JW subtitle extractor

We zijn in Syrisch Antiochië...
de op twee na grootste stad
van het Romeinse Rijk...
en het is het jaar 45 n.Chr.
Er waren in die stad heel veel mensen
tot wie nog gepredikt moest worden...
maar het werk moest georganiseerd worden.
Ze hadden iemand nodig
die anderen kon aanmoedigen...
die troost kon bieden
en die anderen kon motiveren.
Ze hadden iemand nodig die het verschil kon maken.
Wie werd door de gemeente aanbevolen?
Wat maakte hem geschikt voor deze taak?
En wat kunnen we daarvan leren?
We gaan kijken wat er in
de eerste-eeuwse gemeente gebeurde.
Zoek Handelingen hoofdstuk 11 eens op
en kijk eens wie er werd aanbevolen.
Maar eerst is de context heel belangrijk.
Daaruit blijkt dat de christenen door vervolging
helemaal tot aan Antiochië waren gevlucht.
Dat betekent dat ze zo’n 550 kilometer
van Jeruzalem weg waren gevlucht.
Maar wat gebeurde er?
Griekssprekende mensen begonnen
interesse te tonen in het goede nieuws.
Dus wie stuurden ze?
Kijk eens naar vers 22.
Het bericht over hen
bereikte de gemeente in Jeruzalem...
en ze stuurden Barnabas naar Antiochië.
Barnabas werd uitgekozen.
Barnabas maakte het verschil.
Barnabas was een Leviet
die eigenlijk Jozef heette...
wat Jah heeft toegevoegd betekent.
Maar volgens de apostelen paste de naam
Barnabas beter bij zijn warme persoonlijkheid...
zijn karakter, zijn instelling.
Want Barnabas betekent zoon van vertroosting,
zoon van aanmoediging.
Maar werd Barnabas dan vanwege zijn
persoonlijkheid uitgekozen voor deze toewijzing?
Kijk eens naar vers 24.
Want hij was een goed man,
vol heilige geest en geloof.
Hij was dus een goed mens,
niet alleen een rechtvaardig mens.
Wat maakte hem zo goed?
Waardoor viel hij zo op?
Denk eens aan wat er gebeurde in het jaar 36.
Paulus stond nog bekend als Saulus de vervolger,
en velen waren bang voor hem.
In Handelingen 9:26 zie je zelfs...
dat iedereen in die gemeente bang voor hem was.
Maar Barnabas kwam hem te hulp.
Barnabas bracht hem bij Petrus en bij Jakobus.
Barnabas nam het voor hem op.
Hij verdedigde degenen die het moeilijk hadden.
Hij was een hulp voor de hulpelozen.
Dus wat leren we hiervan?
Een goed mens ziet niet alleen het probleem...
hij helpt mee het op te lossen.
Dat maakte Barnabas een goed mens.
Maar Barnabas was ook vol heilige geest.
De uitdrukking vol heilige geest...
laat zien dat de werking van de heilige geest
in zijn leven merkbaar was...
en dat hij de leiding ervan volgde.
Lukas beschreef nog twee mannen
met soortgelijke woorden.
Als eerste Jezus,
toen hij na zijn doop de woestijn in werd geleid.
En als tweede Stefanus,
voordat hij gestenigd werd.
Dat is een mooie lijst om in te staan.
Maar er wordt ook over zijn geloof gesproken.
Dus hij toonde vertrouwen
in hoe Jehovah dingen aanpakt.
En hij volgde graag Jezus’ leiding.
In De Wachttoren heeft weleens gestaan dat
Barnabas mogelijk een discipel van Jezus was.
Als dat zo is, heeft hij het oorspronkelijke
goede nieuws volgens Jezus gezien.
Dan had hij met eigen ogen Jezus’ liefde gezien,
zijn medeleven en hoe hij voor anderen zorgde.
Hij kreeg daardoor meer liefde voor Jehovah.
Het raakte echt zijn hart en het motiveerde hem
om voor anderen klaar te staan.
In het jaar 33 bijvoorbeeld
werden er 3000 gedoopt...
en later werden dat er 5000.
Al die nieuwe discipelen bleven in de buurt
van Jeruzalem om meer van de apostelen te leren.
Maar ze hadden onderdak,
voedsel en ook andere dingen nodig.
De discipelen kwamen samen om
voor ze te zorgen en Barnabas hoorde daarbij.
Barnabas verkocht een stuk land
en gaf dat geld om ze te ondersteunen.
Daaruit blijkt dat je geloof nodig hebt
om offers te brengen voor het Koninkrijk.
Of dat nu een stuk land,
een carrière of iets anders is.
Maar Barnabas deed het meteen.
Dus wat is de les?
Barnabas kreeg deze toewijzing in Antiochië
niet omdat hij Leviet was...
vanwege zijn persoonlijkheid
of omdat hij goed kon organiseren.
Nee, hij werd gekozen vanwege
zijn geestelijke eigenschappen.
Het ging om drie dingen.
Hij was een goed man,
hij was vol heilige geest en hij had geloof.
Hoe hielp dat hem in Antiochië?
Kijk eens naar het tweede gedeelte van vers 24.
En een grote groep mensen ging in de Heer geloven.
Een grote groep mensen, zo zou je ons hier
in het auditorium kunnen omschrijven.
Een grote groep mensen kwam in de waarheid
met de hulp van Barnabas.
Jehovah had hem dus echt gezegend.
Zo maakte hij dus het verschil.
In vers 25 zien we wat we nog meer
van Barnabas kunnen leren.
Daarna ging Barnabas naar Tarsus
om Saulus te zoeken.
Waarom ging hij weg uit Antiochië
als er zoveel respons was?
Hij was toch bekwaam en het ging toch goed?
Hij ging naar Tarsus en terug,
een reis van zo’n 400 kilometer...
omdat hij wist dat hij samen
met Saulus nog meer kon bereiken.
Onthoud: Als één persoon het goed kan,
kunnen twee het nog beter.
Twee zijn beter dan één.
Waarom Saulus?
Barnabas had zijn potentie gezien.
Saulus kon ook het verschil maken.
Dus hij kon hem goed gebruiken om de
gemeente te versterken en anderen te helpen.
Wat leren we hiervan?
Ook nu neemt het werk nog steeds toe.
Mensen met potentie opleiden is niet alleen nodig
om de groei die er nu is te ondersteunen...
maar ook de groei die er tijdens de grote
verdrukking zal zijn en in de nieuwe wereld.
Vergeet niet dat de grote menigte
ook echt groot zal zijn.
Het zal een menigte zijn die niet te tellen is.
Dus door anderen op te leiden
laat je echt zien dat je geloof hebt.
Daarom zijn jullie hier.
Jullie worden opgeleid
om deze groei te ondersteunen.
En er gebeurde nog iets interessants in Antiochië.
Kijk maar mee in Handelingen 13:1.
In de gemeente in Antiochië
waren profeten en leraren.
Barnabas wordt genoemd.
En Saulus ook.
En kijk nu eens wat
de heilige geest zei in vers 2:
Stel mij Barnabas en Saulus ter beschikking
voor het werk waarvoor ik ze heb geroepen.
Barnabas kreeg dus een nieuwe toewijzing.
Maar kijk eens wat er gebeurde
toen ze Antiochië verlieten.
Ze gingen weg als Barnabas en Saulus.
Maar Saulus werd Paulus.
En vanaf dat moment werd het Paulus en Barnabas.
Paulus en zijn reisgenoten.
Er was iets veranderd.
Degene met minder ervaring nam nu de leiding.
Maar hoe lukte het Barnabas om zich
aan deze verandering aan te passen?
Hij was een goed man, vol heilige geest en geloof.
Hij stelde de belangen van anderen
en van het Koninkrijk boven die van zichzelf.
Hij volgde de leiding van de heilige geest.
En hij vertrouwde ook echt op die leiding.
Barnabas maakte het verschil.
En Paulus ook.
Daarom waren ze zo’n geweldig duo.
Het goede voorbeeld van Barnabas
heeft Paulus zeker aangemoedigd.
Meer dan tien jaar later schreef Paulus
aan de Efeziërs over gaven in mensen.
Hij had het over apostelen, profeten,
evangeliepredikers, herders en leraren...
die de gemeente zouden opbouwen.
Zou hij hebben nagedacht over het voorbeeld
van Barnabas toen hij die woorden opschreef?
Barnabas was dus iemand die het verschil maakte.
Hoe zit het met jou?
Ben jij ook zo iemand?
Elke dag krijg je weer de kans
om iets goeds te doen...
de leiding van de heilige geest te volgen
en je geloof te tonen.
Vraag je dus af:
Is er iemand met wie ik samenwerk
die ik vandaag kan aanmoedigen?
Wie is dat?
Kan ik ze een complimentje geven
of ze ergens voor bedanken?
Is er iemand die troost nodig heeft?
En hoe kan ik die troost bieden?
Kan ik ze een berichtje sturen?
Ze bellen of bij ze langs gaan?
Kan ik iemand opleiden en helpen
bruikbaarder te worden voor Jehovah?
En wanneer begin ik daar dan aan?
En als dingen veranderen, hoe laat ik dan zien
dat ik op de leiding van de geest vertrouw?
Lieve studenten van klas 158,
Jehovah ziet wat je doet…
Jehovah houdt van je…
en Jehovah waardeert je.
Hij zal je blijven helpen
je volledige potentieel te bereiken.
En we vertrouwen erop
dat elk van jullie het verschil zal maken.

Michael Banks: Zul jij het verschil maken? 158ste Gileadgraduatie