JW subtitle extractor

Καλώς ήρθατε σε μια ακόμη ενημέρωση.
Σε πολλά μέρη του κόσμου,
διεξάγονται ήδη περιφερειακές συνελεύσεις.
Μέχρι τις αρχές του Ιουλίου,
πάνω από 2,3 εκατομμύρια άτομα
είχαν παρακολουθήσει με φυσική παρουσία τις συνελεύσεις
«“Κάντε Υπομονή“ με Μακροθυμία!»
Το να βλέπουμε παλιούς φίλους
και να κάνουμε καινούριους φίλους στις συνελεύσεις
φέρνει πολύ μεγάλη χαρά σε εμάς τους υπηρέτες του Θεού.
Και το πρόγραμμα
είναι όντως πνευματική «τροφή ... στον κατάλληλο καιρό».
Όσοι έχουν παρακολουθήσει ήδη τη συνέλευση
έχουν ωφεληθεί πάρα πολύ,
και διαβεβαιώνουμε όλους εσάς
που θα την παρακολουθήσετε στο μέλλον
ότι θα την απολαύσετε!
Την 1η Ιουνίου,
ξεκίνησαν οι ξεναγήσεις σε πολλά Μπέθελ στον κόσμο.
Αυτό έδωσε τεράστια χαρά και στους επισκέπτες
αλλά και στην οικογένεια Μπέθελ.
Ήταν συναρπαστικό να βλέπεις
να φτάνει το πρώτο γκρουπ για την ξενάγηση.
Μας ενθάρρυνε πολύ
γιατί ξέραμε τι κόπο έκαναν για να έρθουν.
Δεν ξέρω ποιοι ήταν πιο ενθουσιασμένοι,
η οικογένεια Μπέθελ ή το γκρουπ της ξενάγησης,
γιατί και εμείς χαρήκαμε πολύ που είχαν έρθει εδώ.
Η καλύτερη στιγμή ήταν η έκπληξη
που μας έκαναν όταν μπήκαμε μέσα.
Είχαν μαζευτεί όλοι,
μας υποδέχτηκαν,
μας χαιρετούσαν, μας αγκάλιαζαν.
Ήταν φοβερή έκπληξη.
Η υποδοχή που μας έκαναν ήταν τρομερή.
Έρχονταν συνέχεια και μας μιλούσαν.
Σκέφτομαι ότι όλη τους τη ζωή τα παιδιά μας
έβλεπαν ενημερώσεις για το Τσέλμσφορντ στο jw.org.
Και τελικά είμαστε εδώ.
Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα γινόταν κάτι τέτοιο.
Πάει ένας μήνας που έχουν ξαναρχίσει οι ξεναγήσεις
και είναι καταπληκτικό!
Καταγόμαστε από τις Φιλιππίνες
και τώρα μένουμε στον Καναδά.
Ταξιδέψαμε περίπου οχτώ ώρες με το αυτοκίνητο
για να φτάσουμε στο Μπέθελ του Γουόργουικ.
Κλείσαμε ξενάγηση στο Γουόργουικ τον Μάρτιο του 2020.
Και να ‘μαστε εδώ, τρία χρόνια αργότερα.
Είπαμε: «Αν πρέπει να προγραμματίσουμε ένα ταξίδι φέτος,
αυτό πρέπει να είναι οπωσδήποτε στο Μπέθελ».
Θα παρότρυνα όλες τις οικογένειες να το προγραμματίσουν.
Σίγουρα θα σας ενισχύσει πνευματικά,
αλλά είναι και κάτι
που τα παιδιά σας θα θυμούνται για πάντα.
Υπάρχουν τόσο πολλά πράγματα να δεις στο μουσείο
που δεν μπορείς να τα αφομοιώσεις όλα σε μία μόνο επίσκεψη.
Οπότε, ελπίζουμε να καταφέρουμε να ξανάρθουμε.
Αυτοί οι αδελφοί και οι αδελφές
απηχούν τα θεόπνευστα λόγια του Δαβίδ,
που είναι καταγραμμένα στον Ψαλμό 122:1:
«Χάρηκα όταν μου είπαν:
“Ας πάμε στον οίκο του Ιεχωβά”».
Σας προσκαλούμε θερμά
να νιώσετε και εσείς τη χαρά της ξενάγησης στο Μπέθελ.
Σας παρακαλούμε
να κλείσετε την ξενάγησή σας μέσω του jw.org.
Μπορείτε να βρείτε περισσότερες πληροφορίες
στη σελίδα «Ξεναγήσεις στα Μπέθελ»
ή να επικοινωνήσετε με το τοπικό γραφείο τμήματος.
Όπως ανακοινώθηκε στο jw.org την Τετάρτη 28 Ιουνίου 2023,
το οικοδομικό έργο στο Ράμαπο έλαβε μια σημαντική έγκριση.
Η Πολεοδομία της Πόλης του Ράμαπο
ενέκρινε ομόφωνα το τοπογραφικό διάγραμμα του έργου!
Αν και πρέπει να δοθούν πολλές άδειες
και να διευθετηθούν πολλά τεχνικά ζητήματα,
αυτή η έγκριση μας επιτρέπει να συνεχίσουμε με τις εργασίες.
Είμαστε ευγνώμονες για τη σκληρή εργασία
της Πολεοδομίας της Πόλης,
αλλά και για όλους τους αδελφούς και τις αδελφές
που εργάζονται στην αφάνεια.
Και ευχαριστούμε και τον Ιεχωβά
που συνεχίζει να ευλογεί αυτό το έργο.
Τον Μάιο του 2022,
ο αδελφός Ντένις Κρίστενσεν αποφυλακίστηκε.
Λίγο αργότερα,
πήραμε συνέντευξη από τον ίδιο και από τη σύζυγό του,
την Ιρίνα.
Καθώς παρακολουθείτε το βίντεο που ακολουθεί,
προσέξτε τι τους βοήθησε να υπομείνουν
και να παραμείνουν πιστοί.
Ήμασταν στη συνάθροιση στην Αίθουσα Βασιλείας μας στο Οριόλ.
Αλλά κάποια στιγμή
έρχεται τρέχοντας ένας διακονικός υπηρέτης και μου λέει:
«Ντένις, πρέπει να έρθεις λίγο έξω στο διάδρομο».
Του είπα: «OK».
Και μόλις βγήκα στον διάδρομο,
είδα να στέκονται εκεί κάποιοι άντρες με μάσκες
—πολλοί αστυνομικοί και πολλοί πράκτορες της FSB.
Μου έδειξαν τις υπηρεσιακές τους ταυτότητες
και μου είπαν ότι θα έκαναν έρευνα στην αίθουσα.
Μετά από αυτό, μου έδειξαν και ένα χαρτί.
Ήταν μια απόφαση που έλεγε
ότι ήμουν ο βασικός κατηγορούμενος σε αυτή την υπόθεση
και ότι θα με έθεταν υπό κράτηση δύο ημέρες.
Σκέφτηκα: “Σιγά το πράγμα, θα βρεθεί λύση.
Δύο μέρες δεν είναι δύσκολο να αντέξω.
Και άλλοι αδελφοί και αδελφές
έχουν βρεθεί στη φυλακή πριν από μένα,
οπότε μπορώ και εγώ να τα καταφέρω”.
Και ήμουν σίγουρος ότι ο Ιεχωβά με προστάτευε.
Το πιο δύσκολο από όλα
ήταν να είμαι μακριά από τη σύζυγό μου, την Ιρίνα.
Το κρατητήριο βρίσκεται σε ένα σημείο
όπου γενικά δεν μπορείς να δεις τους φυλακισμένους.
Προσπάθησα λοιπόν να βρω ένα μέρος
από όπου μπορούσα να δω το παράθυρό του.
Και από το παράθυρό του,
με έβλεπε και εκείνος καλά.
Συμφωνήσαμε λοιπόν ότι θα πήγαινα εκεί.
Και ο Ντένις μου είπε ποια ώρα ακριβώς.
Αυτή ήταν η αγαπημένη μου ώρα μέσα στη μέρα.
Περίμενα πώς και πώς να πάει 1:00 μ.μ. για να δω την Ιρίνα.
Την έβλεπα περίπου πέντε με δέκα λεπτά.
Για δύο ολόκληρα χρόνια είχαμε αυτή τη συνήθεια.
Η Ιρίνα ερχόταν κάθε μέρα!
Με χιόνια, με βροχές, με λιακάδα
—ό,τι καιρό και να έκανε, η Ιρίνα ήταν κάθε μέρα εκεί.
Ήταν το μικρό μας μυστικό που τώρα το αποκαλύπτουμε.
Δύο ολόκληρα χρόνια δεν το είχαμε πει σε κανέναν.
Έκανα το καλύτερο που μπορούσα για να είμαι καλός σύζυγος.
Όταν ήμουν στο κέντρο κράτησης,
προσπαθούσα να της τηλεφωνώ δύο φορές το μήνα.
Προσπαθούσα να της γράφω γράμματα πέντε φορές την εβδομάδα.
Είχα πολλούς αδελφούς να με υποστηρίζουν,
να με επισκέπτονται.
Έπαιρνα πολλά γράμματα, όπως και ο Ντένις.
Πολλοί μου έλεγαν:
«Αν οποιαδήποτε στιγμή δεν νιώθεις καλά,
πάρε μας τηλέφωνο, στείλε μας ένα μήνυμα και θα έρθουμε».
Με βοήθησαν με πάρα πολλούς τρόπους
και τους είμαι πολύ ευγνώμων.
Κατά τη διάρκεια της δίκης,
θυμάμαι συγκεκριμένα τη στήριξη των αδελφών.
Ήταν απίστευτο!
Σας ευχαριστώ όλους που ήρθατε.
Είμαι πολύ χαρούμενος που είστε εδώ.
Σας ευχαριστώ!
Όταν μου ανακοίνωσαν την ποινή μου
—έξι χρόνια φυλάκισης—
υπήρχαν πάρα πολλά άτομα στο ακροατήριο.
Πώς τα κατάφερα;
Πρόσεχα πάρα πολύ τη στάση μου,
επειδή βασικά ήξερα αυτό που λέει στις Παροιμίες:
“Αν είσαι λυπημένος,
τότε θα χάσεις και τη δύναμή σου”.
Ήξερα ότι ο αγώνας θα ήταν μακρύς,
αλλά ήθελα να υπομείνω.
Προσπαθούσα να διαβάζω τη Γραφή κάθε μέρα,
όπως συνήθιζα, και να στοχάζομαι.
Είχα ένα σημειωματάριο
όπου έγραφα όλες τις όμορφες σκέψεις από τη Γραφή
που με ενίσχυαν.
Για παράδειγμα,
σκεφτόμουν συχνά το εδάφιο Ησαΐας 30:15,
όπου λέει ότι πρέπει “να μένουμε ήρεμοι
και να δείχνουμε εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά”.
Και ότι αυτό θα είναι η δύναμή μας.
Επίσης, προσευχόμουν συχνά να έχω ειρήνη στην καρδιά μου,
να με βοηθάει ο Ιεχωβά να διατηρώ τη χαρά μου,
να είμαι ευτυχισμένος, επειδή έτσι ήθελα να είμαι.
Επίσης σκεφτόμουν συχνά:
“Ναι, εντάξει,
μπορείτε να μου στερήσετε την ελευθερία μου.
Μπορείτε να με κάνετε να μη βλέπω την οικογένειά μου
και να μην μπορώ να τους αγκαλιάζω όσο συχνά θα ήθελα.
Αλλά την ειρήνη που νιώθω μέσα μου
δεν θα σας αφήσω να μου τη στερήσετε,
δεν θα σας αφήσω να μου στερήσετε τη χαρά μου.
Θέλω να είμαι ευτυχισμένος,
να υπηρετώ τον Ιεχωβά,
να κάνω αυτό που θέλει
γιατί εκείνος είναι ευτυχισμένος Πατέρας”.
Ο Ντένις μια φορά μού έγραψε κάτι πολύ ενδιαφέρον:
«Αν θέλεις να είσαι χαρούμενη,
να κάνεις τους άλλους χαρούμενους».
Και αυτή η σκέψη με βοήθησε πολύ.
Ήμουν πάντα πολυάσχολη,
κοιτούσα συνεχώς ποιον μπορούσα να βοηθήσω
—ποιον να επισκεφτώ, σε ποιον να πάω ψώνια,
ποιος ήταν άρρωστος για να τον επισκεφτώ.
Ένας υπάλληλος της φυλακής μού είπε:
«Ντένις, βλέπω ότι είσαι πολύ χαρούμενος».
Και εγώ του είπα:
«Ναι, σε λίγο θα είμαι ελεύθερος.
Το μυαλό μου είναι όλη την ώρα εκεί.
Είναι σαν να μην είμαι εδώ.
Είμαι ήδη έξω».
Και μετά μου είπε:
«Εσύ, Κρίστενσεν, δεν ήσουν ποτέ εδώ μέσα.
Ήσουν πάντα έξω.
Ήσουν πάντα ελεύθερος.
Ήσουν πάντα χαρούμενος και ευτυχισμένος».
Επίσης, πολλές φορές φανταζόμουν τη μέρα που θα έβγαινα έξω,
που θα έβλεπα και πάλι τους αδελφούς και τις αδελφές μου
και την οικογένειά μου,
και που θα τους αγκάλιαζα.
Δεν πίστευα στα μάτια μου
όταν είδα πόσο πολλά άτομα είχαν μαζευτεί.
Ήταν εκεί από νωρίς,
και είχαν έρθει και άτομα από άλλες πόλεις.
Ξέραμε από πριν
ότι θα έρχονταν λίγα άτομα στο αεροδρόμιο της Κοπεγχάγης
για να μας υποδεχτούν.
Αλλά, όταν είδαμε τόσο πολλούς αδελφούς και αδελφές εκεί
και ακούγαμε τις χαρούμενες φωνές τους,
δεν περιγράφεται το πώς νιώσαμε.
Τους αγκάλιασα όλους.
Περίμενα πολύ καιρό αυτή τη στιγμή
οπότε τα συναισθήματα ήταν πολύ έντονα.
Τώρα πλέον ζούμε στη Δανία.
Πρέπει να κάνουμε μια νέα αρχή εδώ,
να ξεκινήσουμε από το μηδέν.
Η εμπειρία που ζήσαμε ήταν ανεκτίμητη και μοναδική,
και θέλουμε να την αξιοποιήσουμε για να βοηθήσουμε άλλους.
Θα έλεγα ότι η φυλακή είναι ένα πολύ καλό σχολείο
για να λειάνεις τις Χριστιανικές σου ιδιότητες.
Τώρα είμαι ελεύθερος και χαίρομαι πολύ για αυτό,
αλλά συνεχίζω να προσεύχομαι
για τους αδελφούς και τις αδελφές μου
που είναι ακόμα στη φυλακή.
Μάλιστα, τώρα προσεύχομαι ακόμη περισσότερο για εκείνους
γιατί ξέρω τι περνάνε.
Δεν είναι πάντα εύκολο,
αλλά είμαι βέβαιος ότι ο Ιεχωβά τους βοηθάει
όπως βοήθησε και εμένα.
Αδελφέ και αδελφή Κρίστενσεν,
ευχαριστούμε που μοιραστήκατε μαζί μας την εμπειρία σας.
Μας ενθαρρύνει η υπομονετική σας εγκαρτέρηση.
Θυμάμαι πριν από πολλά χρόνια,
όταν συνεργαζόμουν με τους αδελφούς
πίσω από το Σιδηρούν Παραπέτασμα,
που έβλεπα την πίστη και την ακεραιότητά τους.
Ήταν πολύ συγκινητικό
και το θυμάμαι έντονα μέχρι σήμερα.
Δεν μας ενισχύει και δεν μας εμπνέει
όταν βλέπουμε ζωντανά παραδείγματα
ή ακούμε εκθέσεις για την πίστη
και την αποφασιστικότητα των αδελφών μας
που είναι σε χώρες υπό απαγόρευση;
Συνεχίζουμε να προσευχόμαστε
για τους πάνω από 180 αδελφούς
και αδελφές σε όλο τον κόσμο
που είναι στη φυλακή αυτή τη στιγμή λόγω της πίστης τους.
Καθώς βλέπατε τη συνέντευξη,
παρατηρήσατε τι βοήθησε το ζεύγος Κρίστενσεν να υπομείνει;
Ο αδελφός Κρίστενσεν είπε
ότι τον βοήθησαν η καθημερινή ανάγνωση της Γραφής
και ο στοχασμός.
Σημείωνε ενισχυτικές σκέψεις από τη Γραφή σε ένα τετράδιο.
Ο αδελφός και η αδελφή Κρίστενσεν
στήριζαν ο ένας τον άλλον με γράμματα και τηλεφωνήματα.
Και δεν συγκινηθήκατε
όταν είπαν ότι τους ενίσχυε το να βλέπουν
έστω για λίγο ο ένας τον άλλον από μακριά;
Κάτι άλλο που τους έδινε δύναμη
ήταν η στήριξη της πνευματικής τους οικογένειας.
Αλλά δεν αρκέστηκαν στο να λαβαίνουν οι ίδιοι στήριξη.
Αναζητούσαν και εκείνοι ευκαιρίες
για να βοηθούν και να ενθαρρύνουν άλλους.
Θυμάστε τι έγραψε ο Ντένις στην Ιρίνα;
«Αν θέλεις να είσαι χαρούμενη,
να κάνεις τους άλλους χαρούμενους».
Αυτό μας θυμίζει τα λόγια του Ιησού
που είναι καταγραμμένα στις Πράξεις 20:35:
«Μεγαλύτερη ευτυχία νιώθει κάποιος
όταν δίνει παρά όταν λαβαίνει».
Ο Ντένις είπε ότι ένα από τα εδάφια
που τον βοήθησαν σε αυτή τη δοκιμασία
ήταν το Ησαΐας 30:15,
όπου λέει:
«Μείνετε ήρεμοι και δείξτε εμπιστοσύνη
—αυτό θα είναι η δύναμή σας».
Με χαρά σας ενημερώνουμε
ότι ολόκληρη η συνέντευξη του αδελφού
και της αδελφής Κρίστενσεν
θα είναι διαθέσιμη στο jw.org στο μέλλον.
Όπως ο Ιεχωβά ενίσχυσε το ζεύγος Κρίστενσεν
ώστε να υπομείνουν τη δοκιμασία τους,
θα βοηθήσει και όλους εμάς να υπομείνουμε πιστά
αν συνεχίσουμε να τον εμπιστευόμαστε!
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές,
παρατηρούμε την υπομονετική σας εγκαρτέρηση.
Να ξέρετε ότι σας αγαπάμε όλους πάρα πολύ.
Παρακολουθήσατε το JW Broadcasting®,
από τα Παγκόσμια Κεντρικά Γραφεία των Μαρτύρων του Ιεχωβά.

Ενημέρωση από το Κυβερνών Σώμα 2023 #5
- 

Ενημέρωση από το Κυβερνών Σώμα 2023 #5

Καλώς ήρθατε σε μια ακόμη ενημέρωση.
Σε πολλά μέρη του κόσμου,
διεξάγονται ήδη περιφερειακές συνελεύσεις.
Μέχρι τις αρχές του Ιουλίου,
πάνω από 2,3 εκατομμύρια άτομα
είχαν παρακολουθήσει με φυσική παρουσία τις συνελεύσεις
«“Κάντε Υπομονή“ με Μακροθυμία!»
Το να βλέπουμε παλιούς φίλους
και να κάνουμε καινούριους φίλους στις συνελεύσεις
φέρνει πολύ μεγάλη χαρά σε εμάς τους υπηρέτες του Θεού.
Και το πρόγραμμα
είναι όντως πνευματική «τροφή ... στον κατάλληλο καιρό».
Όσοι έχουν παρακολουθήσει ήδη τη συνέλευση
έχουν ωφεληθεί πάρα πολύ,
και διαβεβαιώνουμε όλους εσάς
που θα την παρακολουθήσετε στο μέλλον
ότι θα την απολαύσετε!
Την 1η Ιουνίου,
ξεκίνησαν οι ξεναγήσεις σε πολλά Μπέθελ στον κόσμο.
Αυτό έδωσε τεράστια χαρά και στους επισκέπτες
αλλά και στην οικογένεια Μπέθελ.
Ήταν συναρπαστικό να βλέπεις
να φτάνει το πρώτο γκρουπ για την ξενάγηση.
Μας ενθάρρυνε πολύ
γιατί ξέραμε τι κόπο έκαναν για να έρθουν.
Δεν ξέρω ποιοι ήταν πιο ενθουσιασμένοι,
η οικογένεια Μπέθελ ή το γκρουπ της ξενάγησης,
γιατί και εμείς χαρήκαμε πολύ που είχαν έρθει εδώ.
Η καλύτερη στιγμή ήταν η έκπληξη
που μας έκαναν όταν μπήκαμε μέσα.
Είχαν μαζευτεί όλοι,
μας υποδέχτηκαν,
μας χαιρετούσαν, μας αγκάλιαζαν.
Ήταν φοβερή έκπληξη.
Η υποδοχή που μας έκαναν ήταν τρομερή.
Έρχονταν συνέχεια και μας μιλούσαν.
Σκέφτομαι ότι όλη τους τη ζωή τα παιδιά μας
έβλεπαν ενημερώσεις για το Τσέλμσφορντ στο jw.org.
Και τελικά είμαστε εδώ.
Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα γινόταν κάτι τέτοιο.
Πάει ένας μήνας που έχουν ξαναρχίσει οι ξεναγήσεις
και είναι καταπληκτικό!
Καταγόμαστε από τις Φιλιππίνες
και τώρα μένουμε στον Καναδά.
Ταξιδέψαμε περίπου οχτώ ώρες με το αυτοκίνητο
για να φτάσουμε στο Μπέθελ του Γουόργουικ.
Κλείσαμε ξενάγηση στο Γουόργουικ τον Μάρτιο του 2020.
Και να ‘μαστε εδώ, τρία χρόνια αργότερα.
Είπαμε: «Αν πρέπει να προγραμματίσουμε ένα ταξίδι φέτος,
αυτό πρέπει να είναι οπωσδήποτε στο Μπέθελ».
Θα παρότρυνα όλες τις οικογένειες να το προγραμματίσουν.
Σίγουρα θα σας ενισχύσει πνευματικά,
αλλά είναι και κάτι
που τα παιδιά σας θα θυμούνται για πάντα.
Υπάρχουν τόσο πολλά πράγματα να δεις στο μουσείο
που δεν μπορείς να τα αφομοιώσεις όλα σε μία μόνο επίσκεψη.
Οπότε, ελπίζουμε να καταφέρουμε να ξανάρθουμε.
Αυτοί οι αδελφοί και οι αδελφές
απηχούν τα θεόπνευστα λόγια του Δαβίδ,
που είναι καταγραμμένα στον Ψαλμό 122:1:
«Χάρηκα όταν μου είπαν:
“Ας πάμε στον οίκο του Ιεχωβά”».
Σας προσκαλούμε θερμά
να νιώσετε και εσείς τη χαρά της ξενάγησης στο Μπέθελ.
Σας παρακαλούμε
να κλείσετε την ξενάγησή σας μέσω του jw.org.
Μπορείτε να βρείτε περισσότερες πληροφορίες
στη σελίδα «Ξεναγήσεις στα Μπέθελ»
ή να επικοινωνήσετε με το τοπικό γραφείο τμήματος.
Όπως ανακοινώθηκε στο jw.org την Τετάρτη 28 Ιουνίου 2023,
το οικοδομικό έργο στο Ράμαπο έλαβε μια σημαντική έγκριση.
Η Πολεοδομία της Πόλης του Ράμαπο
ενέκρινε ομόφωνα το τοπογραφικό διάγραμμα του έργου!
Αν και πρέπει να δοθούν πολλές άδειες
και να διευθετηθούν πολλά τεχνικά ζητήματα,
αυτή η έγκριση μας επιτρέπει να συνεχίσουμε με τις εργασίες.
Είμαστε ευγνώμονες για τη σκληρή εργασία
της Πολεοδομίας της Πόλης,
αλλά και για όλους τους αδελφούς και τις αδελφές
που εργάζονται στην αφάνεια.
Και ευχαριστούμε και τον Ιεχωβά
που συνεχίζει να ευλογεί αυτό το έργο.
Τον Μάιο του 2022,
ο αδελφός Ντένις Κρίστενσεν αποφυλακίστηκε.
Λίγο αργότερα,
πήραμε συνέντευξη από τον ίδιο και από τη σύζυγό του,
την Ιρίνα.
Καθώς παρακολουθείτε το βίντεο που ακολουθεί,
προσέξτε τι τους βοήθησε να υπομείνουν
και να παραμείνουν πιστοί.
Ήμασταν στη συνάθροιση στην Αίθουσα Βασιλείας μας στο Οριόλ.
Αλλά κάποια στιγμή
έρχεται τρέχοντας ένας διακονικός υπηρέτης και μου λέει:
«Ντένις, πρέπει να έρθεις λίγο έξω στο διάδρομο».
Του είπα: «OK».
Και μόλις βγήκα στον διάδρομο,
είδα να στέκονται εκεί κάποιοι άντρες με μάσκες
—πολλοί αστυνομικοί και πολλοί πράκτορες της FSB.
Μου έδειξαν τις υπηρεσιακές τους ταυτότητες
και μου είπαν ότι θα έκαναν έρευνα στην αίθουσα.
Μετά από αυτό, μου έδειξαν και ένα χαρτί.
Ήταν μια απόφαση που έλεγε
ότι ήμουν ο βασικός κατηγορούμενος σε αυτή την υπόθεση
και ότι θα με έθεταν υπό κράτηση δύο ημέρες.
Σκέφτηκα: “Σιγά το πράγμα, θα βρεθεί λύση.
Δύο μέρες δεν είναι δύσκολο να αντέξω.
Και άλλοι αδελφοί και αδελφές
έχουν βρεθεί στη φυλακή πριν από μένα,
οπότε μπορώ και εγώ να τα καταφέρω”.
Και ήμουν σίγουρος ότι ο Ιεχωβά με προστάτευε.
Το πιο δύσκολο από όλα
ήταν να είμαι μακριά από τη σύζυγό μου, την Ιρίνα.
Το κρατητήριο βρίσκεται σε ένα σημείο
όπου γενικά δεν μπορείς να δεις τους φυλακισμένους.
Προσπάθησα λοιπόν να βρω ένα μέρος
από όπου μπορούσα να δω το παράθυρό του.
Και από το παράθυρό του,
με έβλεπε και εκείνος καλά.
Συμφωνήσαμε λοιπόν ότι θα πήγαινα εκεί.
Και ο Ντένις μου είπε ποια ώρα ακριβώς.
Αυτή ήταν η αγαπημένη μου ώρα μέσα στη μέρα.
Περίμενα πώς και πώς να πάει 1:00 μ.μ. για να δω την Ιρίνα.
Την έβλεπα περίπου πέντε με δέκα λεπτά.
Για δύο ολόκληρα χρόνια είχαμε αυτή τη συνήθεια.
Η Ιρίνα ερχόταν κάθε μέρα!
Με χιόνια, με βροχές, με λιακάδα
—ό,τι καιρό και να έκανε, η Ιρίνα ήταν κάθε μέρα εκεί.
Ήταν το μικρό μας μυστικό που τώρα το αποκαλύπτουμε.
Δύο ολόκληρα χρόνια δεν το είχαμε πει σε κανέναν.
Έκανα το καλύτερο που μπορούσα για να είμαι καλός σύζυγος.
Όταν ήμουν στο κέντρο κράτησης,
προσπαθούσα να της τηλεφωνώ δύο φορές το μήνα.
Προσπαθούσα να της γράφω γράμματα πέντε φορές την εβδομάδα.
Είχα πολλούς αδελφούς να με υποστηρίζουν,
να με επισκέπτονται.
Έπαιρνα πολλά γράμματα, όπως και ο Ντένις.
Πολλοί μου έλεγαν:
«Αν οποιαδήποτε στιγμή δεν νιώθεις καλά,
πάρε μας τηλέφωνο, στείλε μας ένα μήνυμα και θα έρθουμε».
Με βοήθησαν με πάρα πολλούς τρόπους
και τους είμαι πολύ ευγνώμων.
Κατά τη διάρκεια της δίκης,
θυμάμαι συγκεκριμένα τη στήριξη των αδελφών.
Ήταν απίστευτο!
Σας ευχαριστώ όλους που ήρθατε.
Είμαι πολύ χαρούμενος που είστε εδώ.
Σας ευχαριστώ!
Όταν μου ανακοίνωσαν την ποινή μου
—έξι χρόνια φυλάκισης—
υπήρχαν πάρα πολλά άτομα στο ακροατήριο.
Πώς τα κατάφερα;
Πρόσεχα πάρα πολύ τη στάση μου,
επειδή βασικά ήξερα αυτό που λέει στις Παροιμίες:
“Αν είσαι λυπημένος,
τότε θα χάσεις και τη δύναμή σου”.
Ήξερα ότι ο αγώνας θα ήταν μακρύς,
αλλά ήθελα να υπομείνω.
Προσπαθούσα να διαβάζω τη Γραφή κάθε μέρα,
όπως συνήθιζα, και να στοχάζομαι.
Είχα ένα σημειωματάριο
όπου έγραφα όλες τις όμορφες σκέψεις από τη Γραφή
που με ενίσχυαν.
Για παράδειγμα,
σκεφτόμουν συχνά το εδάφιο Ησαΐας 30:15,
όπου λέει ότι πρέπει “να μένουμε ήρεμοι
και να δείχνουμε εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά”.
Και ότι αυτό θα είναι η δύναμή μας.
Επίσης, προσευχόμουν συχνά να έχω ειρήνη στην καρδιά μου,
να με βοηθάει ο Ιεχωβά να διατηρώ τη χαρά μου,
να είμαι ευτυχισμένος, επειδή έτσι ήθελα να είμαι.
Επίσης σκεφτόμουν συχνά:
“Ναι, εντάξει,
μπορείτε να μου στερήσετε την ελευθερία μου.
Μπορείτε να με κάνετε να μη βλέπω την οικογένειά μου
και να μην μπορώ να τους αγκαλιάζω όσο συχνά θα ήθελα.
Αλλά την ειρήνη που νιώθω μέσα μου
δεν θα σας αφήσω να μου τη στερήσετε,
δεν θα σας αφήσω να μου στερήσετε τη χαρά μου.
Θέλω να είμαι ευτυχισμένος,
να υπηρετώ τον Ιεχωβά,
να κάνω αυτό που θέλει
γιατί εκείνος είναι ευτυχισμένος Πατέρας”.
Ο Ντένις μια φορά μού έγραψε κάτι πολύ ενδιαφέρον:
«Αν θέλεις να είσαι χαρούμενη,
να κάνεις τους άλλους χαρούμενους».
Και αυτή η σκέψη με βοήθησε πολύ.
Ήμουν πάντα πολυάσχολη,
κοιτούσα συνεχώς ποιον μπορούσα να βοηθήσω
—ποιον να επισκεφτώ, σε ποιον να πάω ψώνια,
ποιος ήταν άρρωστος για να τον επισκεφτώ.
Ένας υπάλληλος της φυλακής μού είπε:
«Ντένις, βλέπω ότι είσαι πολύ χαρούμενος».
Και εγώ του είπα:
«Ναι, σε λίγο θα είμαι ελεύθερος.
Το μυαλό μου είναι όλη την ώρα εκεί.
Είναι σαν να μην είμαι εδώ.
Είμαι ήδη έξω».
Και μετά μου είπε:
«Εσύ, Κρίστενσεν, δεν ήσουν ποτέ εδώ μέσα.
Ήσουν πάντα έξω.
Ήσουν πάντα ελεύθερος.
Ήσουν πάντα χαρούμενος και ευτυχισμένος».
Επίσης, πολλές φορές φανταζόμουν τη μέρα που θα έβγαινα έξω,
που θα έβλεπα και πάλι τους αδελφούς και τις αδελφές μου
και την οικογένειά μου,
και που θα τους αγκάλιαζα.
Δεν πίστευα στα μάτια μου
όταν είδα πόσο πολλά άτομα είχαν μαζευτεί.
Ήταν εκεί από νωρίς,
και είχαν έρθει και άτομα από άλλες πόλεις.
Ξέραμε από πριν
ότι θα έρχονταν λίγα άτομα στο αεροδρόμιο της Κοπεγχάγης
για να μας υποδεχτούν.
Αλλά, όταν είδαμε τόσο πολλούς αδελφούς και αδελφές εκεί
και ακούγαμε τις χαρούμενες φωνές τους,
δεν περιγράφεται το πώς νιώσαμε.
Τους αγκάλιασα όλους.
Περίμενα πολύ καιρό αυτή τη στιγμή
οπότε τα συναισθήματα ήταν πολύ έντονα.
Τώρα πλέον ζούμε στη Δανία.
Πρέπει να κάνουμε μια νέα αρχή εδώ,
να ξεκινήσουμε από το μηδέν.
Η εμπειρία που ζήσαμε ήταν ανεκτίμητη και μοναδική,
και θέλουμε να την αξιοποιήσουμε για να βοηθήσουμε άλλους.
Θα έλεγα ότι η φυλακή είναι ένα πολύ καλό σχολείο
για να λειάνεις τις Χριστιανικές σου ιδιότητες.
Τώρα είμαι ελεύθερος και χαίρομαι πολύ για αυτό,
αλλά συνεχίζω να προσεύχομαι
για τους αδελφούς και τις αδελφές μου
που είναι ακόμα στη φυλακή.
Μάλιστα, τώρα προσεύχομαι ακόμη περισσότερο για εκείνους
γιατί ξέρω τι περνάνε.
Δεν είναι πάντα εύκολο,
αλλά είμαι βέβαιος ότι ο Ιεχωβά τους βοηθάει
όπως βοήθησε και εμένα.
Αδελφέ και αδελφή Κρίστενσεν,
ευχαριστούμε που μοιραστήκατε μαζί μας την εμπειρία σας.
Μας ενθαρρύνει η υπομονετική σας εγκαρτέρηση.
Θυμάμαι πριν από πολλά χρόνια,
όταν συνεργαζόμουν με τους αδελφούς
πίσω από το Σιδηρούν Παραπέτασμα,
που έβλεπα την πίστη και την ακεραιότητά τους.
Ήταν πολύ συγκινητικό
και το θυμάμαι έντονα μέχρι σήμερα.
Δεν μας ενισχύει και δεν μας εμπνέει
όταν βλέπουμε ζωντανά παραδείγματα
ή ακούμε εκθέσεις για την πίστη
και την αποφασιστικότητα των αδελφών μας
που είναι σε χώρες υπό απαγόρευση;
Συνεχίζουμε να προσευχόμαστε
για τους πάνω από 180 αδελφούς
και αδελφές σε όλο τον κόσμο
που είναι στη φυλακή αυτή τη στιγμή λόγω της πίστης τους.
Καθώς βλέπατε τη συνέντευξη,
παρατηρήσατε τι βοήθησε το ζεύγος Κρίστενσεν να υπομείνει;
Ο αδελφός Κρίστενσεν είπε
ότι τον βοήθησαν η καθημερινή ανάγνωση της Γραφής
και ο στοχασμός.
Σημείωνε ενισχυτικές σκέψεις από τη Γραφή σε ένα τετράδιο.
Ο αδελφός και η αδελφή Κρίστενσεν
στήριζαν ο ένας τον άλλον με γράμματα και τηλεφωνήματα.
Και δεν συγκινηθήκατε
όταν είπαν ότι τους ενίσχυε το να βλέπουν
έστω για λίγο ο ένας τον άλλον από μακριά;
Κάτι άλλο που τους έδινε δύναμη
ήταν η στήριξη της πνευματικής τους οικογένειας.
Αλλά δεν αρκέστηκαν στο να λαβαίνουν οι ίδιοι στήριξη.
Αναζητούσαν και εκείνοι ευκαιρίες
για να βοηθούν και να ενθαρρύνουν άλλους.
Θυμάστε τι έγραψε ο Ντένις στην Ιρίνα;
«Αν θέλεις να είσαι χαρούμενη,
να κάνεις τους άλλους χαρούμενους».
Αυτό μας θυμίζει τα λόγια του Ιησού
που είναι καταγραμμένα στις Πράξεις 20:35:
«Μεγαλύτερη ευτυχία νιώθει κάποιος
όταν δίνει παρά όταν λαβαίνει».
Ο Ντένις είπε ότι ένα από τα εδάφια
που τον βοήθησαν σε αυτή τη δοκιμασία
ήταν το Ησαΐας 30:15,
όπου λέει:
«Μείνετε ήρεμοι και δείξτε εμπιστοσύνη
—αυτό θα είναι η δύναμή σας».
Με χαρά σας ενημερώνουμε
ότι ολόκληρη η συνέντευξη του αδελφού
και της αδελφής Κρίστενσεν
θα είναι διαθέσιμη στο jw.org στο μέλλον.
Όπως ο Ιεχωβά ενίσχυσε το ζεύγος Κρίστενσεν
ώστε να υπομείνουν τη δοκιμασία τους,
θα βοηθήσει και όλους εμάς να υπομείνουμε πιστά
αν συνεχίσουμε να τον εμπιστευόμαστε!
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές,
παρατηρούμε την υπομονετική σας εγκαρτέρηση.
Να ξέρετε ότι σας αγαπάμε όλους πάρα πολύ.
Παρακολουθήσατε το JW Broadcasting®,
από τα Παγκόσμια Κεντρικά Γραφεία των Μαρτύρων του Ιεχωβά.


-