JW subtitle extractor

Drie dagen voordat Jezus werd gedood
stelden zijn discipelen hem een vraag...
die heel belangrijk is voor ons allemaal.
Ze vroegen Jezus:
Wat zal het teken zijn van je aanwezigheid
en van het einde van het tijdperk?
Jezus voorspelde dat er voorafgaand
aan de beloofde nieuwe wereld...
een tijdsperiode zou komen
die gekenmerkt zou worden...
door oorlogen, aardbevingen,
voedseltekorten en epidemieën.
Toen zei Jezus verder:
Met die woorden bevestigde Jezus
dat Noach echt had bestaan...
en dat de vloed
een historische gebeurtenis was.
Ook waarschuwde hij ons dat de periode
vlak vóór de vloed te vergelijken is...
met de periode waarin wij nu leven.
Daarom is het belangrijk goed na te gaan
wat er in Noachs tijd is gebeurd...
en te zien wat wij ervan kunnen leren.
De eerste hoofdstukken van Genesis
schetsen een beeld van hoe het leven eruitzag...
in de eeuwen vóór Noach, nadat Adam en Eva
uit de tuin van Eden waren gezet.
Iedereen sprak dezelfde taal...
en mensen hadden mogelijk al
een schrijfmethode ontwikkeld.
Ze hadden een stad gebouwd,
misschien wel meerdere steden.
Ze hadden geleerd
om koper en ijzer te smeden.
Ze maakten muziekinstrumenten,
zoals harpen en fluiten.
En omdat ze veel dichter
bij de volmaaktheid stonden...
leefden ze veel langer.
Ze werden soms wel honderden jaren oud.
Maar het ging niet goed.
Mensen keerden Jehovah de rug toe...
en het gevolg was
dat ze erg gewelddadig en immoreel werden.
Het werd zo erg dat Jehovah
de rechtvaardige man Henoch...
de zevende in de lijn van Adam,
liet profeteren...
dat God die slechte en opstandige wereld
niet voor altijd zou tolereren.
Hij zou die goddeloze mensen gaan oordelen.
De goddeloze mensen in de tijd van Henoch
waren niet blij met z’n boodschap.
Ze haatten Henoch...
en ze hebben misschien geprobeerd
hem te doden.
Henoch heeft de vervulling van die profetie
nooit gezien.
Er gingen 600 jaar voorbij.
De toestanden op aarde
waren nog slechter geworden.
Laten we samen Genesis 6:1-7 lezen.
Er kwamen steeds meer mensen op aarde
en ze kregen dochters.
Het begon de zonen van de ware God
op te vallen...
hoe mooi
de dochters van de mensen waren...
dus namen ze wie ze maar wilden
tot vrouw.
Toen zei Jehovah:
Mijn geest zal de mens
niet voor altijd verdragen...
want hij is alleen maar vlees.
Daarom zal hij nog 120 jaar leven.
In die tijd en ook daarna
waren de Nefilim op aarde...
omdat de zonen van de ware God
gemeenschap hadden met de dochters van de mensen...
en zonen bij hen kregen.
Dat waren de sterke mannen uit de oudheid,
de beroemde mannen.
Toen zag Jehovah hoe groot de slechtheid
van de mensen op aarde was...
en dat hun gedachten en de verlangens van hun hart
altijd alleen maar slecht waren.
Jehovah had er spijt van
dat hij mensen op aarde had gemaakt...
en het kwetste hem in zijn hart.
Daarom zei Jehovah:
Ik zal de mensen die ik heb geschapen
van de aarde wegvagen, mensen en ook vee...
kruipende dieren en vliegende dieren,
want ik heb er spijt van dat ik ze heb gemaakt.
In die tijd begon het sommige engelen
op te vallen...
hoe mooi de vrouwen op aarde waren.
En ze ontwikkelden het verlangen naar seks.
Deze engelen kwamen tegen God in opstand
door naar de aarde te komen...
en een menselijk lichaam aan te nemen
om seks met vrouwen te hebben.
Ze werden egoïstische, slechte demonen.
Waarschijnlijk waren ze charmant,
intelligent, knap...
en ze hadden bovennatuurlijke krachten.
Ze moeten onweerstaanbaar zijn geweest...
vooral voor vrouwen
die zelf ook geen liefde voor God hadden.
Misschien dwongen sommige engelen
vrouwen tot seks.
Hoe het ook zij, de engelen namen
wie ze maar wilden tot vrouw.
Er was helemaal niemand op aarde die
die demonen kon tegenhouden.
Die goddeloze wezens pakten mensen
hun dochters, hun zussen...
en misschien zelfs hun vrouw af.
Die vrouwen werden zwanger
en kregen zonen...
maar hun zonen waren niet
als andere kinderen.
Ze waren sterker.
Ze waren gemeen, agressief en wreed.
En dat veranderde niet
toen ze ouder werden.
Die jongens werden mannen,
maar ze waren ongekend wreed.
Ze werden Nefilim genoemd,
wat mogelijk betekent:
personen die anderen doen vallen.
Mensen waren bang voor ze.
Net als hun vaders hadden de Nefilim
geen liefde voor God.
En ze gaven alleen om hun reputatie
als sterke, gevaarlijke mannen.
De gematerialiseerde engelen
en hun nakomelingen...
overheersten de wereld van die tijd.
En mensen volgden hun voorbeeld.
Jehovah zag hoe groot de slechtheid
van de mensen was...
en dat hun gedachten en de verlangens
van hun hart altijd alleen maar slecht waren.
Satan moet het geweldig hebben gevonden...
dat de meeste mensen
Jehovah de rug toekeerden...
en steeds maar slechter werden.
Maar in die wereld vol slechte mensen...
was er een man
die wel trouw was aan Jehovah.
Laten we over hem lezen in Genesis 6:8.
Maar Noach had Jehovah’s gunst.
Dit is de geschiedenis van Noach.
Noach was een rechtvaardig man.
Hij gedroeg zich onberispelijk
onder de mensen van zijn tijd.
Noach wandelde met de ware God.
Na verloop van tijd werd Noach
de vader van drie zonen:
Sem, Cham en Jafeth.
Maar de aarde was verdorven geworden
in de ogen van de ware God...
en was vol geweld.
Ja, God keek naar de aarde
en zag dat die verdorven was.
Alle mensen op aarde
leidden een verdorven leven.
Sommige mensen zeggen dat Noach
nooit heeft bestaan...
en dat het verslag over de ark en de vloed
gewoon een legende of een sprookje is.
Maar de Bijbelschrijver wist
dat Noach echt had bestaan...
en dat de vloed echt had plaatsgevonden.
De profeten Jesaja en Ezechiël
hebben het allebei over Noach.
Ezra, de schrijver van 1 Kronieken,
en de evangelieschrijver Lukas...
vermeldden Noach allebei
in de afstammingslijnen die ze opstelden.
Petrus en Paulus haalden beiden
de vloed aan als iets dat echt gebeurd is.
En zoals we eerder zeiden,
bevestigde de Zoon van God zelf...
dat Noach echt heeft bestaan
en dat de vloed echt heeft plaatsgevonden.
Noach had een buitengewoon sterk geloof.
Hij leefde in een slechte wereld...
een wereld die overheerst werd
door gematerialiseerde engelen...
en hun gewelddadige nakomelingen.
Veel van de dingen die wij hebben om
ons geloof sterk te houden, had Noach niet.
Hij had geen Bijbel om hem te helpen
van Jehovah te houden...
en Hem beter te begrijpen.
Hij wist niks over de trouwe mannen
en vrouwen die na hem zouden leven.
En Noach had geen gemeente
vol medeaanbidders...
die hem konden aanmoedigen
en z’n geloof konden versterken.
Toch waren er veel dingen die hij wel wist.
Hij wist wat er gebeurd was
in de tuin van Eden...
en hij zag de tragische gevolgen.
Hij zag dat mensen oud werden en stierven.
Hij wist dat mensen geen toegang meer hadden
tot de tuin van Eden...
en dat de grond daarbuiten vervloekt was.
Hij kende de profetie
van zijn overgrootvader Henoch.
Hij wist dat z’n naam Noach,
die z’n vader hem had gegeven...
rust of vertroosting betekende.
Dat was omdat z’n vader had voorspeld:
Hij zal ons verlichting geven
bij het werken en zwoegen...
op de grond
die door Jehovah vervloekt is.
Noach zal vast hebben nagedacht
over deze profetieën.
Hoe zou vertroosting brengen?
Hoe en wanneer zou God optreden
tegen de goddelozen...
die om hem heen leefden?
Honderden jaren lang
dacht Noach hierover na...
en bad hij erover.
Toen hij ruim 500 jaar oud was,
was hij inmiddels getrouwd...
en had hij een gezin met drie zoons.
Ook al leefde Noach in een slechte wereld,
hij bleef trouw aan God...
en hij hielp z’n gezin hetzelfde te doen.
Maar op een dag kreeg hij een boodschap van Jehovah
die hem verbaasd moet hebben.
Laten we erover lezen
in Genesis hoofdstuk 6, vanaf vers 13:
Daarna zei God tegen Noach:
Ik heb besloten een eind te maken
aan het leven van alle mensen...
want door hen is de aarde vol geweld.
Daarom ga ik ze samen met de aarde
vernietigen.
Maak een ark van harsachtig hout.
Je moet verschillende ruimten
in de ark maken...
en de ark vanbinnen en vanbuiten
met teer bestrijken.
Zo moet je de ark maken:
de ark moet 300 el lang zijn,
50 el breed en 30 el hoog.
Je moet een venster maken in de ark,
één el onder de bovenrand.
De ingang van de ark
moet je aan de zijkant maken...
en je moet een benedendek maken
en daarboven nog twee dekken.
Wat mij betreft,
ik ga een watervloed over de aarde brengen...
om alles onder de hemel
dat de levensadem heeft te vernietigen.
Alles op aarde zal vergaan.
Ik sluit een verbond met je,
en je moet de ark in gaan...
samen met je zonen, je vrouw
en de vrouwen van je zonen.
Van alle diersoorten
moet je er twee in de ark brengen...
een mannetje en een vrouwtje,
zodat ze samen met jou in leven blijven.
Van de vliegende dieren naar hun soort,
de tamme dieren naar hun soort...
en alle kruipende dieren naar hun soort
zullen er twee van elk naar je toe komen...
en naar binnen gaan.
Zo zullen ze in leven blijven.
En je moet allerlei voedsel verzamelen
en met je meenemen...
zodat jij en de dieren daarvan kunnen eten.
Noach deed alles
wat God hem had opgedragen.
Precies zo deed hij het.
Noach had zich lange tijd afgevraagd
hoe Jehovah zou gaan optreden...
tegen die slechte wereld.
Nu wist hij het.
Een vernietigende vloed
zou de aarde gaan reinigen.
Noach wist ook
wat hem en z’n gezin te doen stond.
Er hing zo veel van hem af.
Die gedachte moet hem overweldigd hebben.
Hij moest een enorme ark bouwen.
Nu kwamen er nieuwe vragen bij hem op.
Hij moest een heleboel bomen
gaan omhakken...
en het hout vervoeren, bewerken en
samenvoegen om de ark te kunnen bouwen.
Hoe zou hij dat gaan doen?
Hoe moest hij zoveel verschillende
soorten dieren bij elkaar brengen?
Hoe moest hij aan genoeg voedsel komen
voor de dieren en voor z’n gezin?
En hoe zat het met alle goddeloze mensen
om hem heen?
Wat zouden zij ervan denken?
Noach wist wat rechtvaardige mannen
eerder was overkomen.
Abel was gedood door z’n broer Kaïn.
En voor Henoch was de situatie
zo gevaarlijk geworden...
vanwege goddeloze mensen
die hem wilden doden...
dat Jehovah z’n leven had weggenomen
zodat hij niet in hun handen zou vallen.
Mensen zouden zien
dat Noach aan het bouwen was...
en zouden er al snel achterkomen
waarom hij dat deed.
Deze mensen zonder respect voor God en
beïnvloed door de Nefilim konden geweld gebruiken.
Maar Noach vertrouwde op Jehovah
en ging aan het werk.
En hij deed alles wat God hem opdroeg.
Noach en zijn gezin
werkten een lange tijd aan de ark...
misschien wel tussen de 40 en 50 jaar.
Er zullen moeilijkheden zijn geweest,
maar we lezen nergens dat Noach klaagde.
Het gezin kreeg geen hulp van anderen.
Bedenk dat Jezus zei dat de mensen
er geen aandacht voor hadden...
totdat de vloed kwam
en ze allemaal wegvaagde.
Natuurlijk zagen de mensen
dat Noach een ark aan het bouwen was.
Z’n buren zullen hem gevraagd hebben waarom
hij met zo’n enorm bouwwerk bezig was.
Noach legde dan aan ze uit
waarom hij de ark bouwde.
Maar de mensen wilden niet inzien...
dat Jehovah Noach
en de bouwwerkzaamheden zegende.
Ze dachten er niet over na
wat dit voor hen zou betekenen.
Ze waren alleen maar bezig
met de dagelijkse dingen van het leven:
eten, drinken en trouwen.
Dat waren de dingen
die hun interesse hadden.
In de ogen van die goddeloze mensen waren
Noach en z’n gezin een stel gekken, idioten.
Ze waren het mikpunt van spot
en ze werden waarschijnlijk ook bedreigd.
De ark was eindelijk af.
Stel je voor hoe Noach en z’n gezin
er trots naar keken...
en eraan dachten
hoe Jehovah ze had geholpen.
Jehovah geeft z’n aanbidders altijd
de leiding die ze nodig hebben.
Nu sprak Jehovah opnieuw tot Noach.
Laten we hoofdstuk 7 lezen.
We beginnen bij vers 1.
Daarna zei Jehovah tegen Noach:
Ga de ark in, jij en je hele gezin,
want ik heb gezien dat jij rechtvaardig bent...
in tegenstelling tot deze generatie.
Van alle reine diersoorten moet je er zeven meenemen,
steeds een mannetje en een vrouwtje...
en van alle dieren die niet rein zijn maar twee,
steeds een mannetje en een vrouwtje...
en ook van alle vliegende dieren in de lucht zeven,
steeds een mannetje en een vrouwtje...
om hun nageslacht in leven te houden
op de hele aarde.
Want over nog maar zeven dagen...
laat ik het op de aarde
40 dagen en 40 nachten regenen.
En ik zal alle levende wezens die ik gemaakt heb,
van de aardbodem wegvagen.
Toen deed Noach alles
wat Jehovah hem had opgedragen.
Er was geen tijd te verliezen.
Er was zo veel te doen.
Over zeven dagen zou het gaan regenen.
Alle dieren moesten
een plek krijgen in de ark.
Voorraden moesten aangelegd worden.
Noach luisterde en hij gehoorzaamde.
Voor de tweede keer lezen we
in dit geïnspireerde verslag...
dat Noach alles deed
wat hem werd opgedragen.
Dan gaan we nu naar Genesis hoofdstuk 7,
vanaf vers 6.
Noach was 600 jaar oud
toen de watervloed over de aarde kwam.
En Noach ging samen met zijn vrouw, zijn zonen
en de vrouwen van zijn zonen de ark in...
voordat de vloed begon.
Van alle reine dieren
en van alle dieren die niet rein zijn...
en van de vliegende dieren en
van alles wat zich over de grond beweegt...
kwamen er telkens twee bij Noach in de ark,
een mannetje en een vrouwtje...
zoals God Noach had opgedragen.
Zeven dagen later
kwam de watervloed over de aarde.
In het 600ste jaar van Noachs leven,
op de 17de dag van de tweede maand...
op die dag barstten alle bronnen
van de grote watermassa open...
en werden de sluizen van de hemel geopend.
En 40 dagen en 40 nachten lang
stortregende het op de aarde.
Diezelfde dag nog ging Noach de ark in...
samen met zijn zonen,
Sem, Cham en Jafeth...
zijn vrouw
en de vrouwen van zijn drie zonen.
Ze gingen naar binnen met alle dieren naar hun soort:
wilde dieren, tamme dieren,
kruipende dieren, vogels...
en alle andere gevleugelde dieren.
Ze bleven bij Noach in de ark komen...
twee aan twee,
van elke diersoort die de levensadem had.
Er gingen dus mannetjes en vrouwtjes
van elke diersoort naar binnen...
zoals God hem had opgedragen.
Daarna sloot Jehovah de deur achter hem.
De vloed hield 40 dagen aan op de aarde.
Het water bleef stijgen en tilde de ark op
totdat die hoog boven de aarde dreef.
Het water op aarde nam steeds meer toe
en bleef maar stijgen...
maar de ark dreef op het water.
Het water op aarde nam zo sterk toe...
dat alle hoge bergen onder de hele hemel
bedekt werden.
Het water steeg tot 15 el boven de bergen.
Alle levende wezens
die zich op de aarde bewogen vergingen:
de vliegende dieren, de tamme dieren,
de wilde dieren...
de krioelende dieren en alle mensen.
Alles op het droge land
dat de levensadem in zijn neusgaten had, stierf.
Hij vaagde dus alle levende wezens
van de aardbodem weg...
met inbegrip van mensen, landdieren,
kruipende dieren...
en de vliegende dieren in de lucht.
Ze werden allemaal van de aarde weggevaagd.
Alleen Noach en de mensen en dieren
die bij hem in de ark waren, bleven in leven.
En het water bedekte de aarde
150 dagen lang.
Als Noach zich had afgevraagd
hoe hij alle dieren moest verzamelen...
dan wist hij het nu.
Ze zouden naar hem toekomen.
Jehovah zou daarvoor zorgen.
Noach hoefde niet naar ze op zoek te gaan.
De dieren kwamen, alle soorten,
van sommige zeven en van andere twee.
Stel je de vele honderden dieren voor
die springend, kruipend...
stampend en waggelend de ark binnengaan.
Zie je al voor je hoe Noachs gezin
voor elk dier een plekje zoekt...
terwijl ze met hun handen door de zachte vacht
van verschillende dieren gaan...
en tegelijkertijd de stekels of de ruwe huid
van andere dieren proberen te ontwijken...
of hoe ze snel aan de kant gaan
als er een groot dier voorbij komt sjokken.
Daar komen de vogels aan,
zwevend en fladderend.
Wat een kleuren! Wat een geluiden!
Wat een geuren!
Noach en z’n gezin
moeten naar elkaar schreeuwen...
om boven al het kabaal uit te komen.
Toen ze allemaal binnen waren,
sloot Jehovah de deur.
Beeld je in hoe ze daar in de ark
dicht bij elkaar kruipen...
en hoe ze hoorden wat er buiten gebeurt.
En toen begon het.
De regen.
Misschien begon het eerst heel zachtjes...
maar al snel
kwam het met bakken uit de hemel.
Het geluid was oorverdovend.
Dit was het grote moment
waar ze al die tijd op hadden gewacht.
Ze waren moe, uitgeput...
maar ze zullen weinig hebben geslapen
die nacht.
Ze moesten kijken
hoe het met de dieren ging.
Ze hoorden het lawaai van de regen.
En wat zullen ze gebeden hebben.
Dachten ze aan de mensen buiten de ark?
Zeker.
Ze kenden die mensen.
Ze hadden tot ze gepredikt.
Velen waren familie.
Wat verdrietig voor ze.
Net zoals bij Jehovah gaf de dood
van slechte mensen Noach geen vreugde.
Het deed hem verdriet
dat zo veel mensen moesten sterven...
maar hij wist ook
dat degenen die omkwamen...
waren gewaarschuwd
voor wat er zou gaan gebeuren.
Zelfs als die mensen de ark
niet met eigen ogen hadden gezien...
moeten ze er wel over gehoord hebben.
Ze wisten waarom hij de ark bouwde.
Maar nu was het te laat voor ze.
Jehovah had de deur gesloten.
Noachs gezin hoorde de regen
onophoudelijk op de ark kletteren.
Toen gebeurde er iets dat ze nooit zouden vergeten:
de ark kwam in beweging.
Ze voelden de gigantische houten ark
van de grond komen.
Hij begon te drijven.
Hun hart klopte in hun keel.
Zou de ark sterk genoeg zijn?
Laten we verder lezen in Genesis 8,
vanaf vers 1...
om te zien wat er verder gebeurde.
Daarna dacht God aan Noach...
en aan alle wilde en tamme dieren
die bij hem in de ark waren...
en God zorgde ervoor
dat het op aarde ging waaien...
waardoor het water begon te zakken.
De bronnen van de watermassa
en de sluizen van de hemel werden gesloten...
zodat er geen regen meer uit de hemel viel.
Toen begon het water geleidelijk
van de aardbodem weg te vloeien.
Na verloop van 150 dagen
was het water een heel eind gezakt.
Op de 17de dag van de zevende maand...
kwam de ark vast te zitten
op het Araratgebergte.
Het water bleef geleidelijk zakken
tot de tiende maand.
Op de eerste dag van de tiende maand
verschenen de toppen van de bergen.
Na verloop van 40 dagen opende Noach
het venster dat hij in de ark had aangebracht...
en liet hij een raaf los.
Die vloog steeds naar buiten
en kwam dan weer terug...
totdat het water op de aarde
opgedroogd was.
Later liet hij een duif los om te zien
of het water van de aardbodem was weggevloeid.
De duif vond geen plek om neer te strijken
en kwam bij hem terug in de ark...
omdat het hele aardoppervlak
nog steeds met water bedekt was.
Daarom stak hij zijn hand uit
en haalde de duif weer in de ark.
Hij wachtte nog eens zeven dagen
en liet de duif toen opnieuw los uit de ark.
Toen de duif tegen de avond
bij hem terugkwam...
zag hij dat die een vers olijfblad
in zijn snavel had!
Zo wist Noach dat het water op aarde gezakt was.
Hij wachtte nog eens zeven dagen.
Toen liet hij de duif weer los,
maar nu kwam die niet meer bij hem terug.
Veertig dagen en veertig nachten lang
hoorden ze het lawaai van de stortregen.
En toen werd het stil.
Noach en z’n gezin
keken vanuit de ark naar buiten...
en zagen alleen maar water.
Nergens was land te zien.
Plots begon het te waaien
en het water begon te zakken.
Uiteindelijk, 150 dagen
nadat de regen was begonnen...
kwam de ark vast te zitten op een berg.
Wat moet dat
een bijzonder moment zijn geweest.
Konden ze nu naar buiten gaan?
Nee.
Het water moest nog verder zakken.
Gelukkig hoefden ze zich niet te vervelen.
Ze moesten de dieren
eten geven en verzorgen.
Maar toch zullen ze er echt naar verlangd
hebben om naar buiten te gaan...
om niet meer opgesloten te zitten...
om weer vaste grond
onder hun voeten te hebben.
Ze hadden geduld nodig.
Zie je al voor je
hoe ze samen tijd doorbrachten...
en plannen maakten voor wat ze zouden
gaan doen als ze uit de ark kwamen?
Er gingen 73 dagen voorbij.
Nu konden ze de toppen van de bergen zien.
Was het nu veilig om naar buiten te gaan?
Noach keek uit het venster.
Van alle vogels koos hij een raaf
en liet hem los...
maar hij bleef terugkomen.
Toen wisselde Noach de raaf in
voor een duif.
Ook die vloog weg en kwam weer terug,
omdat hij geen plek vond om neer te strijken.
Een week later liet Noach hem weer los...
en hij kwam terug
met een olijfblad in z’n snavel.
Zeven dagen later liet Noach hem weer los.
Dit keer kwam de duif niet terug.
En toen?
Laten we verder lezen in hoofdstuk 8,
vanaf vers 13.
In het 601ste jaar, op de eerste dag
van de eerste maand...
was het water
van de aardbodem weggestroomd.
Noach verwijderde de bedekking van de ark
en zag dat de grond droog begon te worden.
Op de 27ste dag van de tweede maand
was de aarde helemaal droog geworden.
Toen zei God tegen Noach:
Ga de ark uit, samen met je vrouw,
je zonen en de vrouwen van je zonen.
Neem alle dieren van elke soort
mee naar buiten:
de vliegende dieren, de landdieren
en alle kruipende dieren...
zodat ze zich op aarde
kunnen vermenigvuldigen en vruchtbaar zijn...
en talrijk worden op aarde.
Noach ging dus naar buiten, samen met zijn zonen,
zijn vrouw en de vrouwen van zijn zonen.
Alle landdieren, alle kruipende dieren
en alle vliegende dieren...
alles wat zich op de aarde beweegt,
ging soort bij soort de ark uit.
Vervolgens bouwde Noach
een altaar voor Jehovah.
Hij nam enkele van de reine landdieren
en van de reine vliegende dieren...
en bracht brandoffers op het altaar.
Jehovah vond de geur
van het offer aangenaam.
Daarom zei Jehovah bij zichzelf:
Nooit weer zal ik de grond vervloeken
vanwege de mens...
want het hart van de mens is van jongs af aan
geneigd tot het slechte.
En nooit weer zal ik alles wat leeft vernietigen,
zoals ik heb gedaan.
Vanaf nu zal er op aarde nooit
een eind komen aan zaaien en oogsten...
aan kou en hitte, aan zomer en winter,
en aan dag en nacht.
Toen de duif niet terugkwam...
verwijderde Noach
een deel van het dak van de ark.
Nu kon hij zien dat een groot deel
van het land droog was geworden.
Misschien zag hij allerlei planten
groeien en bloeien...
op een manier die hij nog niet eerder had gezien,
omdat de aarde voor de vloed vervloekt was.
Toch wachtte Noach
op aanwijzingen van Jehovah.
En toen was het zover.
Jehovah zei: Ga de ark uit.
Eindelijk!
Wat moet dat
een geweldige dag zijn geweest.
Ze waren 370 dagen in de ark geweest.
Zie je voor je
hoe ze de ark uitlopen, lachend...
terwijl ze de frisse lucht opsnuiven,
klaar om een nieuw leven te beginnen.
Ook de dieren komen de ark uit
en Noach en z’n gezin kijken toe...
hoe de dieren zich
alle kanten op verspreiden.
Aan sommige waren ze gehecht,
maar nu namen ze afscheid.
Maar het was geen droevig afscheid.
Er waren geen gematerialiseerde engelen meer,
geen Nefilim en geen slechte mensen.
Wat waren ze Jehovah dankbaar.
Noach kwam meteen in actie.
Hij bouwde een altaar
en bracht een offer aan Jehovah...
en Jehovah liet zien
dat hij er blij mee was.
Jehovah verzekerde hen ervan...
dat hij nooit weer alles wat leeft
zou vernietigen.
Maar hij deed nog meer.
Hij sloot een verbond
met Noach en zijn zoons...
en gaf hen een teken
dat ook wij kunnen zien.
Laten we erover lezen in
Genesis hoofdstuk 9, beginnend bij vers 8.
Toen zei God tegen Noach en zijn zonen:
Ik sluit een verbond met jullie
en met jullie nageslacht...
en met elk levend wezen dat bij jullie is:
de vogels, de landdieren en
alle levende wezens op aarde met jullie...
alle dieren die uit de ark zijn gekomen,
alle levende wezens op aarde.
Ja, ik sluit een verbond met jullie:
nooit weer zal alles wat leeft door het water
van een vloed worden vernietigd...
en nooit weer zal een vloed
de aarde verwoesten.
God voegde eraan toe:
Dit is het teken van het verbond dat ik sluit tussen mij
en jullie en alle levende wezens die bij jullie zijn...
voor alle toekomstige generaties.
Ik plaats mijn regenboog in de wolken...
en die zal dienen als teken van het verbond
tussen mij en de aarde.
Elke keer dat ik wolken
over de aarde laat komen...
en de regenboog in de wolken verschijnt...
zal ik denken aan het verbond
dat ik heb gesloten met jullie...
en alle levende wezens van elke soort.
En nooit weer zal het water een vloed worden
om alles wat leeft te vernietigen.
Telkens wanneer de regenboog
in de wolken verschijnt...
zal ik hem zien en denken
aan het eeuwige verbond tussen God...
en alle levende wezens
van elke soort op aarde.
Wat een geweldig teken gaf Jehovah!
Elke regenboog zou God en de mensen
aan z’n belofte herinneren.
Wat zullen ze onder de indruk zijn geweest
van al die kleuren die ze zagen:
violet, indigo, blauw, groen,
geel, oranje en rood.
Nooit meer zal er een vloed
over de aarde komen.
Maar Jehovah zal slechtheid
niet voor altijd tolereren.
Laten we lezen wat Petrus schreef.
Ga alsjeblieft naar 2 Petrus 2:5.
De wereld waarin wij nu leven
lijkt op de wereld van voor de vloed.
Er is geweld...
en mensen doen allerlei dingen
die Jehovah haat.
Mensen zijn alleen maar bezig
met de dagelijkse dingen van het leven...
en hebben geen aandacht voor de boodschap
van redding die wij verkondigen.
Sommigen maken ons belachelijk
en zeggen spottend:
Hij heeft toch beloofd te komen?
Waar blijft hij nou?
Ach, alles blijft precies
zoals bij het begin van de schepping.
Ze zitten ernaast.
In de tijd van Noach trad Jehovah op
tegen slechtheid en dat zal hij weer doen.
Maar net als Noach
worden gehoorzame mensen gered.
Gods Woord verzekert ons:
Jehovah weet dus mensen die hem
toegewijd zijn te redden uit beproevingen.
Maar hij bewaart onrechtvaardige mensen
voor de vernietiging...
op de dag van het oordeel.
Jehovah zal van de aarde
een paradijs maken...
zoals hij dat oorspronkelijk bedoeld had.
In het paradijs zullen goede mensen leven.
Er zullen geen mensen zijn
die tegen God in opstand komen.
En wat zal er gebeuren
met de opstandige engelen?
Toen in de tijd van Noach de vloed kwam...
lieten de opstandige engelen
hun menselijke lichaam achter...
en keerden ze terug naar het geestenrijk.
Maar deze demonen oefenen nog steeds
een slechte invloed uit op mensen...
tot op de dag van vandaag.
Maar als Jehovah weer gaat ingrijpen...
zullen de demonen en hun heerser, Satan,
eindelijk uitgeschakeld worden.
In het Woord van God staat:
Door geloof gehoorzaamde Noach Jehovah.
En daardoor overleefden
Noach en z’n gezin de vloed.
Noach werd heel oud, zo’n 950 jaar.
Maar als die trouwe man
een opstanding krijgt...
heeft hij het vooruitzicht
om voor eeuwig te leven.
Als wij net zo’n geloof hebben als Noach
en Jehovah gehoorzamen...
kunnen ook wij met Jehovah wandelen
en voor altijd z’n vriend zijn, voor eeuwig!

Noach: Door geloof was hij gehoorzaam