JW subtitle extractor

«Να Είσαι Θαρραλέος και Ισχυρός, και να Ξεκινήσεις Αυτό το Έργο»! (1 Χρονικών 28:1-20· 1 Σαμουήλ 16:1-23· 17:1-51)

Video Other languages Share text Share link Show times

Ο Ιεχωβά εκτιμάει πολύ
το θάρρος των όσιων λάτρεών του.
Αλλά όπως συμβαίνει
και με άλλες καλές ιδιότητες...
το αληθινό θάρρος φαίνεται από τα έργα.
Για παράδειγμα, «η πίστη χωρίς έργα είναι νεκρή».
Παρόμοια, η αγάπη πρέπει να εκφράζεται...
όχι μόνο με λόγια αλλά,
όπως λέει η Γραφή...
«με έργα και αλήθεια».
Το ίδιο συμβαίνει και με το θάρρος.
Χρειάζεται να εμπιστευόμαστε στον Ιεχωβά
για να αντιμετωπίζουμε πιεστικές καταστάσεις...
αλλά η εμπιστοσύνη μας πρέπει επίσης
να συνοδεύεται από έργα.
Η αδράνεια, η αναποφασιστικότητα ή η νωθρότητα
ίσως φανερώνουν έλλειψη θάρρους.
Το θάρρος πρέπει να μας ωθεί να μιλάμε
και να συμπεριφερόμαστε με τόλμη.
Ο Ιεχωβά, από την πλευρά του,
θα ευλογεί το θάρρος μας...
και θα μας βοηθάει να πετύχουμε.
Αυτό φαίνεται από τη Γραφική αφήγηση
για τον Δαβίδ.
Όταν επρόκειτο για την επιτέλεση
του θελήματος του Ιεχωβά...
ο Δαβίδ ήταν θαρραλέος άντρας,
άνθρωπος δράσης.
Σκόνταψε και υπέστη πολλές συμφορές...
αλλά ακόμα και τότε παρέμεινε όσιος στον Ιεχωβά
μέχρι το τέλος της ζωής του.
Λίγο πριν πεθάνει, ο Δαβίδ ανέθεσε επίσημα
στον γιο του, τον Σολομώντα...
να οικοδομήσει τον ναό του Ιεχωβά.
Φανταστείτε πώς πρέπει να ένιωσε ο Σολομών...
όταν ο Δαβίδ τού παρέδωσε αρχιτεκτονικά σχέδια
εμπνευσμένα από τον ίδιο τον Ιεχωβά!
Προφανώς, ο Σολομών ένιωθε ότι
αυτό το έργο ήταν πέρα από τις δυνάμεις του.
Αλλά ο πατέρας του, ο Δαβίδ,
τον ενίσχυσε με λόγια...
που μπορούν να ενισχύσουν και εμάς σήμερα
όταν αντιμετωπίζουμε δυσκολίες.
Ας ανοίξουμε λοιπόν όλοι τη Γραφή μας,
και εσείς παιδιά και νεαροί...
για να παρακολουθήσουμε από μέσα
καθώς ακούμε...
την αφήγηση των εδαφίων 1 Χρονικών 28:1-20.
Σας δίνω λίγο χρόνο.
1 Χρονικών, κεφάλαιο 28,
και αρχίζουμε με το εδάφιο 1.
Φανταστείτε το έργο που είχε επωμιστεί ο Σολομών!
Δεν είχε λάβει απλώς την εντολή να χτίσει
έναν ξεχωριστό οίκο για την αληθινή λατρεία...
αλλά αυτός ο ναός έπρεπε επίσης
να είναι “«ασύγκριτα μεγαλοπρεπής»...
με φήμη και ωραιότητα
«γνωστές σε όλες τις χώρες»”.
Ωστόσο, ο Σολομών είχε ελάχιστη,
αν όχι καθόλου, πείρα ως οικοδόμος.
Ο Δαβίδ φανταζόταν τις δυσκολίες που θα έρχονταν.
Επιπλέον, ο Σολομών θα αντιμετώπιζε
προσωπικές επιθέσεις...
εντός και εκτός της οικογένειάς του.
Γι’ αυτό, ο Δαβίδ συμβούλεψε τον γιο του
να είναι υπάκουος και όσιος στον Ιεχωβά.
Επίσης τον παρότρυνε
“να είναι θαρραλέος και ισχυρός...
και να ξεκινήσει αυτό το έργο”.
Ο Σολομών θα μπορούσε
να είχε παραλύσει από τον φόβο.
Θεωρώντας ότι
ο διορισμός του ήταν πολύ δύσκολος...
θα μπορούσε να είχε αναβάλει το έργο
ή ακόμα και να το εγκατέλειπε τελείως.
Αυτό θα δυσαρεστούσε πολύ τον Ιεχωβά.
Έτσι λοιπόν, ο Δαβίδ επανέλαβε
τη συμβουλή: «Να ξεκινήσεις αυτό το έργο».
Ο Δαβίδ καταλάβαινε ότι
το θάρρος και η εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά...
πρέπει να συνοδεύονται από έργα.
Το είχε διαπιστώσει προσωπικά αυτό.
Ας δούμε κάποια γεγονότα της ζωής του Δαβίδ
στα οποία χρειάστηκε να δείξει θάρρος.
Καθώς διαβάζουμε για αυτά, αναρωτηθείτε...
“Μήπως ο Δαβίδ ήταν αναβλητικός, διστακτικός...
ή παρέλυε μπροστά στα δύσκολα προβλήματα;”
Σκεφτείτε, για παράδειγμα, όσα συνέβαιναν
όταν ο Δαβίδ χρίστηκε βασιλιάς του Ισραήλ.
Ο βασιλιάς Σαούλ κυβερνούσε ακόμα...
αλλά ο Ιεχωβά τον είχε απορρίψει
εξαιτίας της κατάφωρης ανυπακοής του.
Παρακολουθήστε από τη Γραφή σας...
καθώς θα ακούτε τα εδάφια
1 Σαμουήλ 16:1-23.
1 Σαμουήλ, κεφάλαιο 16, εδάφια 1-23.
Με τα μάτια της διάνοιάς σας,
μπορέσατε να δείτε τον νεαρό Δαβίδ...
τον πατέρα του και τα αδέλφια του
μπροστά στον προφήτη Σαμουήλ;
Τότε ο Ιεχωβά επέλεξε τον Δαβίδ
για να είναι βασιλιάς...
και κατηύθυνε τον Σαμουήλ να χρίσει το αγόρι.
Ωστόσο, ο Σαούλ παρέμενε στον θρόνο...
και εξακολουθούσε να είναι ευρέως αποδεκτός
ως ο νόμιμος βασιλιάς του Ισραήλ.
Ιδιαίτερα εκείνη την περίοδο,
ο Δαβίδ χρειαζόταν θάρρος.
Κατ’ αρχάς, πώς θα αντιδρούσε ο Σαούλ...
όταν μάθαινε ότι ο Δαβίδ είχε χριστεί βασιλιάς;
Σίγουρα θα προσπαθούσε να τον σκοτώσει.
Φανταστείτε λοιπόν πώς ένιωσε ο Δαβίδ...
όταν κλήθηκε στον οίκο του Σαούλ...
για να γίνει ο προσωπικός του υπηρέτης!
Αν μη τι άλλο, πρέπει να ανησυχούσε.
Τι θα πούμε για εμάς σήμερα;
Ίσως μας ανησυχούν
κάποιες οικογενειακές καταστάσεις...
προβλήματα υγείας, οικονομικές δυσκολίες...
ο διωγμός ή οι αμαρτωλές μας τάσεις.
Αλλά αυτά τα προβλήματα δεν χρειάζεται
να μας φοβίζουν ώστε να παραλύουμε πνευματικά.
Όταν αντιμετωπίζουμε τέτοιες δυσκολίες...
μπορούμε να ζητάμε τη βοήθεια του Ιεχωβά...
μέσω της προσευχής,
του Λόγου του και της εκκλησίας.
Πολλές φορές, θα βρούμε
πρακτικές λύσεις που μπορούν...
να κάνουν τα προβλήματά μας πιο υποφερτά.
Ακόμα και όταν τα προβλήματα
δεν λύνονται...
πρέπει να είμαστε πολυάσχολοι προσπαθώντας
σκληρά να κάνουμε το θέλημα του Ιεχωβά...
όσο καλύτερα μπορούμε,
έστω και μπροστά στη συμφορά.
Αυτό σημαίνει πραγματικό θάρρος!
Όταν ο Δαβίδ κλήθηκε να εμφανιστεί
μπροστά στον Σαούλ, δεν ενέδωσε στον φόβο.
Με δυναμισμό και θάρρος ανέλαβε δράση!
Αποδέχτηκε τον διορισμό...
ξέροντας ότι ο Ιεχωβά θα του έδινε
πρακτική σοφία για να τα καταφέρει.
Τελικά, ο βασιλιάς Σαούλ
αγάπησε τον Δαβίδ πάρα πολύ...
ώστε τον έκανε οπλοφόρο του.
Παρακαλώ παρακολουθήστε
τη δραματοποιημένη ανάγνωση...
στο 1 Σαμουήλ 17:1-51.
Στο επόμενο κεφάλαιο
—1 Σαμουήλ κεφάλαιο 17...
αρχίζοντας από το εδάφιο 1.
Είναι η συναρπαστική ιστορία
του Δαβίδ και του Γολιάθ.
Η αφήγηση δείχνει πώς εκδήλωσε ο Δαβίδ
πρακτική σοφία και πώς έδειξε θάρρος.
Η αφήγηση για τον Δαβίδ και τον Γολιάθ
είναι ένα μάθημα θάρρους.
Αλλά είναι και μάθημα
για την πρακτική σοφία...
και την πίστη στην πράξη.
Ο Δαβίδ εργαζόταν
όταν ο πατέρας του τού είπε...
να πάει κάποιες προμήθειες
στα αδέλφια του στη μάχη.
Έπρεπε λοιπόν να κάνει δύο πράγματα ταυτόχρονα.
Πώς θα μπορούσε,
ενώ φρόντιζε τα πρόβατα της οικογένειας...
να πάει προμήθειες στα αδέλφια του
τόσα χιλιόμετρα μακριά;
Εκδήλωσε πρακτική σοφία.
Έδειξε επίσης ότι ήταν αξιόπιστο άτομο.
Η Γραφή λέει:
“Σηκώθηκε ο Δαβίδ νωρίς το πρωί...
και άφησε κάποιον να φυλάει τα πρόβατα...
έπειτα μάζεψε τα πράγματα και έφυγε...
ακριβώς όπως του είχε παραγγείλει ο Ιεσσαί”.
Σύντομα ο Δαβίδ αντιμετώπισε μια κατάσταση
που θα μπορούσε να τον είχε παραλύσει.
Καθώς έψαχνε τα αδέλφια του...
είδε ότι ο στρατός του Ισραήλ είχε τρομοκρατηθεί
από το απειλητικό ανάστημα του Γολιάθ...
και είχε αποθαρρυνθεί από τους εμπαιγμούς του.
Η άμεση αντίδραση του Δαβίδ
έδειξε το θάρρος του.
Ρώτησε γιατί κανένας δεν είχε σκοτώσει ακόμα
αυτόν τον αυθάδη άντρα...
που τολμούσε να χλευάζει τον Ιεχωβά.
Ωστόσο, ο Ελιάβ, ο ίδιος του ο αδελφός,
επέπληξε δημόσια τον Δαβίδ...
αμφισβήτησε τα κίνητρά του,
τον αποκάλεσε αυθάδη...
και τον κατηγόρησε ότι είχε εγκαταλείψει
τα πρόβατα του πατέρα του.
Παρ’ όλα αυτά, ο Δαβίδ προσφέρθηκε
να πολεμήσει με τον Γολιάθ...
αλλά ο Σαούλ τον αγνόησε.
Του είπε ότι δεν είχε καμία πιθανότητα
να νικήσει τον Γολιάθ επειδή ήταν «παιδί»!
Τι έκανε ο Δαβίδ μπροστά
σε τόσο αποθαρρυντικές καταστάσεις;
Έδειξε θάρρος.
Αυτό το θάρρος τού έδωσε πνευματική
και συναισθηματική δύναμη ώστε...
να αναλάβει δράση.
Θυμόταν τι είχε κάνει ο Ιεχωβά
για αυτόν στο παρελθόν.
Ο Δαβίδ πότε δεν ξέχασε πώς τον είχε σώσει
ο Ιεχωβά από την αρκούδα και το λιοντάρι...
δύο ζώα πολύ πιο δυνατά
και γρήγορα από τον άνθρωπο.
Ο Ιεχωβά δεν έσωσε απλώς τον Δαβίδ...
αλλά του έδωσε την ικανότητα
να σκοτώσει εκείνα τα άγρια θηρία.
Ο Δαβίδ μπορούσε λοιπόν να πει με σιγουριά...
«Ο Ιεχωβά, ο οποίος με έσωσε από τα νύχια
του λιονταριού και της αρκούδας...
εκείνος θα με σώσει
και από το χέρι αυτού του Φιλισταίου».
Όταν νιώθουμε αποθάρρυνση
ή ακόμα και κατάθλιψη...
μπορούμε άραγε να ωφεληθούμε...
αν στοχαζόμαστε τους τρόπους με τους οποίους...
μας έχει ήδη σώσει ο Ιεχωβά
από φαινομενικά αξεπέραστα προβλήματα;
Ο Δαβίδ ήταν θαρραλέος και αναλάμβανε δράση.
Έπαιρνε πρακτικές αποφάσεις
με καλά αποτελέσματα.
Για παράδειγμα, όταν ο Σαούλ
πρόσφερε στον Δαβίδ...
τον δικό του βαρύ εξοπλισμό μάχης,
ο Δαβίδ τον φόρεσε.
Αλλά γρήγορα συνειδητοποίησε ότι
μια χάλκινη περικεφαλαία...
ένας φολιδωτός θώρακας και ένα σπαθί ζωσμένο
πάνω από τα ρούχα του απλώς θα τον εμπόδιζαν.
Τι έκανε λοιπόν;
Στην ουσία, έκανε απλοποίηση!
Ξεφορτώθηκε τα βάρη.
Τι θα πούμε για εμάς;
Καθώς περνούν τα χρόνια, ίσως γεμίζουμε
τη ζωή μας με επουσιώδη πράγματα...
ή δραστηριότητες που δεν είναι απαραίτητες.
Τέτοια πράγματα μπορούν
να καταπνίξουν την πνευματικότητά μας.
Αν συμβαίνει αυτό και σε εσάς,
γιατί να μην αναλάβετε δράση;
Φτιάξτε έναν κατάλογο
με τα πράγματα και τις συνήθειές σας...
και ξεφορτωθείτε ό,τι σας είναι βάρος.
Αν απλοποιήσουμε τη ζωή μας...
θα είναι πιο εύκολο να εστιάζουμε
το μάτι μας στην υπηρεσία του Ιεχωβά.
Όπως όλοι μας,
ο Δαβίδ δεν ήταν τέλειος.
Αλλά χάρη στις θαρραλέες
και αποφασιστικές του πράξεις...
έγινε αγαπητός φίλος του Ιεχωβά.
Γι’ αυτό, στο τέλος της πιστής του πορείας...
ο Δαβίδ μπορούσε να πει στον γιο του
με πλήρη παρρησία...
«Να είσαι θαρραλέος και ισχυρός,
και να ξεκινήσεις αυτό το έργο»!