JW subtitle extractor

Welkom bij deze update.
In veel delen van de wereld
zijn de congressen begonnen.
Begin juli hadden
al meer dan 2,3 miljoen personen...
het ‘Heb geduld!’-congres
op locatie bijgewoond.
Wij als Gods volk genieten ervan
om op congressen...
oude vrienden weer te zien
en nieuwe vrienden te maken.
En het onderwijs is echt
geestelijk voedsel op het juiste moment.
Degenen die het congres
al hebben bijgewoond...
hebben er heel veel aan gehad.
En tegen degenen
die nog naar het congres zullen gaan...
willen we zeggen:
Je zult het geweldig vinden.
Op 1 juni werd er op veel Bethelhuizen
over de hele wereld...
weer begonnen met rondleidingen.
Dat is een leuke ervaring
voor zowel de gasten als de Bethelfamilie.
Toen ik de eerste groep
aan zag komen, was ik zo blij.
Het was zo aanmoedigend
omdat je weet...
hoeveel moeite ze hebben gedaan
om hier te komen.
Eerlijk gezegd weet ik niet wie er blijer was:
de Bethelfamilie of de gasten?
Het is zo leuk dat ze er weer zijn.
Het leukste vond ik
dat we binnen kwamen lopen...
en dat iedereen daar stond
om ons te verwelkomen.
Iedereen was aan het zwaaien
en we kregen allemaal knuffels.
Het was zo’n verrassing.
Het was geweldig toen we aankwamen.
Ze bleven maar komen en met ons praten.
Als ik erover nadenk:
zij kijken al het grootste deel van hun leven
naar updates over Chelmsford op jw.org.
Dus dat we hier nu eindelijk kunnen zijn,
ik had het nooit voor mogelijk gehouden.
Het is nu al meer dan een maand geleden
dat de rondleidingen weer zijn begonnen.
Het is gewoon geweldig.
We komen oorspronkelijk uit de Filipijnen,
en nu wonen we in Canada.
We hebben acht uur gereden
om hier op Warwick Bethel te komen.
Eigenlijk zouden we in maart 2020
naar Warwick komen.
En hier zijn we dan, drie jaar later.
We hadden gezegd: Er is één ding
dat we echt moeten plannen dit jaar...
en dat is een bezoek aan Bethel.
Ik zou andere gezinnen
echt aanmoedigen om dat ook te doen.
Het is zo aanmoedigend en je kinderen
zullen het nooit meer vergeten.
Er is zoveel te zien in het museum...
dat je aan één bezoek
gewoon niet genoeg hebt.
Dus hopelijk kunnen we nog een keer
terugkomen naar Bethel.
Deze enthousiaste broeders en zusters...
hebben hetzelfde gevoel als David
die in Psalm 122:1 zei:
Wat was ik blij toen ze tegen me zeiden:
Laten we naar het huis van Jehovah gaan.
We willen jullie van harte uitnodigen
om naar Bethel te komen voor een rondleiding.
Je kunt een rondleiding
op Bethel reserveren op jw.org.
Voor meer informatie
ga je op de website naar:
Rondleidingen op Bethel...
of je kunt contact opnemen
met het plaatselijke bijkantoor.
Zoals bekend is gemaakt op jw.org
op woensdagavond 28 juni 2023...
kreeg het bouwproject Ramapo
een belangrijke goedkeuring.
De bouwcommissie van de gemeente Ramapo...
heeft unaniem het bouwplan
voor het project goedgekeurd.
Hoewel er nog aan een aantal voorwaarden
moet worden voldaan...
is het fijn dat het bouwproject
nu weer kan doorgaan.
We zijn de bouwcommissie
van de gemeente Ramapo dankbaar...
en de broeders en zusters
die hard achter de schermen werken.
En we zijn Jehovah dankbaar
dat hij dit project blijft zegenen.
In mei 2022...
werd broeder Dennis Christensen
vrijgelaten uit de gevangenis.
Kort daarna hebben we hem
en zijn vrouw Irina geïnterviewd.
Merk tijdens het kijken
van de volgende video op...
wat ze heeft geholpen te volharden
en trouw te blijven.
Het gebeurde tijdens een van onze
gemeentevergaderingen in de stad Orjol.
Een van de dienaren
kwam ineens aangerend en zei:
Dennis, je moet naar de hal komen.
Oké, oké, dus ik ging naar de hal...
en daar stonden allemaal mensen
met bivakmutsen op.
Allemaal politieagenten en FSB agenten.
Ze lieten hun ID-kaarten zien...
en zeiden dat ze de Koninkrijkszaal
zouden gaan doorzoeken.
Daarna lieten ze me ook
een document zien...
en daarin stond dat ik
de hoofdverdachte in deze zaak was.
Er stond ook dat ze me zouden arresteren
en dat ik twee dagen vast zou zitten.
Ik dacht: dat is geen probleem,
het komt wel goed.
Twee dagen zijn te overzien.
Er zijn meer broeders en zusters
die gevangen hebben gezeten. Ik kan het ook aan.
En ik was er ook van overtuigd
dat Jehovah me beschermde.
Het moeilijkste vond ik
dat m’n vrouw Irina en ik niet bij elkaar waren.
Over het algemeen kun je gevangenen...
die vastzitten
in een detentiecentrum niet zien, toch?
Maar ik ging op zoek naar een plek
waar ik z’n raam kon zien.
En vanuit dat raam kon hij mij ook zien.
Dus we spraken af
dat ik daarnaartoe zou gaan.
Dennis vertelde me
hoe laat ik daar moest zijn.
Dat was altijd het hoogtepunt van de dag.
Ik keek altijd uit naar één uur ’s middags,
dan zou ik Irina weer zien.
Al was het maar voor vijf tot tien minuten.
Twee jaar lang was dit onze gewoonte.
Irina kwam elke dag.
In de sneeuw, in de regen,
in de brandende zon...
wat voor weer het ook was,
elke dag stond ze daar.
Het was ons geheimpje
dat we nu pas vertellen.
Twee jaar lang hebben we dit
aan helemaal niemand verteld.
Ik deed echt m’n best
om een goede echtgenoot te zijn.
Toen ik in het detentiecentrum zat...
probeerde ik haar
twee keer per maand te bellen.
En ik probeerde haar vijf keer
per week te schrijven.
Vrienden stonden voor me klaar,
kwamen langs op bezoek.
Ik kreeg heel veel brieven en Dennis ook.
Er waren mensen die zeiden:
Als je het moeilijk hebt
kun je altijd bellen en dan komen we.
Ze hielpen me met van alles
en ik ben ze heel dankbaar.
Wat me vooral is bijgebleven
van de periode dat de rechtszaak speelde...
is de steun van de broeders en zusters.
Dat was ongelooflijk.
Toen ik veroordeeld werd
tot een gevangenisstraf van zes jaar...
zat de hele zaal vol mensen.
Hoe ik ermee omging?
Ik had echt met mezelf afgesproken
om altijd positief ingesteld te blijven...
want ik wist dat het gewoon waar was
wat er in Spreuken staat...
dat als je je neerslachtig voelt,
je kracht verdwijnt.
Ik wist dat het een lange strijd zou worden
en ik wilde volharden.
Ik probeerde elke dag de Bijbel te lezen,
zoals het hoort en erover te mediteren.
Ik had een notitieboekje
waarin ik Bijbelse gedachten schreef...
die me sterker zouden maken
en me kracht zouden geven.
Ik dacht bijvoorbeeld vaak
aan wat er staat in Jesaja 30:15.
Daar staat dat we kalm moeten blijven
en op Jehovah moeten vertrouwen.
Daarin ligt onze kracht.
Ik bad heel vaak om innerlijke rust...
en ik vroeg of Jehovah me wilde helpen
m’n vreugde te bewaren en om gelukkig te zijn.
Dat wilde ik heel graag.
Ik dacht vaak: Ja oké, jullie kunnen me
van m’n vrijheid beroven.
Jullie kunnen ervoor zorgen
dat ik m’n familie niet zie...
en ze niet zo vaak
een knuffel kan geven als ik zou willen.
Maar wat jullie niet kunnen,
is me van m’n innerlijke rust beroven.
Niemand kan me van m’n vreugde beroven.
Ik wil gelukkig zijn, Jehovah dienen...
en doen wat hij wil,
want hij is onze gelukkige Vader.
Dennis schreef een keer
iets heel interessants op.
Hij schreef: Als je gelukkig wilt zijn,
maak dan anderen gelukkig.
Aan die gedachte heb ik veel gehad.
En ik was altijd druk bezig.
Ik was altijd op zoek naar manieren
om anderen te helpen.
Wie kon ik bezoeken,
wie kon ik boodschapjes brengen, wie was er ziek?
Een gevangenismedewerker zei een keer tegen me:
Dennis, je ziet er altijd zo opgewekt uit.
Ik zei: Ja, ik kom binnenkort vrij
en dat is waar ik steeds aan denk.
Het is net alsof ik hier niet eens ben.
Voor mijn gevoel ben ik al buiten.
Toen zei hij:
Christensen, je bent hier nooit geweest.
Je was altijd al buiten de gevangenismuren.
Je bent altijd al vrij geweest,
want je bent altijd vrolijk en opgewekt.
Ik stelde me heel vaak voor hoe die dag zou zijn.
Als ik de gevangenis uit zou lopen...
als ik m’n broeders en zusters
weer zou zien en m’n familie.
Als ik ze eindelijk weer een knuffel zou geven.
Ik was helemaal verbaasd
toen ik zag hoeveel mensen er al waren.
Ze waren al vroeg gekomen
en het waren mensen uit heel andere steden.
We wisten dat een paar mensen
ons zouden opwachten...
op het vliegveld van Kopenhagen.
Maar toen zagen we ineens
dat er een hele groep broeders en zusters stond.
Dat deed ons zo goed.
Ze stonden allemaal te juichen van blijdschap.
Ik gaf iedereen een knuffel.
Ik had hier zo lang naar uitgekeken.
Dus er kwamen veel emoties los.
Nu zijn we terug in Denemarken.
Hier moeten we een nieuw leven opbouwen
en weer helemaal opnieuw beginnen.
Wat wij hebben meegemaakt is zo uniek...
dat we het echt willen gebruiken
om er anderen mee te helpen.
Je zou kunnen zeggen
dat de gevangenis een goede leerschool is...
om je persoonlijkheid op te poetsen,
je christelijke eigenschappen.
Ik ben nu vrij
en daar ben ik heel blij om...
maar ik blijf bidden voor de broeders en zusters
die nog steeds in de gevangenis zitten.
Ik bid nu zelfs nog vaker voor ze,
omdat ik weet wat ze allemaal meemaken.
Het is niet altijd makkelijk,
maar ik weet zeker dat Jehovah ze helpt...
net zoals hij mij heeft geholpen.
Broeder en zuster Christensen, bedankt dat jullie
je ervaring met ons wilden delen.
We zijn aangemoedigd
door jullie geduld en volharding.
Jaren geleden werkte ik samen
met broeders achter het IJzeren Gordijn.
En toen zag ik hun geloof en ik zag hun trouw.
Het was heel indrukwekkend
en het moedigt me nog steeds aan.
We horen vaak berichten
over het geloof en doorzettingsvermogen...
van onze broeders en zusters
in landen waar ons werk verboden is.
Vinden jullie dat ook niet
heel aanmoedigend en inspirerend?
We blijven bidden
voor de ruim 180 broeders en zusters...
die op dit moment
wereldwijd gevangenzitten vanwege hun geloof.
Heb je tijdens het interview opgemerkt...
wat de familie Christensen
heeft geholpen te volharden?
Broeder Christensen zei dat dagelijks Bijbellezen
en meditatie hem heeft geholpen.
Hij schreef opbouwende Bijbelse gedachten
in een notitieboekje.
Ze moedigden elkaar aan
door elkaar regelmatig te bellen en te schrijven.
En vond je het niet ontroerend
dat ze vertelden dat elkaar eventjes zien...
vanaf een afstand ze al heel goed deed?
Ze werden ook enorm opgebouwd
door de steun van hun geestelijke familie.
En ze kregen niet alleen hulp...
ze zochten ook naar mogelijkheden om hulp
en aanmoediging te geven aan anderen.
Weet je nog wat Dennis aan Irina schreef?
Als je gelukkig wilt zijn,
maak dan anderen gelukkig.
Dat doet ons denken
aan Jezus’ woorden in Handelingen 20:35:
Geven maakt gelukkiger dan ontvangen.
Een van de Bijbelteksten die Dennis
door zijn beproeving heen heeft geholpen...
was Jesaja 30:15.
Daar staat:
We zijn blij jullie te kunnen meedelen...
dat het volledige interview
van broeder en zuster Christensen...
later beschikbaar zal komen op jw.org.
Net zoals Jehovah de familie Christensen
heeft geholpen hun beproeving te doorstaan...
zal Jehovah ons allemaal helpen
hem trouw te blijven als wij op hem vertrouwen.
Lieve broeders en zusters,
we weten dat jullie geduldig volharden.
En we houden heel veel van jullie allemaal.
Vanuit het hoofdkantoor van Jehovah’s Getuigen,
was dit JW Broadcasting.

Besturende Lichaam update 2023 nr. 5
- 

Besturende Lichaam update 2023 nr. 5

Welkom bij deze update.
In veel delen van de wereld
zijn de congressen begonnen.
Begin juli hadden
al meer dan 2,3 miljoen personen...
het ‘Heb geduld!’-congres
op locatie bijgewoond.
Wij als Gods volk genieten ervan
om op congressen...
oude vrienden weer te zien
en nieuwe vrienden te maken.
En het onderwijs is echt
geestelijk voedsel op het juiste moment.
Degenen die het congres
al hebben bijgewoond...
hebben er heel veel aan gehad.
En tegen degenen
die nog naar het congres zullen gaan...
willen we zeggen:
Je zult het geweldig vinden.
Op 1 juni werd er op veel Bethelhuizen
over de hele wereld...
weer begonnen met rondleidingen.
Dat is een leuke ervaring
voor zowel de gasten als de Bethelfamilie.
Toen ik de eerste groep
aan zag komen, was ik zo blij.
Het was zo aanmoedigend
omdat je weet...
hoeveel moeite ze hebben gedaan
om hier te komen.
Eerlijk gezegd weet ik niet wie er blijer was:
de Bethelfamilie of de gasten?
Het is zo leuk dat ze er weer zijn.
Het leukste vond ik
dat we binnen kwamen lopen...
en dat iedereen daar stond
om ons te verwelkomen.
Iedereen was aan het zwaaien
en we kregen allemaal knuffels.
Het was zo’n verrassing.
Het was geweldig toen we aankwamen.
Ze bleven maar komen en met ons praten.
Als ik erover nadenk:
zij kijken al het grootste deel van hun leven
naar updates over Chelmsford op jw.org.
Dus dat we hier nu eindelijk kunnen zijn,
ik had het nooit voor mogelijk gehouden.
Het is nu al meer dan een maand geleden
dat de rondleidingen weer zijn begonnen.
Het is gewoon geweldig.
We komen oorspronkelijk uit de Filipijnen,
en nu wonen we in Canada.
We hebben acht uur gereden
om hier op Warwick Bethel te komen.
Eigenlijk zouden we in maart 2020
naar Warwick komen.
En hier zijn we dan, drie jaar later.
We hadden gezegd: Er is één ding
dat we echt moeten plannen dit jaar...
en dat is een bezoek aan Bethel.
Ik zou andere gezinnen
echt aanmoedigen om dat ook te doen.
Het is zo aanmoedigend en je kinderen
zullen het nooit meer vergeten.
Er is zoveel te zien in het museum...
dat je aan één bezoek
gewoon niet genoeg hebt.
Dus hopelijk kunnen we nog een keer
terugkomen naar Bethel.
Deze enthousiaste broeders en zusters...
hebben hetzelfde gevoel als David
die in Psalm 122:1 zei:
Wat was ik blij toen ze tegen me zeiden:
Laten we naar het huis van Jehovah gaan.
We willen jullie van harte uitnodigen
om naar Bethel te komen voor een rondleiding.
Je kunt een rondleiding
op Bethel reserveren op jw.org.
Voor meer informatie
ga je op de website naar:
Rondleidingen op Bethel...
of je kunt contact opnemen
met het plaatselijke bijkantoor.
Zoals bekend is gemaakt op jw.org
op woensdagavond 28 juni 2023...
kreeg het bouwproject Ramapo
een belangrijke goedkeuring.
De bouwcommissie van de gemeente Ramapo...
heeft unaniem het bouwplan
voor het project goedgekeurd.
Hoewel er nog aan een aantal voorwaarden
moet worden voldaan...
is het fijn dat het bouwproject
nu weer kan doorgaan.
We zijn de bouwcommissie
van de gemeente Ramapo dankbaar...
en de broeders en zusters
die hard achter de schermen werken.
En we zijn Jehovah dankbaar
dat hij dit project blijft zegenen.
In mei 2022...
werd broeder Dennis Christensen
vrijgelaten uit de gevangenis.
Kort daarna hebben we hem
en zijn vrouw Irina geïnterviewd.
Merk tijdens het kijken
van de volgende video op...
wat ze heeft geholpen te volharden
en trouw te blijven.
Het gebeurde tijdens een van onze
gemeentevergaderingen in de stad Orjol.
Een van de dienaren
kwam ineens aangerend en zei:
Dennis, je moet naar de hal komen.
Oké, oké, dus ik ging naar de hal...
en daar stonden allemaal mensen
met bivakmutsen op.
Allemaal politieagenten en FSB agenten.
Ze lieten hun ID-kaarten zien...
en zeiden dat ze de Koninkrijkszaal
zouden gaan doorzoeken.
Daarna lieten ze me ook
een document zien...
 en daarin stond dat ik
de hoofdverdachte in deze zaak was.
Er stond ook dat ze me zouden arresteren
en dat ik twee dagen vast zou zitten.
Ik dacht: dat is geen probleem,
het komt wel goed.
Twee dagen zijn te overzien.
Er zijn meer broeders en zusters
die gevangen hebben gezeten. Ik kan het ook aan.
En ik was er ook van overtuigd
dat Jehovah me beschermde.
Het moeilijkste vond ik
dat m’n vrouw Irina en ik niet bij elkaar waren.
Over het algemeen kun je gevangenen...
die vastzitten
in een detentiecentrum niet zien, toch?
Maar ik ging op zoek naar een plek
waar ik z’n raam kon zien.
En vanuit dat raam kon hij mij ook zien.
Dus we spraken af
dat ik daarnaartoe zou gaan.
Dennis vertelde me
hoe laat ik daar moest zijn.
Dat was altijd het hoogtepunt van de dag.
Ik keek altijd uit naar één uur ’s middags,
dan zou ik Irina weer zien.
Al was het maar voor vijf tot tien minuten.
Twee jaar lang was dit onze gewoonte.
Irina kwam elke dag.
In de sneeuw, in de regen,
in de brandende zon...
wat voor weer het ook was,
elke dag stond ze daar.
Het was ons geheimpje
dat we nu pas vertellen.
Twee jaar lang hebben we dit
aan helemaal niemand verteld.
Ik deed echt m’n best
om een goede echtgenoot te zijn.
Toen ik in het detentiecentrum zat...
probeerde ik haar
twee keer per maand te bellen.
En ik probeerde haar vijf keer
per week te schrijven.
Vrienden stonden voor me klaar,
kwamen langs op bezoek.
Ik kreeg heel veel brieven en Dennis ook.
Er waren mensen die zeiden:
Als je het moeilijk hebt
kun je altijd bellen en dan komen we.
Ze hielpen me met van alles
en ik ben ze heel dankbaar.
Wat me vooral is bijgebleven
van de periode dat de rechtszaak speelde...
is de steun van de broeders en zusters.
Dat was ongelooflijk.
Toen ik veroordeeld werd
tot een gevangenisstraf van zes jaar...
zat de hele zaal vol mensen.
Hoe ik ermee omging?
Ik had echt met mezelf afgesproken
om altijd positief ingesteld te blijven...
want ik wist dat het gewoon waar was
wat er in Spreuken staat...
dat als je je neerslachtig voelt,
je kracht verdwijnt.
Ik wist dat het een lange strijd zou worden
en ik wilde volharden.
Ik probeerde elke dag de Bijbel te lezen,
zoals het hoort en erover te mediteren.
Ik had een notitieboekje
waarin ik Bijbelse gedachten schreef...
die me sterker zouden maken
en me kracht zouden geven.
Ik dacht bijvoorbeeld vaak
aan wat er staat in Jesaja 30:15.
Daar staat dat we kalm moeten blijven
en op Jehovah moeten vertrouwen.
Daarin ligt onze kracht.
Ik bad heel vaak om innerlijke rust...
en ik vroeg of Jehovah me wilde helpen
m’n vreugde te bewaren en om gelukkig te zijn.
Dat wilde ik heel graag.
Ik dacht vaak: Ja oké, jullie kunnen me
van m’n vrijheid beroven.
Jullie kunnen ervoor zorgen
dat ik m’n familie niet zie...
en ze niet zo vaak
een knuffel kan geven als ik zou willen.
Maar wat jullie niet kunnen,
is me van m’n innerlijke rust beroven.
Niemand kan me van m’n vreugde beroven.
Ik wil gelukkig zijn, Jehovah dienen...
en doen wat hij wil,
want hij is onze gelukkige Vader.
Dennis schreef een keer
iets heel interessants op.
Hij schreef: Als je gelukkig wilt zijn,
maak dan anderen gelukkig.
Aan die gedachte heb ik veel gehad.
En ik was altijd druk bezig.
Ik was altijd op zoek naar manieren
om anderen te helpen.
Wie kon ik bezoeken,
wie kon ik boodschapjes brengen, wie was er ziek?
Een gevangenismedewerker zei een keer tegen me:
Dennis, je ziet er altijd zo opgewekt uit.
Ik zei: Ja, ik kom binnenkort vrij
en dat is waar ik steeds aan denk.
Het is net alsof ik hier niet eens ben.
Voor mijn gevoel ben ik al buiten.
Toen zei hij:
Christensen, je bent hier nooit geweest.
Je was altijd al buiten de gevangenismuren.
Je bent altijd al vrij geweest,
want je bent altijd vrolijk en opgewekt.
Ik stelde me heel vaak voor hoe die dag zou zijn.
Als ik de gevangenis uit zou lopen...
als ik m’n broeders en zusters
weer zou zien en m’n familie.
Als ik ze eindelijk weer een knuffel zou geven.
Ik was helemaal verbaasd
toen ik zag hoeveel mensen er al waren.
Ze waren al vroeg gekomen
en het waren mensen uit heel andere steden.
We wisten dat een paar mensen
ons zouden opwachten...
op het vliegveld van Kopenhagen.
Maar toen zagen we ineens
dat er een hele groep broeders en zusters stond.
Dat deed ons zo goed.
Ze stonden allemaal te juichen van blijdschap.
Ik gaf iedereen een knuffel.
Ik had hier zo lang naar uitgekeken.
Dus er kwamen veel emoties los.
Nu zijn we terug in Denemarken.
Hier moeten we een nieuw leven opbouwen
en weer helemaal opnieuw beginnen.
Wat wij hebben meegemaakt is zo uniek...
dat we het echt willen gebruiken
om er anderen mee te helpen.
Je zou kunnen zeggen
dat de gevangenis een goede leerschool is...
om je persoonlijkheid op te poetsen,
je christelijke eigenschappen.
Ik ben nu vrij
en daar ben ik heel blij om...
maar ik blijf bidden voor de broeders en zusters
die nog steeds in de gevangenis zitten.
Ik bid nu zelfs nog vaker voor ze,
omdat ik weet wat ze allemaal meemaken.
Het is niet altijd makkelijk,
maar ik weet zeker dat Jehovah ze helpt...
net zoals hij mij heeft geholpen.
Broeder en zuster Christensen, bedankt dat jullie
je ervaring met ons wilden delen.
We zijn aangemoedigd
door jullie geduld en volharding.
Jaren geleden werkte ik samen
met broeders achter het IJzeren Gordijn.
En toen zag ik hun geloof en ik zag hun trouw.
Het was heel indrukwekkend
en het moedigt me nog steeds aan.
We horen vaak berichten
over het geloof en doorzettingsvermogen...
van onze broeders en zusters
in landen waar ons werk verboden is.
Vinden jullie dat ook niet
heel aanmoedigend en inspirerend?
We blijven bidden
voor de ruim 180 broeders en zusters...
die op dit moment
wereldwijd gevangenzitten vanwege hun geloof.
Heb je tijdens het interview opgemerkt...
wat de familie Christensen
heeft geholpen te volharden?
Broeder Christensen zei dat dagelijks Bijbellezen
en meditatie hem heeft geholpen.
Hij schreef opbouwende Bijbelse gedachten
in een notitieboekje.
Ze moedigden elkaar aan
door elkaar regelmatig te bellen en te schrijven.
En vond je het niet ontroerend
dat ze vertelden dat elkaar eventjes zien...
vanaf een afstand ze al heel goed deed?
Ze werden ook enorm opgebouwd
door de steun van hun geestelijke familie.
En ze kregen niet alleen hulp...
ze zochten ook naar mogelijkheden om hulp
en aanmoediging te geven aan anderen.
Weet je nog wat Dennis aan Irina schreef?
Als je gelukkig wilt zijn,
maak dan anderen gelukkig.
Dat doet ons denken
aan Jezus’ woorden in Handelingen 20:35:
Geven maakt gelukkiger dan ontvangen.
Een van de Bijbelteksten die Dennis
door zijn beproeving heen heeft geholpen...
was Jesaja 30:15.
Daar staat:
We zijn blij jullie te kunnen meedelen...
dat het volledige interview
van broeder en zuster Christensen...
later beschikbaar zal komen op jw.org.
Net zoals Jehovah de familie Christensen
heeft geholpen hun beproeving te doorstaan...
zal Jehovah ons allemaal helpen
hem trouw te blijven als wij op hem vertrouwen.
Lieve broeders en zusters,
we weten dat jullie geduldig volharden.
En we houden heel veel van jullie allemaal.
Vanuit het hoofdkantoor van Jehovah’s Getuigen,
was dit JW Broadcasting.


-