00:00:04
Υπηρετούσαμε σε μια μικρή πόλη
στην Αλμπέρτα...00:00:07
00:00:07
και εκεί αρχίσαμε να αποκτούμε παιδιά.00:00:10
00:00:11
Όταν μετακομίσαμε στο Kρεγκ,
είχαμε τέσσερα παιδιά.00:00:15
00:00:16
Και τώρα πια έχουμε εννιά παιδιά.00:00:18
00:00:20
Είναι μεγάλη ευθύνη...00:00:21
00:00:22
και ως γονέας πρέπει να βάζεις
πρώτη τη Βασιλεία...00:00:25
00:00:25
πρέπει να δίνεις το καλό παράδειγμα,
να είσαι στις συναθροίσεις...00:00:29
00:00:29
να είσαι τακτικός στην υπηρεσία αγρού.00:00:32
00:00:32
Καταλαβαίναμε ότι έπρεπε
πάνω απ’ όλα να αγαπάμε τον Ιεχωβά...00:00:36
00:00:37
για να είμαστε καλό παράδειγμα
για τα παιδιά μας.00:00:39
00:00:40
Μας βοήθησαν να αντιληφθούμε...00:00:41
00:00:41
ότι ευτυχισμένους θα μας έκαναν
τα πνευματικά πράγματα.00:00:44
00:00:44
Οι γονείς μου μας δίδαξαν
κυρίως με έργα, όχι με λόγια...00:00:48
00:00:48
πώς να επιζητούμε πρώτα τη Βασιλεία.00:00:50
00:00:50
Με εννιά παιδιά, τρέχεις όλη την ώρα.00:00:52
00:00:53
Όταν έχεις πολλά παιδιά
βρίσκεις πιο πολλές δικαιολογίες ίσως.00:00:56
00:00:57
Με εννιά παιδιά έχεις χίλιες δυο προκλήσεις.00:01:01
00:01:08
Κάποιες στιγμές καθόταν στην πολυθρόνα της
και φαινόταν τόσο εξαντλημένη!00:01:14
00:01:14
Θυμάμαι μια φορά που ήταν ώρα να πάμε
στη συνάθροιση, αλλά εγώ ένιωθα πτώμα!00:01:20
00:01:20
Μου ήρθε στο μυαλό
το κεφάλαιο 40 του Ησαΐα, όπου λέει...00:01:24
00:01:24
ότι «όσοι ελπίζουν στον Ιεχωβά
θα ανακτήσουν τη δύναμή τους».00:01:27
00:01:28
Σκέφτηκα ότι ο Ιεχωβά θέλει να πάω.00:01:31
00:01:31
Άρα θα μου δώσει και τη δύναμη
για να τα καταφέρω.00:01:34
00:01:34
Οπότε προσευχήθηκα και ετοιμάστηκα.00:01:36
00:01:37
Είχε πολύ τρέξιμο.00:01:39
00:01:44
Στην προς Εβραίους, υπάρχει η προτροπή
να μην παύουμε «να συναθροιζόμαστε».00:01:48
00:01:48
Ο μπαμπάς μου το ανέφερε πάντοτε αυτό.00:01:50
00:01:53
Κάποτε έπρεπε να ταξιδεύουμε
σχεδόν δύο ώρες...00:01:55
00:01:56
μέσα στον χειμώνα, για τη συνάθροιση.00:01:58
00:01:59
Γυρίζαμε σπίτι αργά το βράδυ...00:02:01
00:02:02
και όλα τα παιδιά ήταν εξαντλημένα,
το ίδιο και εμείς.00:02:06
00:02:08
Βλέποντας πόσο σημαντικές
θεωρούσαν τις συναθροίσεις...00:02:10
00:02:10
αντιλήφθηκα ότι δεν πρέπει
να τις θεωρούμε δεδομένες.00:02:14
00:02:16
Οι γονείς μου μας δίδαξαν
να είμαστε τακτικοί...00:02:19
00:02:19
και στην υπηρεσία αγρού
όπως στις συναθροίσεις.00:02:22
00:02:25
Ξέραμε ακριβώς τι θα κάναμε.
Δεν το συζητούσαμε.00:02:29
00:02:29
Σηκωνόμασταν το Σάββατο το πρωί
και φεύγαμε για το έργο.00:02:33
00:02:34
Δεν καθόμασταν σαν διακοσμητικά στοιχεία
στο πίσω κάθισμα.00:02:38
00:02:38
Ξέραμε ότι ήμασταν εκεί
για να δώσουμε μαρτυρία.00:02:41
00:02:43
Από πολύ μικροί, ακολουθούσαμε
το παράδειγμα των γονέων μας...00:02:47
00:02:47
δείχνοντας ενδιαφέρον στους άλλους.00:02:49
00:02:49
Και έτσι απολαμβάναμε τη διακονία.00:02:52
00:02:54
Αυτό μου έδινε σκοπό.00:02:55
00:02:56
Έπρεπε να μιλήσω σε ανθρώπους στο έργο.00:02:58
00:02:58
Έπρεπε να ξέρω τι θα τους πω, να είμαι έτοιμη.00:03:02
00:03:03
Στη διακονία, κάναμε συχνά διαλείμματα
για τα παιδιά αλλά και για μας.00:03:09
00:03:10
Ήταν σημαντικό να απολαμβάνουν
τα παιδιά μας τη διακονία...00:03:14
00:03:14
να μην είμαστε πολύ πιεστικοί,
άκαμπτοι, και τα λοιπά.00:03:19
00:03:19
Σκέφτομαι το εδάφιο Παροιμίες 22:6
στη μετάφραση Μπάινγκτον...00:03:25
00:03:25
όπου λέει: «Δώσε στο αγόρι το ξεκίνημα
που χρειάζεται στην πορεία του».00:03:30
00:03:30
Το έκαναν αυτό βάζοντας τα πνευματικά
πράγματα πάνω από τα υλικά.00:03:35
00:03:35
Ο Ιεχωβά μάς βοήθησε να είμαστε
όσο καλύτεροι γονείς γίνεται.00:03:40
00:03:40
Αποτύχαμε κάποιες φορές,
αλλά πάντοτε ήξερα...00:03:43
00:03:43
ότι ο Ιεχωβά είναι ο καλύτερος Γονέας.00:03:46
00:03:46
Αν τα διδάσκαμε να Τον αγαπούν,
θα αναλάμβανε εκείνος τα υπόλοιπα.00:03:51
00:03:51
Πετύχαμε ως οικογένεια γιατί είχαμε
τον Ιεχωβά στη ζωή μας.00:03:55
00:03:56
Όλα μας τα παιδιά τα πάνε
πολύ καλά στην αλήθεια.00:03:59
00:03:59
Είμαστε πολύ χαρούμενοι για αυτό...00:04:01
00:04:01
και είμαι βέβαιος ότι
και ο Ιεχωβά είναι χαρούμενος.00:04:05
Ντέιλ και Νάτζα Μπόουντι: Ο Ιεχωβά μάς Βοήθησε να Μεγαλώσουμε Εννιά Παιδιά στην Αλάσκα
-
Ντέιλ και Νάτζα Μπόουντι: Ο Ιεχωβά μάς Βοήθησε να Μεγαλώσουμε Εννιά Παιδιά στην Αλάσκα
Υπηρετούσαμε σε μια μικρή πόλη
στην Αλμπέρτα...
και εκεί αρχίσαμε να αποκτούμε παιδιά.
Όταν μετακομίσαμε στο Kρεγκ,
είχαμε τέσσερα παιδιά.
Και τώρα πια έχουμε εννιά παιδιά.
Είναι μεγάλη ευθύνη...
και ως γονέας πρέπει να βάζεις
πρώτη τη Βασιλεία...
πρέπει να δίνεις το καλό παράδειγμα,
να είσαι στις συναθροίσεις...
να είσαι τακτικός στην υπηρεσία αγρού.
Καταλαβαίναμε ότι έπρεπε
πάνω απ’ όλα να αγαπάμε τον Ιεχωβά...
για να είμαστε καλό παράδειγμα
για τα παιδιά μας.
Μας βοήθησαν να αντιληφθούμε...
ότι ευτυχισμένους θα μας έκαναν
τα πνευματικά πράγματα.
Οι γονείς μου μας δίδαξαν
κυρίως με έργα, όχι με λόγια...
πώς να επιζητούμε πρώτα τη Βασιλεία.
Με εννιά παιδιά, τρέχεις όλη την ώρα.
Όταν έχεις πολλά παιδιά
βρίσκεις πιο πολλές δικαιολογίες ίσως.
Με εννιά παιδιά έχεις χίλιες δυο προκλήσεις.
Κάποιες στιγμές καθόταν στην πολυθρόνα της
και φαινόταν τόσο εξαντλημένη!
Θυμάμαι μια φορά που ήταν ώρα να πάμε
στη συνάθροιση, αλλά εγώ ένιωθα πτώμα!
Μου ήρθε στο μυαλό
το κεφάλαιο 40 του Ησαΐα, όπου λέει...
ότι «όσοι ελπίζουν στον Ιεχωβά
θα ανακτήσουν τη δύναμή τους».
Σκέφτηκα ότι ο Ιεχωβά θέλει να πάω.
Άρα θα μου δώσει και τη δύναμη
για να τα καταφέρω.
Οπότε προσευχήθηκα και ετοιμάστηκα.
Είχε πολύ τρέξιμο.
Στην προς Εβραίους, υπάρχει η προτροπή
να μην παύουμε «να συναθροιζόμαστε».
Ο μπαμπάς μου το ανέφερε πάντοτε αυτό.
Κάποτε έπρεπε να ταξιδεύουμε
σχεδόν δύο ώρες...
μέσα στον χειμώνα, για τη συνάθροιση.
Γυρίζαμε σπίτι αργά το βράδυ...
και όλα τα παιδιά ήταν εξαντλημένα,
το ίδιο και εμείς.
Βλέποντας πόσο σημαντικές
θεωρούσαν τις συναθροίσεις...
αντιλήφθηκα ότι δεν πρέπει
να τις θεωρούμε δεδομένες.
Οι γονείς μου μας δίδαξαν
να είμαστε τακτικοί...
και στην υπηρεσία αγρού
όπως στις συναθροίσεις.
Ξέραμε ακριβώς τι θα κάναμε.
Δεν το συζητούσαμε.
Σηκωνόμασταν το Σάββατο το πρωί
και φεύγαμε για το έργο.
Δεν καθόμασταν σαν διακοσμητικά στοιχεία
στο πίσω κάθισμα.
Ξέραμε ότι ήμασταν εκεί
για να δώσουμε μαρτυρία.
Από πολύ μικροί, ακολουθούσαμε
το παράδειγμα των γονέων μας...
δείχνοντας ενδιαφέρον στους άλλους.
Και έτσι απολαμβάναμε τη διακονία.
Αυτό μου έδινε σκοπό.
Έπρεπε να μιλήσω σε ανθρώπους στο έργο.
Έπρεπε να ξέρω τι θα τους πω, να είμαι έτοιμη.
Στη διακονία, κάναμε συχνά διαλείμματα
για τα παιδιά αλλά και για μας.
Ήταν σημαντικό να απολαμβάνουν
τα παιδιά μας τη διακονία...
να μην είμαστε πολύ πιεστικοί,
άκαμπτοι, και τα λοιπά.
Σκέφτομαι το εδάφιο Παροιμίες 22:6
στη μετάφραση Μπάινγκτον...
όπου λέει: «Δώσε στο αγόρι το ξεκίνημα
που χρειάζεται στην πορεία του».
Το έκαναν αυτό βάζοντας τα πνευματικά
πράγματα πάνω από τα υλικά.
Ο Ιεχωβά μάς βοήθησε να είμαστε
όσο καλύτεροι γονείς γίνεται.
Αποτύχαμε κάποιες φορές,
αλλά πάντοτε ήξερα...
ότι ο Ιεχωβά είναι ο καλύτερος Γονέας.
Αν τα διδάσκαμε να Τον αγαπούν,
θα αναλάμβανε εκείνος τα υπόλοιπα.
Πετύχαμε ως οικογένεια γιατί είχαμε
τον Ιεχωβά στη ζωή μας.
Όλα μας τα παιδιά τα πάνε
πολύ καλά στην αλήθεια.
Είμαστε πολύ χαρούμενοι για αυτό...
και είμαι βέβαιος ότι
και ο Ιεχωβά είναι χαρούμενος.
-