JW subtitle extractor

Czy miałeś nadzieję, że do tego czasu
pandemia się już skończy?
Chyba wszyscy tak myśleliśmy.
W niektórych częściach świata
liczba nowych przypadków jest niska.
Ale w innych rozprzestrzeniają się
wysoce zaraźliwe warianty wirusa
i pandemia szerzy się jak nigdy wcześniej.
To nam przypomina o tym,
że ta pandemia jeszcze się nie skończyła.
‛Płaczemy z tymi, którzy płaczą’
i modlimy się szczególnie za naszych braci i siostry
w Ameryce Łacińskiej i w Afryce,
gdzie w ostatnich tygodniach
było dużo nowych zachorowań.
W innych częściach świata dzięki szczepieniom
tempo rozprzestrzeniania się wirusa zwolniło.
Robimy, co możemy,
żeby pomóc betelczykom
i innym sługom specjalnym
się zaszczepić, jeśli tego chcą.
Cieszymy się, że do tej pory około 50 procent
wszystkich betelczyków na świecie zostało zaszczepionych.
Tutaj, w USA, na szczepienie zdecydowało się
ponad 98 procent rodziny Betel.
Dzięki prawom,
które wprowadzono w stanie Nowy Jork,
osoby zaszczepione
mogą cieszyć się większą miarą swobody.
Te nowe regulacje
wprowadzone
przez władze sprawiły,
że mogliśmy w Betel
wznowić
niektóre aktywności.
Bardzo się ucieszyliśmy,
że aktualne przepisy
pozwalają zaszczepionym osobom
się zgromadzać.
Dzięki temu możemy jeść razem
posiłki w jadalni
i spotykać się
na studium „Strażnicy”.
Bardzo się cieszymy,
że znowu tu razem jesteśmy!
Wszyscy byliśmy bardzo szczęśliwi,
że znowu razem mogliśmy
wziąć udział w tym studium.
Oczywiście decyzja, czy się zaszczepić,
jest sprawą osobistą.
Jakie czynniki może wziąć pod uwagę chrześcijanin,
kiedy ją podejmuje?
Po pierwsze, pamiętajmy o tym,
że szczepienia nie są sprzeczne z tym,
w co wierzymy jako Świadkowie Jehowy.
Po drugie, pandemia nadal trwa.
Do 9 lipca z powodu wirusa zmarło
ponad 19 000 naszych kochanych braci i sióstr.
Po trzecie, w niektórych krajach
„władze zwierzchnie” wprowadziły prawa
nakładające na wszystkich obywateli
obowiązek zaszczepienia się.
Z kolei gdzie indziej
władze nie wprowadziły takich praw,
ale bardzo zachęcają obywateli
do tego, żeby się zaszczepili.
Każdy z nas musi brać pod uwagę takie czynniki,
podejmując osobistą decyzję.
Dalej zachowujcie środki ostrożności
dostosowane do miejscowych warunków,
szczególnie jeśli macie problemy zdrowotne
albo jesteście starsi wiekiem.
Stosujcie się też do zaleceń miejscowych władz
zajmujących się ochroną zdrowia i bądźcie ostrożni.
Chciałbym się teraz zwrócić
do osób starszych wiekiem.
Sam jestem w podeszłym wieku.
Niedługo skończę 87 lat.
Kiedy miałem 20 czy 30 lat,
nawet do głowy by mi nie przyszło,
że dożyję prawie 90.
Pewnie wielu z was
ma podobne odczucia.
Ale doczekaliśmy tego.
I jak powiedziano w Kaznodziei rozdziale 12,
nadeszły „przygnębiające dni”.
Mamy co raz mniej sił.
Młodość już dawno za nami.
Już tak dobrze nie widzimy i nie słyszymy.
Mamy różne problemy zdrowotne.
A podczas tej pandemii musieliśmy
siedzieć zamknięci w domach znacznie dłużej,
niż można się było tego spodziewać.
Ale czasami niektórych z nas
mogą nachodzić takie myśli,
że Bóg nas opuścił.
Że się nami nie interesuje,
bo nie jesteśmy już tacy młodzi i silni.
Wiemy, że się o nas zatroszczy.
Że chce nam dać życie wieczne.
Ale teraz zdarza się, że czujemy,
jakbyśmy byli pozostawieni sami sobie.
Chciałbym wam przypomnieć
o czymś, o czym mówi Biblia.
Pewnego razu,
najprawdopodobniej Dawid,
myślał, że Jehowa o nim zapomniał.
Dlatego wypowiedział słowa
zapisane w Psalmie 71, wersecie 9:
Ale zwróćmy uwagę,
że kiedy Jezus był na ziemi,
wspominał o Dawidzie
setki lat po jego śmierci.
Chrystus mówił o Dawidzie.
Czyli Jehowa go nie porzucił.
Na pewno nie!
Dowiedzie tego, że o nim pamięta,
podczas zmartwychwstania.
I nie ma wątpliwości, że tak samo
nie porzucił nikogo z nas,
chociaż czasami możemy czuć inaczej.
Skąd o tym wiemy?
Skąd ty osobiście wiesz,
że Jehowa cię nie porzucił?
Zastanówmy się nad tym.
Kto z was wie,
ile lat miał Metuszelach, kiedy umarł?
Pewnie nauczyliście się tego dawno temu
i znacie odpowiedź.
Był bardzo stary —
to najstarszy niedoskonały człowiek
wspomniany w Biblii.
A kto z was pamięta, ile lat miał Noe,
kiedy zaczął budować arkę?
Miał wtedy grubo ponad 500 lat!
To pokazuje, że Bóg o nas pamięta,
kiedy jesteśmy starzy.
W Pismach Greckich możemy przeczytać
o prorokini Annie, która miała 84 lata.
Skąd wiemy, że miała tyle lat?
Z natchnionych Pism.
Gdyby Jehowa nie chciał,
żebyśmy znali jej wiek,
to nie kazałby tego zapisać w Biblii.
Jaki możemy wyciągnąć z tego wniosek?
Że Jehowa jest na bieżąco
z tym, ile mamy lat,
że interesuje się osobami w podeszłym wieku.
W Psalmie 90 powiedziano,
że niedoskonały człowiek może żyć 70—80 lat
i że te lata są „pełne udręki i smutku”.
Jehowa zadbał o to,
żeby to zapisano w Biblii,
żebyśmy wiedzieli,
że On nas nie porzucił,
wiedzieli, że On o nas pamięta.
Jesteśmy z was bardzo dumni.
Wielu z was nauczyło się używać „Zooma”,
włączać i wyłączać mikrofon.
Ja nadal się tego wszystkiego uczę.
Opanowaliście głoszenie przez telefon
i pisanie listów.
To niesamowite, jak szybko to zrobiliście!
Wyraźnie widać,
że Jehowa jest z wami i was wspiera.
Jest to zgodne
z Jego obietnicą z Psalmu 29:11:
W trakcie całej tej pandemii
widzieliśmy dowody tego,
że Jehowa udziela nam sił
i błogosławi nas pokojem.
Dlatego nic nie było w stanie
powstrzymać dzieła Królestwa.
Dobrym przykładem
są teokratyczne budowy.
Może się zastanawiacie,
jak pandemia odbiła się
na budowach teokratycznych na całym świecie,
a także na zwykłych pracach konserwacyjnych
prowadzonych w Salach Królestwa.
Czy wszystko po prostu stanęło?
Kiedy zaczęła się pandemia,
rzeczywiście wstrzymaliśmy
większość budów i remontów,
żeby słudzy budowlani i ochotnicy
mogli pozostać w domach.
Najważniejsze było dla nas
bezpieczeństwo tysięcy ochotników
współpracujących pełnoczasowo
z Lokalnym Działem Projektowo-Budowlanym.
Oczywiście wiele z tych braci i sióstr
usługuje daleko od swoich rodzin i przyjaciół,
więc izolacja na pewno nie jest dla nich łatwa.
Co im pomaga radzić sobie
z uczuciem osamotnienia?
Zobaczcie, co sami o tym powiedzieli.
Bracia regularnie organizowali
wizyty pasterskie
w trybie wideokonferencji.
Podczas tych wizyt pytali mnie,
jak sobie radzę pod względem
fizycznym, emocjonalnym i duchowym.
Jestem im bardzo wdzięczna,
że o mnie myśleli
i że wybierali konkretne wersety biblijne,
którymi się ze mną dzielili.
Na czas pandemii
zostałem nadzorcą grupy służby
i dzięki temu mam więcej okazji,
żeby pomagać nowym głosicielom
dbać o dobre zwyczaje
związane ze studium osobistym
i szkolić braci, żeby ubiegali się
o więcej obowiązków w zborze.
Nie mogę odwiedzać
mojej rodziny w Europie,
ale często do nich dzwonię
i dzielę się zachęcającymi myślami.
Lubię też pomagać młodym
w służbie kaznodziejskiej.
Nie jest im łatwo głosić w czasie pandemii,
ale wspólne głoszenie
jest dla nas wszystkich zachęcające.
A kiedy pomagam innym,
czuję, że Jehowa mi błogosławi.
Na przykład bracia i siostry
interesują się mną i moim mężem
i udzielają nam emocjonalnego wsparcia
podczas tego lockdownu.
Nawet jeśli o tym nie wiedzą, ich SMS-y, telefony
i inne życzliwe gesty bardzo nam pomagają.
Zauważyliście, co im pomogło
zachować pozytywne nastawienie?
Zachęcające wizyty pasterskie,
a także angażowanie się w zajęcia duchowe.
Więc nawet jeśli nie mogli
poświęcać swojego czasu
na budowy Biur Oddziałów
ani Sal Królestwa,
to nadal mogli budować siebie
i zachęcać swoich braci.
Właśnie tak wykorzystali czas.
Powiedzieliśmy już wcześniej,
że większość budów została wstrzymana
z powodu rozprzestrzeniania się wirusa.
Ale czy to znaczy,
że wszystko stanęło?
Wcale nie!
Byliśmy w stanie kontynuować prace budowlane
w niektórych Biurach Oddziałów.
Jednym z przykładów
jest nowe Biuro Oddziału w Argentynie.
Z powodu pandemii
projekt miał wiele opóźnień.
Ale dzięki wsparciu Jehowy
nasi bracia byli w stanie kontynuować
prace z pomocą firm zewnętrznych.
Rodzina Betel
zaczęła się teraz przeprowadzać,
zachowując ścisłe środki ostrożności
związane z pandemią.
W najbliższych tygodniach
wszyscy przeprowadzą się do nowych obiektów.
A jak w tym trudnym czasie udało się pracować
innym zespołom projektowo-budowlanym?
Posłuchajmy dwóch wypowiedzi.
Sekcja Szkoleń Ogólnoświatowego
Działu Projektowo-Budowlanego
dostrzegła, że to dobra okazja,
żeby zwrócić uwagę osobom
zaangażowanym w budowy
na kwestie
związane z bezpieczeństwem.
I dlatego zorganizowano szkolenie
dla nadzorców z całego świata.
Dzięki wideokonferencji mogło z niego skorzystać
jakieś 7500 odpowiedzialnych braci.
Pewien brat z Belgii powiedział:
„Teraz rozumiem,
że kiedy dbam o bezpieczeństwo,
pokazuję,
że chcę się podobać Jehowie”.
Tutaj w Afryce
pandemia sprawiła,
że wyraźnie
dostrzegliśmy potrzebę
zadbania o higienę
w Salach Królestwa.
Przygotowujemy stanowiska
do mycia rąk,
ograniczamy ilość
dotykanych powierzchni
i dbamy o inne rzeczy
związane z czystością Sal.
Lokalne Działy
Projektowo-Budowlane
są bardzo zajęte
planowaniem przyszłych projektów
i wykonywaniem niezbędnych
prac konserwacyjnych w Salach Królestwa.
A tam, gdzie pozwalają na to warunki,
Biura Oddziałów
rozpoczęły nowe projekty
we współpracy
z ograniczoną liczbą sług budowlanych.
Chcemy bardzo podziękować
wszystkim ochotnikom budowlanym,
którzy zdobywają się na ofiarność,
ciężko pracują przy różnych projektach
i dbają o miejscowe Sale Królestwa.
O czym to wszystko świadczy?
Rydwan Jehowy się nie zatrzymał.
I my wszyscy — starzy i młodzi —
chcemy za nim nadążać.
W nadchodzących dniach
chcemy dalej zachowywać ostrożność
i okazywać szacunek dla życia,
kiedy będziemy
zajmować się sprawami Królestwa.
Nie wiemy, kiedy dokładnie skończy się
ta pandemia, ale wiemy jedno:
Jehowa będzie dalej
zapewniał nam wszystko,
czego potrzebujemy,
żeby ją przetrwać.
Chcemy, żebyście wiedzieli,
że was kochamy i modlimy się,
żeby Jehowa błogosławił wszystkiemu,
co robicie, żeby wiernie Mu służyć.
To była audycja JW Broadcasting
z Biura Głównego Świadków Jehowy.

Sprawozdanie Ciała Kierowniczego nr 6/2021
- 

Sprawozdanie Ciała Kierowniczego nr 6/2021

Czy miałeś nadzieję, że do tego czasu
pandemia się już skończy?
Chyba wszyscy tak myśleliśmy.
W niektórych częściach świata 
liczba nowych przypadków jest niska.
Ale w innych rozprzestrzeniają się
wysoce zaraźliwe warianty wirusa
i pandemia szerzy się jak nigdy wcześniej.
To nam przypomina o tym,
że ta pandemia jeszcze się nie skończyła.
‛Płaczemy z tymi, którzy płaczą’
i modlimy się szczególnie za naszych braci i siostry
w Ameryce Łacińskiej i w Afryce,
gdzie w ostatnich tygodniach
było dużo nowych zachorowań.
W innych częściach świata dzięki szczepieniom
tempo rozprzestrzeniania się wirusa zwolniło.
Robimy, co możemy,
żeby pomóc betelczykom
i innym sługom specjalnym
się zaszczepić, jeśli tego chcą.
Cieszymy się, że do tej pory około 50 procent
wszystkich betelczyków na świecie zostało zaszczepionych.
Tutaj, w USA, na szczepienie zdecydowało się
ponad 98 procent rodziny Betel.
Dzięki prawom,
które wprowadzono w stanie Nowy Jork,
osoby zaszczepione
mogą cieszyć się większą miarą swobody.
Te nowe regulacje
wprowadzone
przez władze sprawiły,
że mogliśmy w Betel
wznowić
niektóre aktywności.
Bardzo się ucieszyliśmy,
że aktualne przepisy
pozwalają zaszczepionym osobom
się zgromadzać.
Dzięki temu możemy jeść razem
posiłki w jadalni
i spotykać się
na studium „Strażnicy”.
Bardzo się cieszymy,
że znowu tu razem jesteśmy!
Wszyscy byliśmy bardzo szczęśliwi,
że znowu razem mogliśmy
wziąć udział w tym studium.
Oczywiście decyzja, czy się zaszczepić,
jest sprawą osobistą.
Jakie czynniki może wziąć pod uwagę chrześcijanin,
kiedy ją podejmuje?
Po pierwsze, pamiętajmy o tym,
że szczepienia nie są sprzeczne z tym,
w co wierzymy jako Świadkowie Jehowy.
Po drugie, pandemia nadal trwa.
Do 9 lipca z powodu wirusa zmarło
ponad 19 000 naszych kochanych braci i sióstr.
Po trzecie, w niektórych krajach
„władze zwierzchnie” wprowadziły prawa
nakładające na wszystkich obywateli
obowiązek zaszczepienia się.
Z kolei gdzie indziej
władze nie wprowadziły takich praw,
ale bardzo zachęcają obywateli
do tego, żeby się zaszczepili.
Każdy z nas musi brać pod uwagę takie czynniki,
podejmując osobistą decyzję.
Dalej zachowujcie środki ostrożności
dostosowane do miejscowych warunków,
szczególnie jeśli macie problemy zdrowotne
albo jesteście starsi wiekiem.
Stosujcie się też do zaleceń miejscowych władz
zajmujących się ochroną zdrowia i bądźcie ostrożni.
Chciałbym się teraz zwrócić
do osób starszych wiekiem.
Sam jestem w podeszłym wieku.
Niedługo skończę 87 lat.
Kiedy miałem 20 czy 30 lat,
nawet do głowy by mi nie przyszło,
że dożyję prawie 90.
Pewnie wielu z was
ma podobne odczucia.
Ale doczekaliśmy tego.
I jak powiedziano w Kaznodziei rozdziale 12,
nadeszły „przygnębiające dni”.
Mamy co raz mniej sił.
Młodość już dawno za nami.
Już tak dobrze nie widzimy i nie słyszymy.
Mamy różne problemy zdrowotne.
A podczas tej pandemii musieliśmy
siedzieć zamknięci w domach znacznie dłużej,
niż można się było tego spodziewać.
Ale czasami niektórych z nas
mogą nachodzić takie myśli,
że Bóg nas opuścił.
Że się nami nie interesuje,
bo nie jesteśmy już tacy młodzi i silni.
Wiemy, że się o nas zatroszczy.
Że chce nam dać życie wieczne.
Ale teraz zdarza się, że czujemy,
jakbyśmy byli pozostawieni sami sobie.
Chciałbym wam przypomnieć
o czymś, o czym mówi Biblia.
Pewnego razu,
najprawdopodobniej Dawid,
myślał, że Jehowa o nim zapomniał.
Dlatego wypowiedział słowa 
zapisane w Psalmie 71, wersecie 9:
Ale zwróćmy uwagę,
że kiedy Jezus był na ziemi,
wspominał o Dawidzie
setki lat po jego śmierci.
Chrystus mówił o Dawidzie.
Czyli Jehowa go nie porzucił.
Na pewno nie!
Dowiedzie tego, że o nim pamięta,
podczas zmartwychwstania.
I nie ma wątpliwości, że tak samo
nie porzucił nikogo z nas,
chociaż czasami możemy czuć inaczej.
Skąd o tym wiemy?
Skąd ty osobiście wiesz,
że Jehowa cię nie porzucił?
Zastanówmy się nad tym.
Kto z was wie,
ile lat miał Metuszelach, kiedy umarł?
Pewnie nauczyliście się tego dawno temu
i znacie odpowiedź.
Był bardzo stary —
to najstarszy niedoskonały człowiek
wspomniany w Biblii.
A kto z was pamięta, ile lat miał Noe,
kiedy zaczął budować arkę?
Miał wtedy grubo ponad 500 lat!
To pokazuje, że Bóg o nas pamięta,
kiedy jesteśmy starzy.
W Pismach Greckich możemy przeczytać
o prorokini Annie, która miała 84 lata.
Skąd wiemy, że miała tyle lat?
Z natchnionych Pism.
Gdyby Jehowa nie chciał,
żebyśmy znali jej wiek,
to nie kazałby tego zapisać w Biblii.
Jaki możemy wyciągnąć z tego wniosek?
Że Jehowa jest na bieżąco
z tym, ile mamy lat,
że interesuje się osobami w podeszłym wieku.
W Psalmie 90 powiedziano,
że niedoskonały człowiek może żyć 70—80 lat
i że te lata są „pełne udręki i smutku”.
Jehowa zadbał o to,
żeby to zapisano w Biblii,
żebyśmy wiedzieli,
że On nas nie porzucił,
wiedzieli, że On o nas pamięta.
Jesteśmy z was bardzo dumni.
Wielu z was nauczyło się używać „Zooma”,
włączać i wyłączać mikrofon.
Ja nadal się tego wszystkiego uczę.
Opanowaliście głoszenie przez telefon
i pisanie listów.
To niesamowite, jak szybko to zrobiliście!
Wyraźnie widać,
że Jehowa jest z wami i was wspiera.
Jest to zgodne
z Jego obietnicą z Psalmu 29:11:
W trakcie całej tej pandemii
widzieliśmy dowody tego,
że Jehowa udziela nam sił
i błogosławi nas pokojem.
Dlatego nic nie było w stanie
powstrzymać dzieła Królestwa.
Dobrym przykładem
są teokratyczne budowy.
Może się zastanawiacie,
jak pandemia odbiła się
na budowach teokratycznych na całym świecie,
a także na zwykłych pracach konserwacyjnych
prowadzonych w Salach Królestwa.
Czy wszystko po prostu stanęło?
Kiedy zaczęła się pandemia,
rzeczywiście wstrzymaliśmy
większość budów i remontów,
żeby słudzy budowlani i ochotnicy
mogli pozostać w domach.
Najważniejsze było dla nas
bezpieczeństwo tysięcy ochotników
współpracujących pełnoczasowo
z Lokalnym Działem Projektowo-Budowlanym.
Oczywiście wiele z tych braci i sióstr
usługuje daleko od swoich rodzin i przyjaciół,
więc izolacja na pewno nie jest dla nich łatwa.
Co im pomaga radzić sobie
z uczuciem osamotnienia?
Zobaczcie, co sami o tym powiedzieli.
Bracia regularnie organizowali
wizyty pasterskie
w trybie wideokonferencji.
Podczas tych wizyt pytali mnie,
jak sobie radzę pod względem
fizycznym, emocjonalnym i duchowym.
Jestem im bardzo wdzięczna,
że o mnie myśleli
i że wybierali konkretne wersety biblijne,
którymi się ze mną dzielili.
Na czas pandemii
zostałem nadzorcą grupy służby
i dzięki temu mam więcej okazji,
żeby pomagać nowym głosicielom
dbać o dobre zwyczaje
związane ze studium osobistym
i szkolić braci, żeby ubiegali się
o więcej obowiązków w zborze.
Nie mogę odwiedzać
mojej rodziny w Europie,
ale często do nich dzwonię
i dzielę się zachęcającymi myślami.
Lubię też pomagać młodym
w służbie kaznodziejskiej.
Nie jest im łatwo głosić w czasie pandemii,
ale wspólne głoszenie
jest dla nas wszystkich zachęcające.
A kiedy pomagam innym,
czuję, że Jehowa mi błogosławi.
Na przykład bracia i siostry
interesują się mną i moim mężem
i udzielają nam emocjonalnego wsparcia
podczas tego lockdownu.
Nawet jeśli o tym nie wiedzą, ich SMS-y, telefony
i inne życzliwe gesty bardzo nam pomagają.
Zauważyliście, co im pomogło 
zachować pozytywne nastawienie?
Zachęcające wizyty pasterskie,
a także angażowanie się w zajęcia duchowe.
Więc nawet jeśli nie mogli
poświęcać swojego czasu
na budowy Biur Oddziałów
ani Sal Królestwa,
to nadal mogli budować siebie
i zachęcać swoich braci.
Właśnie tak wykorzystali czas.
Powiedzieliśmy już wcześniej,
że większość budów została wstrzymana
z powodu rozprzestrzeniania się wirusa.
Ale czy to znaczy,
że wszystko stanęło?
Wcale nie!
Byliśmy w stanie kontynuować prace budowlane
w niektórych Biurach Oddziałów.
Jednym z przykładów
jest nowe Biuro Oddziału w Argentynie.
Z powodu pandemii
projekt miał wiele opóźnień.
Ale dzięki wsparciu Jehowy
nasi bracia byli w stanie kontynuować
prace z pomocą firm zewnętrznych.
Rodzina Betel
zaczęła się teraz przeprowadzać,
zachowując ścisłe środki ostrożności
związane z pandemią.
W najbliższych tygodniach 
wszyscy przeprowadzą się do nowych obiektów.
A jak w tym trudnym czasie udało się pracować
innym zespołom projektowo-budowlanym?
Posłuchajmy dwóch wypowiedzi.
Sekcja Szkoleń Ogólnoświatowego
Działu Projektowo-Budowlanego
dostrzegła, że to dobra okazja,
żeby zwrócić uwagę osobom
zaangażowanym w budowy
na kwestie
związane z bezpieczeństwem.
I dlatego zorganizowano szkolenie
dla nadzorców z całego świata.
Dzięki wideokonferencji mogło z niego skorzystać
jakieś 7500 odpowiedzialnych braci.
Pewien brat z Belgii powiedział:
„Teraz rozumiem,
że kiedy dbam o bezpieczeństwo,
pokazuję,
że chcę się podobać Jehowie”.
Tutaj w Afryce
pandemia sprawiła,
że wyraźnie
dostrzegliśmy potrzebę
zadbania o higienę
w Salach Królestwa.
Przygotowujemy stanowiska
do mycia rąk,
ograniczamy ilość
dotykanych powierzchni
i dbamy o inne rzeczy
związane z czystością Sal.
Lokalne Działy
Projektowo-Budowlane
są bardzo zajęte
planowaniem przyszłych projektów
i wykonywaniem niezbędnych 
prac konserwacyjnych w Salach Królestwa.
A tam, gdzie pozwalają na to warunki,
Biura Oddziałów
rozpoczęły nowe projekty
we współpracy
z ograniczoną liczbą sług budowlanych.
Chcemy bardzo podziękować 
wszystkim ochotnikom budowlanym,
którzy zdobywają się na ofiarność,
ciężko pracują przy różnych projektach
i dbają o miejscowe Sale Królestwa.
O czym to wszystko świadczy?
Rydwan Jehowy się nie zatrzymał.
I my wszyscy — starzy i młodzi —
chcemy za nim nadążać.
W nadchodzących dniach
chcemy dalej zachowywać ostrożność
i okazywać szacunek dla życia,
kiedy będziemy
zajmować się sprawami Królestwa.
Nie wiemy, kiedy dokładnie skończy się
ta pandemia, ale wiemy jedno:
Jehowa będzie dalej
zapewniał nam wszystko,
czego potrzebujemy,
żeby ją przetrwać.
Chcemy, żebyście wiedzieli,
że was kochamy i modlimy się,
żeby Jehowa błogosławił wszystkiemu,
co robicie, żeby wiernie Mu służyć.
To była audycja JW Broadcasting
z Biura Głównego Świadków Jehowy.


-