JW subtitle extractor

Η παρουσία του ήταν εντυπωσιακή,
η απουσία του επίσης.
Τι μπορούμε να μάθουμε
από τη ζωή και το παράδειγμα του Ιωάννη του Βαφτιστή;
Ας δούμε.
Ας διαβάσουμε στον Ιωάννη,
κεφάλαιο 3, τα εδάφια 27 και 28
—Ιωάννης 3:27, 28:
«Ο Ιωάννης απάντησε:
“Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να λάβει οτιδήποτε
αν δεν του έχει δοθεί από τον ουρανό.
Εσείς οι ίδιοι είστε μάρτυρες ότι είπα:
«Εγώ δεν είμαι ο Χριστός,
αλλά έχω σταλεί πριν από εκείνον»”».
Ο Ιωάννης εδώ μιλάει στους μαθητές του
και τους διευκρινίζει κάτι.
Διευκρινίζει ότι, όπως είπε νωρίτερα στο Λουκάς 3:16,
είχε κάποιον ρόλο να παίξει.
Λέει εδώ:
«Δεν μπορεί να λάβει οτιδήποτε αν δεν του έχει δοθεί».
Εκείνος τι έλαβε;
Λέει: «Έχω σταλεί πριν από εκείνον».
Θα έπαιζε κάποιον ρόλο.
Θα συνέβαλε σε κάτι πολύ σημαντικό.
Ποιος ήταν ο ρόλος του;
Βασικά, ο ρόλος του
ήταν γνωστός από τη γέννησή του.
Είχε ειπωθεί στον πατέρα του.
Ήταν σαφές ότι για εκείνον προείπε ο Ησαΐας
ότι θα ήταν “η φωνή που φωνάζει”.
Για εκείνον προείπε ο Μαλαχίας
ότι θα ήταν “ο Ηλίας ο προφήτης”.
Κάποιος λοιπόν με έναν τέτοιον ρόλο,
με έναν τέτοιον διορισμό,
πού θα προφήτευε;
Βάσει της λογικής, θα έλεγε κανείς στην Ιερουσαλήμ.
Αλλά όχι.
Το μέρος όπου ο Ιωάννης θα προφήτευε
ήταν στην έρημο.
Ήταν “η φωνή που φώναζε στην έρημο”.
Ο Ιωάννης, ένας Ναζηραίος,
έπρεπε να αντισταθεί σε όλα όσα θα τον έβαζαν σε πειρασμό
και να επικεντρωθεί στον διορισμό που του είχε δοθεί.
Έπρεπε να θυσιάσει καθημερινές χαρές,
συνηθισμένες απολαύσεις,
για να επιτελέσει τον διορισμό του.
Τι ακριβώς έκανε ο Ιωάννης;
Ο Ιωάννης ήταν ένας προφήτης
που δεν επιτέλεσε σημεία ούτε θαύματα.
Αλλά υπάρχει κάτι ακόμη πιο σημαντικό.
Είχε προειπωθεί ότι ο Ιωάννης
θα “επανέφερε την καρδιά των ανθρώπων”.
Ο Νόμος ήταν “ο παιδαγωγός που οδήγησε στον Χριστό”.
Ο ρόλος του Ιωάννη
ήταν να επαναφέρει το έθνος στον Ιεχωβά
ώστε να αποδεχτούν τον Μεσσία.
Το δίδαγμα από τον Ιωάννη για εμάς, για εσάς:
Προσκολληθείτε στον ρόλο σας,
στον διορισμό σας.
Αποδεχτείτε τον με όλη σας την καρδιά,
και κάντε το καλύτερο που μπορείτε.
Ας δούμε λίγο παρακάτω στο κεφάλαιο 3 του Ιωάννη,
τα εδάφια 29 και 30.
Είναι η απάντηση στα λόγια
που του είπαν οι μαθητές του στο εδάφιο 26:
«Όλοι πηγαίνουν σε αυτόν [στον Ιησού]».
Δεν άρεσε στους μαθητές του Ιωάννη
να θεωρείται ο κύριός τους κατώτερος.
Προσέξτε όμως πώς απάντησε ο Ιωάννης ο Βαφτιστής.
Στο εδάφιο 29, χρησιμοποιεί το εξής παράδειγμα:
«Όποιος έχει τη νύφη είναι ο γαμπρός.
Αλλά ο φίλος του γαμπρού,
όταν στέκεται και τον ακούει,
έχει μεγάλη χαρά
λόγω της φωνής του γαμπρού.
Η δική μου χαρά λοιπόν έχει γίνει πλήρης».
Η χαρά του Ιωάννη
συνδεόταν στενά με τον διορισμό του,
με τον ρόλο που θα έπαιζε.
Εδώ φαίνεται πόσο ταπεινός ήταν ο Ιωάννης.
Δεν ανταγωνιζόταν τον Ιησού.
Το γεγονός ότι ο Ιησούς θα έπαιζε μεγαλύτερο ρόλο,
δεν μείωνε τον ρόλο του Ιωάννη.
Ο Ιωάννης ήταν ικανοποιημένος με τον διορισμό του.
Η ικανοποίηση ευδοκιμεί στο χώμα της ταπεινοφροσύνης
και αναπτύσσεται με την ευγνωμοσύνη.
Μάθετε να χαίρεστε με τους άλλους
και να χαίρεστε για τους άλλους.
Δείτε τι είπε μετά, στο εδάφιο 30:
«Εκείνος πρέπει να αυξάνεται,
ενώ εγώ πρέπει να ελαττώνομαι».
«Να ελαττώνομαι»—
Ο Ιωάννης ήξερε ότι ο ρόλος του θα ολοκληρωνόταν
σταδιακά, λίγο λίγο.
Ο ειδικός διορισμός του είχε μια αρχή
και θα είχε ένα τέλος.
Κάποιες φορές, όταν το συνειδητοποιούμε αυτό,
ότι όλα τα πράγματα έχουν ένα τέλος
και είμαστε ικανοποιημένοι έχοντας έναν δευτερεύοντα ρόλο,
αυτό μας ηρεμεί.
Ο Ιωάννης ήξερε ότι θα τελείωνε ο διορισμός του.
Ίσως δεν ήξερε πόσο σύντομα θα γινόταν αυτό.
Το έργο του Ιωάννη έφτασε στο αποκορύφωμά του
με το βάφτισμα του Ιησού
μετά από περίπου έξι μήνες.
Έξι μήνες αργότερα,
φυλακίστηκε από τον Ηρώδη Αντίπα.
Και αυτό ήταν το τέλος.
Ή μήπως όχι;
Ας ανοίξουμε στον Μάρκο, κεφάλαιο 6,
και ας διαβάσουμε το εδάφιο 20.
Αυτό ειπώθηκε για τον Ιωάννη τον Βαφτιστή
όταν ήταν στη φυλακή.
Το εδάφιο 20 λέει:
«Διότι ο Ηρώδης φοβόταν τον Ιωάννη,
επειδή γνώριζε ότι είναι δίκαιος και άγιος άνθρωπος,
και τον κρατούσε ζωντανό.
Αφού τον άκουσε,
βρισκόταν σε μεγάλη αμηχανία για το τι να κάνει,
αλλά συνέχισε να τον ακούει ευχαρίστως».
Κατά κάποιον τρόπο,
φαίνεται πως ο Ηρώδης συμπαθούσε τον Ιωάννη
και του άρεσε να τον ακούει.
Αναγνώριζε ότι δεν ήταν ένας συνηθισμένος άνθρωπος.
Οπότε τον άκουγε ευχαρίστως.
Τι έλεγε ο Ιωάννης
στον Ηρώδη Αντίπα;
Ο Ιωάννης έλεγε σε κάθε περίπτωση την αλήθεια.
Τον Ιωάννη δεν τον απασχολούσε
τι μπορούσε να του προσφέρει ο Ηρώδης,
αλλά τι μπορούσε να κάνει εκείνος για τον Ηρώδη.
Ο Ιωάννης συνέχιζε να είναι “η φωνή στην έρημο”.
Τι έκανε;
Μιλούσε στον Ηρώδη ώστε αυτός να μετανοήσει,
να λάβει το έλεος του Θεού,
να δεχτεί τον Χριστό και να ζήσει.
Ο Ιωάννης συνέχιζε να είναι “η φωνή που φώναζε στην έρημο”.
Οι περιστάσεις σας λοιπόν μπορεί να αλλάξουν.
Αλλά μη σταματήσετε ποτέ να λέτε την αλήθεια
και μη σταματήσετε ποτέ να είστε όσιοι στον διορισμό σας.
Φαίνεται ότι ο Ιησούς
(τουλάχιστον σύμφωνα με τα όσα αναφέρονται στις Γραφές)
μίλησε περισσότερο για τον Ιωάννη αφότου εκείνος πέθανε,
παρά όσο ο Ιωάννης ήταν μαζί του.
Προσέξτε όμως τι είπε ο Ιησούς για τον Ιωάννη
περίπου έναν χρόνο μετά τη φυλάκισή του.
Ματθαίος,
κεφάλαιο 11, εδάφιο 7:
«Καθώς εκείνοι έφευγαν,
ο Ιησούς άρχισε να λέει στα πλήθη σχετικά με τον Ιωάννη:
“Τι βγήκατε να δείτε στην έρημο;
Καλάμι που το κουνάει πέρα δώθε ο άνεμος;”».
Το καλάμι
ήταν κάτι που το έβλεπες παντού
στις όχθες του ποταμού Ιορδάνη.
Τι λέει ο Ιησούς εδώ;
Ότι ο Ιωάννης δεν ήταν συνηθισμένος άνθρωπος.
Όσοι πήγαιναν στον Ιωάννη τον θεωρούσαν ξεχωριστό.
Δεν θα έμπαιναν στον κόπο
αν ήταν ένας συνηθισμένος άνθρωπος.
Τα πλήθη συνέρρεαν
στην έρημο για να δουν τον Ιωάννη τον Βαφτιστή.
Τόσο ξεχωριστός ήταν.
Ήταν “καλάμι που το κουνούσε πέρα δώθε ο άνεμος”;
Όχι, ήταν σταθερός, ευθύς, ακλόνητος.
Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό.
Δείτε τι είπε στο εδάφιο 11:
«Αληθινά σας λέω:
Μεταξύ αυτών που γεννήθηκαν από γυναίκες
δεν έχει εγερθεί μεγαλύτερος
από τον Ιωάννη τον Βαφτιστή».
Η διακονία του Ιωάννη τελείωσε.
Ανόμοια με τον Ηλία και με τον Μωυσή,
το τέλος της διακονίας του Ιωάννη
δεν ήταν ένδοξο.
Εκτελέστηκε το ίδιο έτος
που είπε ο Ιησούς αυτά τα λόγια.
Και αυτό μας υπενθυμίζει
κάτι πολύ σημαντικό.
Ένας διορισμός που αγαπάμε,
για τον οποίο έχουμε δώσει τη ζωή μας,
μπορεί να τελειώσει.
Και οι άνθρωποι μπορεί να σας θυμούνται
και να μιλάνε καλά για εσάς,
αλλά εσείς να μην το μάθετε ποτέ.
Και δεν πειράζει,
επειδή δεν το κάναμε γι’ αυτό τον λόγο.
Αλλά το παράδειγμά σας συνεχίζει να μιλάει.
Δείτε ένα τελευταίο εδάφιο.
Τα λόγια που είπε ο Ιησούς
στο ευαγγέλιο του Ιωάννη, κεφάλαιο 10.
Στο Ιωάννης 10:39,
ο Ιησούς έχει μόλις ξεφύγει
από κάποιους που προσπαθούσαν να τον σκοτώσουν
και έχει πάει αλλού.
Και στο εδάφιο 40 λέει:
“Πήγε στην απέναντι πλευρά του Ιορδάνη,
όπου βάφτιζε ο Ιωάννης”.
Θυμόμαστε αυτό το εδάφιο από την τάξη.
Ήταν ένα ιδιαίτερο μέρος για τον Ιησού,
το οποίο του θύμιζε τον Ιωάννη,
το έργο που εκείνος είχε επιτελέσει.
Του θύμιζε τον φίλο του.
Αλλά δείτε τα εδάφια 41 και 42:
«Και πολλοί ήρθαν σε αυτόν
και άρχισαν να λένε:
“Ο Ιωάννης δεν εκτέλεσε κανένα σημείο,
αλλά όλα όσα είπε για αυτόν τον άνθρωπο
ήταν αληθινά”.
Και πολλοί εκεί πίστεψαν σε αυτόν».
“Η φωνή στην έρημο”,
το παράδειγμα του Ιωάννη,
συνέχιζε να επηρεάζει τους άλλους.
Χάρη σε όσα είχε επιτελέσει ο Ιωάννης,
μπορούσαν τώρα εκείνοι να πιστέψουν στον Χριστό.
Έτσι, ο ρόλος που έπαιξε,
η χαρά που είχε,
ακόμη και ο θάνατός του,
ολόκληρη η ζωή του Ιωάννη του Βαφτιστή
μάς διδάσκει να υπηρετούμε όσια τον Θεό
νιώθοντας ικανοποίηση και χαρά σε οποιονδήποτε διορισμό,
είτε κρατήσει πολύ
είτε κρατήσει λίγο.
Το παράδειγμά του αξίζει να το μελετάμε,
να το εκτιμούμε,
να το μιμούμαστε.
Ο Ιησούς αποκάλεσε τον Ιωάννη
«λυχνάρι που έκαιγε και έλαμπε».
Με το φως του αγίου πνεύματος, έλαμπε
οδηγώντας τους ανθρώπους στον Χριστό
—στη δόξα του Θεού.
Αυτή είναι η παρακαταθήκη
του μεγαλύτερου ατελούς ανθρώπου που έζησε ποτέ.

Τρεντ Λίπολντ: Ο Μεγαλύτερος Ατελής Άνθρωπος που Έζησε Ποτέ—Αποφοίτηση της 158ης Τάξης της Γαλαάδ