?
Czy przejeżdżałeś kiedyś przez swój teren
w sobotę albo w niedzielę po południu
i zauważyłeś, że przed każdym domem
stoi samochód,
a kiedy rano odwiedzałeś te same domy,
nikogo nie było?
Ciekawe, ile z tych osób
zgodziłoby się na kurs biblijny,
gdyby dostało taką propozycję.
Miłość do ludzi sprawi,
że pójdziemy do nich, kiedy będą w domu.
Pamiętam, jak pewnego razu
jechaliśmy z drugim małżeństwem
do restauracji na kolację.
Kierował tamten brat.
Kiedy przejeżdżaliśmy obok pewnego domu,
zatrzymał się, zaparkował i powiedział:
„Przepraszam was,
ale zauważyłem, że stoi samochód.
Już od tygodni próbujemy
tutaj kogoś zastać.
Nie zajmie to długo”.
Razem z żoną wysiedli
i podeszli do drzwi.
Brawo!
Inna dziedzina,
w której musimy być sumienni,
to podtrzymywanie zainteresowania.
Załóżmy, że głosiciel ma
ciekawą rozmowę przy wózku
i rozmówca chce, żeby go odwiedzić.
Ta osoba mieszka na twoim terenie
i zgodziłeś się do niej pójść.
W sobotę rano pukasz do drzwi
i co się dzieje?
Znacie odpowiedź — nikogo nie ma w domu.
Czy rozłożymy ręce i powiemy:
„Cóż, próbowałem”?
Na pewno nie!
Ktoś chciał porozmawiać,
więc będziemy wracać o różnych porach,
dopóki go nie zastaniemy.
Chociaż nie składamy już
szczegółowych sprawozdań ze służby,
to nadal możemy
stawiać sobie osobiste cele.
Takim wartościowym celem
może być uważniejsze słuchanie,
gdy domownik się wypowiada,
albo okazywanie więcej zainteresowania.
A jeszcze innym —
dokładniejsze opracowywanie terenu.
Stawianie sobie celów
jest zgodne z radą Pawła,
którą możemy znaleźć
w Liście do Galatów 6:4.
Możemy śledzić tekst na ekranie.
Paweł napisał:
Osobiste cele mogą dać nam motywację,
żeby w pełni się zaangażować
w to ważne dzieło.
Posłuchajmy, co niektórzy bracia i siostry
myślą o ostatnich zmianach
i co pomaga im
robić więcej w służbie.
Dzięki tym zmianom mam
jeszcze więcej radości ze służby
i pozyskiwania uczniów.
Naprawdę mi się to podoba.
Postanowienie co do raportowania godzin
bardzo mi pomogło.
Teraz nie martwię się,
kiedy zaczynam służbę
i kiedy ją kończę.
Czuję, że jestem w służbie cały czas.
Przede wszystkim
musiałam zmienić plan dnia,
żeby głosić wtedy, kiedy są ludzie.
Wcześniej w służbie oczekiwałem,
że ludzie będą słuchać mnie,
ale teraz to ja staram się słuchać ich.
Nie ma znaczenia,
ile publikacji rozpowszechnię.
Teraz rozumiem, jak ważne jest
wykorzystywanie każdej okazji,
żeby rozmawiać z ludźmi,
mając na celu pozyskiwanie uczniów.
Wcześniej cieszyłam się,
kiedy udało mi się
zostawić komuś publikację,
ale teraz naprawdę się cieszę,
kiedy mogę zostawić komuś
kawałek swojego serca.
To pomogło mi skupić się na tym,
co naprawdę ważne —
czyli na pozyskiwaniu uczniów.
Bardzo podoba mi się
to nowe podejście do służby,
bo nie muszę się uczyć na pamięć wstępu.
Teraz mogę rozmawiać
o Biblii bardziej naturalnie
i sprawia mi to
o wiele więcej przyjemności.
W naszej działalności
najważniejsze nie są liczby.
To, co naprawdę nas motywuje,
to szczera miłość do ludzi.
Zauważyliśmy, że bracia i siostry
w naszym obwodzie
są podekscytowani tą zmianą
w podejściu do służby.
Wcześniej to było bardziej formalne —
wstęp, werset.
A teraz to po prostu rozmowa.
Kiedyś martwiłam się,
co powinnam powiedzieć
i jak w czasie rozmowy
mogłabym nawiązać do Biblii.
Teraz rozumiem, że najbardziej
liczy się nie to, co powiem,
ale to, żeby druga osoba czuła,
że naprawdę mi na niej zależy.
Tak jak Jezus zaczął rozmowę
z kobietą przy studni,
tak ja staram się zaczynać rozmowy
z ludźmi o ich psach.
Pytam, czy mogę je pogłaskać.
Kiedy już chwilę porozmawiamy,
proponuję wizytówkę
albo staram się powiedzieć
chociaż trochę o prawdzie.
Jak skończymy rozmowę,
to często się odwracam i widzę,
że ktoś już skanuje kod na wizytówce
i wchodzi na naszą stronę.
Głosiciele są teraz
bardziej spostrzegawczy.
Zwracają uwagę na to, co interesuje ludzi,
a potem starają się nawiązywać
do tego w rozmowach.
Z natury jestem osobą cichą i nieśmiałą,
a ta nowa metoda głoszenia zachęca:
„Nie mów za dużo”.
Kiedy to usłyszałam, pomyślałam: „Tak!
To jest coś, w czym jestem naprawdę dobra.
To mi się podoba”.
Dużo mniej się stresuję, bo teraz
celem jest po prostu rozpoczynanie rozmów.
Dlatego kiedy się przygotowuję,
myślę, co zainteresuje ludzi.
Naprawdę podobają mi się
te ostatnie zmiany, bo...
zachęcają mnie do różnych form służby,
na przykład nieoficjalnej.
I chociaż nie przychodzi mi to łatwo,
to naprawdę czuję, jak Jehowa
i Jego organizacja mnie w tym wspierają.
Chciałabym niedługo
zostać pionierką stałą.
Z pewnością zmotywowało nas to,
żeby jeszcze bardziej
poszerzyć zakres służby,
docierać do ludzi, gdziekolwiek są
i pomagać im w poznawaniu Jehowy.
Widzę, że wiele osób w moim zborze
ma dużo radości ze służby pionierskiej.
Chciałem poczuć to samo
i jestem bardzo szczęśliwy,
że od tego miesiąca
rozpocząłem stałą służbę pionierską.
Razem z mężem chcemy skorzystać
z Kursu dla Ewangelizatorów Królestwa,
żeby uczyć się nowych sposobów
okazywania miłości ludziom w służbie.
Nie mogę się doczekać,
kiedy będę pionierką.
A potem chcę pójść na KEK
i wyjechać wszędzie tam,
gdzie mnie wyślą.
To będzie super przygoda!
To jest świetne!
Wszystko, co muszę zrobić,
to skupić się na ludziach,
a przecież o to właśnie chodzi.
Bracia i siostry, kochamy was za to,
że w służbie robicie wszystko,
co tylko możecie!
Jezus powiedział,
jak czytamy w Jana 14:15:
Kochamy naszego Mistrza i kochamy ludzi,
dlatego chętnie się stosujemy
do nakazu Jezusa:
„A idąc, głoście”.
To była audycja JW Broadcasting
z Biura Głównego Świadków Jehowy.

Sprawozdanie Ciała Kierowniczego nr 1/2024