JW subtitle extractor

Dale ve Nadja Bode: Alaska’da Dokuz Çocuk Yetiştirirken Yehova’nın Yardımını Gördük

Video Other languages Share text Share link Show times

Kanada’da küçük bir yerde hizmet ederken çocuk sahibi olduk.
Alaska’ya taşındığımızda dört çocuğumuz vardı.
Orada beş çocuğumuz daha oldu.
Çocuklar size Yehova’dan bir emanettir;
dolayısıyla anne baba olarak Krallığa hayatınızda ilk yeri vermelisiniz.
İyi örnek olmalı, ibadetlere ve hizmete düzenli olarak katılmalısınız.
Çocuklarımıza iyi örnek olabilmek için önce biz Yehova’yı sevmeliydik.
İnsanı mutlu eden şeyin ruhi faaliyetler olduğunu anlamamızı sağladılar.
Krallığa ilk yeri vermeyi sadece sözleriyle değil işleriyle de öğrettiler.
Dokuz çocuğun olduğu yerde telaş eksik olmuyor.
Bu, hizmette dikkatinizi dağıtabilir.
Dokuz çocuğun olunca binbir derdin oluyor.
Bazen o kadar yorgun olurdu ki kendini öylece sallanan sandalyesine bırakırdı.
Bir gün, ibadet saati yaklaşıyordu.
Ama parmağımı kıpırdatacak halim kalmamıştı.
İşaya 40. bölümdeki sözler aklıma geldi.
“Yehova’ya umut bağlayanlar güçlerini tazeler.”
Yehova ibadete gitmemi istiyordu ve bunun için bana güç verecekti.
Dua ettim ve kalkıp hazırlandım.
Hep bir koşturmaca vardı
İbraniler’de “toplantılarımızı ihmal etmeyelim” diyor.
Babam hep bunu hatırlatırdı.
Bir defasında kış vaktiydi,
ibadete katılabilmek için aşağı yukarı iki saat yol gittik.
Eve döndüğümüzde gecenin bir yarısı olmuştu.
Tahmin edebileceğiniz gibi hepimiz bitmiştik.
Onlar ibadetlere bu kadar önem verdiği için
ben de ibadetleri asla sıradan görmemeyi öğrendim.
Annemle babam bize ibadetler konusunda olduğu gibi
hizmet konusunda da düzenli olmayı öğretti.
Cumartesileri program belliydi.
Bugün ne yapıyoruz diye düşünmezdik.
Sabah kalkıp hazırlanır ve hizmete çıkardık.
Öyle arka koltukta oturmak yoktu.
Hepimiz Şahitlik etmeliydik.
Küçüklüğümüzden itibaren biz de insanlara annemle babam gibi ilgi gösterdik.
Bu, hizmetten zevk almamıza yardım etti.
Bu bir amaç edinmemi sağladı.
Ziyaret etmem gereken insanlar vardı.
Onlarla ne konuşacağımı planlamalıydım.
Hizmete çıktığımızda sık sık mola vermemiz gerekiyordu;
çocukların molaya ihtiyacı oluyordu, tabii bizim de.
Çocukların hizmetten zevk alması önemliydi,
onları fazla zorlamak ya da çok katı olmak istemiyorduk.
Özdeyişler 22:6’yı düşünüyorum,
bir tercümede “Çocuğu gitmesi gereken yola sok” diyor.
Bunu maddi şeylerden çok ruhi şeylere önem vererek yaptılar.
Yehova çok iyi bir anne baba olmamıza yardım etti.
Tabii ki hatalarımız oldu
ama Yehova’nın en iyi Baba olduğuna her zaman güvendik.
Yani biz çocuklarımıza Yehova’yı sevmeyi öğretirsek Yehova gerisini halledecekti.
Hayatımızda her zaman Yehova’ya yer verdiğimiz için ailece başarılı olduk.
Bütün çocuklarımız ruhen çok iyi durumda.
Bu bizi çok mutlu ediyor,
eminiz Yehova da çok mutlu oluyordur.