00:00:04
Γνώρισα την αλήθεια όταν ήμουν παιδί...00:00:06
00:00:06
και έκτοτε πρέπει να αγωνίζομαι
για να φέρομαι όπως θέλει ο Ιεχωβά.00:00:11
00:00:11
Δυσκολεύομαι να ελέγχω τα νεύρα μου
ή να κρατάω την ψυχραιμία μου.00:00:15
00:00:17
Όταν ήρθα σε αυτή τη χώρα...00:00:18
00:00:18
κάποιος αδελφός μού φέρθηκε
με αγένεια...00:00:21
00:00:21
και δεν ήταν πολύ φιλόξενος.00:00:23
00:00:25
Αυτό με πείραξε πολύ
και του το κρατούσα...00:00:28
00:00:30
και όταν κάποια φορά
μου τηλεφώνησε...00:00:33
00:00:34
του μίλησα άσχημα.00:00:36
00:00:37
Χρειάστηκε να με βοηθήσει
η γυναίκα μου.00:00:39
00:00:39
Μου θύμισε ότι και εγώ
και ο αδελφός είμαστε ατελείς...00:00:43
00:00:43
και ότι τέτοια αισθήματα
δεν είναι υγιή.00:00:46
00:00:46
Εκείνο το διάστημα ένιωθα απαίσια...00:00:49
00:00:49
η σχέση μου με τον Ιεχωβά
δεν πήγαινε καλά.00:00:52
00:00:52
Η διαπαιδαγώγηση ποτέ
δεν είναι κάτι ευχάριστο...00:00:56
00:00:56
ειδικά όταν μου στέλνει επιστολή
το γραφείο τμήματος...00:00:58
00:00:58
για να με διορθώσει και να με συμβουλέψει
για κάτι που δεν έκανα σωστά.00:01:03
00:01:03
Σίγουρα νιώθω άβολα.00:01:05
00:01:06
Προσπαθώ όμως να σκέφτομαι...00:01:08
00:01:08
ότι, αν ενεργήσω σε αρμονία
με τη σοφία του Ιεχωβά, θα ευλογηθώ.00:01:13
00:01:14
Με βοηθάει πολύ
η προσευχή στον Ιεχωβά...00:01:17
00:01:17
οι αρχές της Γραφής
και η εμπιστοσύνη στο ότι...00:01:20
00:01:20
ο Ιεχωβά θα μου δώσει
την απαραίτητη κατεύθυνση.00:01:24
00:01:24
Όπως αναφέρουν οι Ψαλμοί,
ο Ιεχωβά ξέρει «ότι είμαστε χώμα».00:01:29
00:01:29
Είναι σαν να μου λέει:
«Γιε μου, κάνεις πολλά λάθη...00:01:33
00:01:33
παρ’ όλα αυτά σ’ αγαπάω.00:01:35
00:01:35
Σε χρησιμοποιώ στην υπηρεσία μου
και ξέρω ότι θα τα καταφέρεις».00:01:40
00:01:41
Φυσικά αυτό είναι εφικτό επειδή...00:01:43
00:01:43
ο Ιεχωβά βοηθάει πάντα
τους υπηρέτες του...00:01:46
00:01:46
όλους, από τον Άβελ μέχρι σήμερα.00:01:49
00:01:49
Όλοι εμείς που τον υπηρετούμε
είμαστε ατελείς.00:01:52
00:01:59
Κάποια μέρα
έκανα μια ηλεκτρολογική εργασία...00:02:02
00:02:02
και έπαθα ηλεκτροπληξία.00:02:04
00:02:04
Ο γιατρός που με είδε είπε ότι έπρεπε
να ακρωτηριαστούν και τα δυο μου χέρια.00:02:09
00:02:11
Δεν είχα πια χέρια!00:02:13
00:02:13
Δεν θα μπορούσα
να κάνω πολλά πράγματα...00:02:16
00:02:16
να δουλέψω, να φροντίσω
τα παιδιά μου, τη γυναίκα μου...00:02:21
00:02:21
Το πρώτο πράγμα που ζήτησα
ήταν μια Γραφή...00:02:23
00:02:23
για να δω αν μπορούσα
να γυρίσω τις σελίδες—και μπορούσα!00:02:27
00:02:27
Αυτό μου έδωσε μεγάλη χαρά.00:02:30
00:02:31
Τώρα μπορώ
να συντηρώ την οικογένειά μου...00:02:34
00:02:34
δουλεύοντας ως ελαιοχρωματιστής,
συγκολλητής και ξυλουργός.00:02:39
00:02:40
Μπορώ μάλιστα να οδηγώ.00:02:42
00:02:44
Μπορώ να επιδιώκω
τους πνευματικούς μου στόχους...00:02:47
00:02:47
καθώς συνεχίζω
να υπηρετώ τον Ιεχωβά.00:02:49
00:02:49
Είμαι πρεσβύτερος
και πάνω από όλα...00:02:52
00:02:53
βοηθάω την οικογένειά μου
να προοδεύει πνευματικά.00:02:56
00:02:56
Επειδή είμαι δραστήριος πνευματικά...00:02:59
00:02:59
δεν σκέφτομαι συνέχεια
την αναπηρία μου.00:03:01
00:03:01
Μερικές φορές μάλιστα
την ξεχνάω εντελώς.00:03:05
00:03:06
Ο Ιεχωβά με στηρίζει πάντα.00:03:08
00:03:08
Από την ημέρα του ατυχήματος...00:03:10
00:03:10
βλέπω πώς με βοηθάει
μέσω της οικογένειάς μου...00:03:13
00:03:13
της γυναίκας μου και των παιδιών μου...00:03:15
00:03:15
καθώς και των αδελφών στην εκκλησία.00:03:19
00:03:20
Κάποτε, αφού έκανα μια ομιλία...00:03:22
00:03:22
ένα κοριτσάκι ήρθε
και μου έδωσε ένα γράμμα...00:03:25
00:03:25
και μια ζωγραφιά που έδειχνε εμένα.00:03:27
00:03:27
Με ευχαρίστησε και με ενθάρρυνε
λέγοντας ότι...00:03:30
00:03:30
σύντομα ο Ιεχωβά στον Παράδεισο
θα μου ξαναδώσει τα χέρια μου.00:03:34
00:03:36
Πράγματα όπως το να κρατάω
το χέρι της γυναίκας μου...00:03:40
00:03:40
των παιδιών μου...00:03:42
00:03:42
να τα παίρνω αγκαλιά
και να παίζω μαζί τους...00:03:45
00:03:45
αυτή είναι η ελπίδα μου
και είμαι απόλυτα βέβαιος...00:03:48
00:03:48
ότι ο Ιεχωβά θα την πραγματοποιήσει.00:03:51
00:03:57
Με συνέλαβαν και με καταδίκασαν
σε δυόμισι χρόνια φυλάκιση...00:04:00
00:04:00
για την ουδετερότητά μου.00:04:02
00:04:02
Το περιβάλλον στη φυλακή ήταν
κάτι άγνωστο για εμένα και με τρόμαζε.00:04:07
00:04:07
Δεν ήξερα κανέναν
ούτε πώς θα με αντιμετώπιζαν.00:04:11
00:04:11
Ήμουν ο μόνος Μάρτυρας.00:04:13
00:04:15
Προσευχόμουν συνέχεια στον Ιεχωβά
να μου δώσει τη δύναμη και το κουράγιο...00:04:19
00:04:19
να χειριστώ οποιοδήποτε πρόβλημα ειρηνικά...00:04:22
00:04:22
και να αντέξω κάθε δυσκολία.00:04:24
00:04:24
Σε αυτές τις συνθήκες...00:04:26
00:04:26
το μόνο που με παρηγορούσε ήταν
η προσευχή και ο Λόγος του Θεού.00:04:31
00:04:31
Τότε όμως μου πήραν τη Γραφή...00:04:33
00:04:33
αλλά λίγο καιρό αργότερα
μου την έδωσαν πίσω.00:04:36
00:04:36
Μου επέτρεψαν να έχω έντυπα
με έναν όρο: να μην κηρύττω.00:04:41
00:04:41
Βέβαια,
το κήρυγμα δεν επιτρεπόταν...00:04:44
00:04:44
αλλά αυτό δεν σήμαινε
ότι δεν μπορούσα να μιλάω.00:04:47
00:04:47
Ήμουν αποφασισμένος
να παραμείνω πιστός...00:04:50
00:04:50
ό,τι και αν συνέβαινε.00:04:52
00:04:53
Η καλή μου διαγωγή έκανε εντύπωση
στους κρατούμενους.00:04:57
00:04:57
Μερικοί άρχισαν να διαβάζουν τη Γραφή.00:05:00
00:05:00
Πολλές φορές, δεν προλάβαινα
να πάρω σειρά να τη διαβάσω εγώ.00:05:04
00:05:04
Δεν έβριζα και φρόντιζα
να είμαι σωματικά καθαρός.00:05:08
00:05:08
Αυτό δεν πέρασε απαρατήρητο
από τους υπεύθυνους της φυλακής.00:05:13
00:05:13
Μια μέρα μου είπαν:
«Επειδή είσαι ηθικός και καθαρός...00:05:16
00:05:16
θα σε κάνουμε αρχιμάγειρα».00:05:18
00:05:20
Έτσι έγινα ο σεφ της φυλακής.00:05:23
00:05:24
Έβλεπα πάντα το χέρι του Ιεχωβά.00:05:27
00:05:27
Το έργο ήταν καταπληκτικό!00:05:30
00:05:30
Υπήρχαν μήνες που έκανα
μέχρι και 120 ώρες.00:05:34
00:05:34
Έδωσα πάνω από 100 έντυπα.00:05:37
00:05:37
Με τη βοήθεια του Ιεχωβά, κατάφερα
να μείνω στην ολοχρόνια υπηρεσία...00:05:41
00:05:41
όλο το διάστημα
που ήμουν στη φυλακή.00:05:44
00:05:44
Αυτό μου έδωσε πολλή χαρά.00:05:47
00:05:48
Με ενίσχυε η σκέψη
του εδαφίου 1 Πέτρου 5:9...00:05:52
00:05:52
που λέει ότι ολόκληρη η αδελφότητα
περνάει τα ίδια βάσανα.00:05:57
00:05:57
Είμαι βέβαιος ότι
σε όποιες συνθήκες και αν βρεθούμε...00:06:01
00:06:01
και όποιοι και αν είναι γύρω μας...00:06:03
00:06:03
ο Ιεχωβά ποτέ δεν θα μας εγκαταλείψει.00:06:07
00:06:07
Τελικά έφτασε η μέρα
της αποφυλάκισής μου.00:06:10
00:06:10
Ήταν μεγάλη έκπληξη για τη μητέρα μου.00:06:13
00:06:13
Δεν της το είχα πει.00:06:15
00:06:18
Η στιγμή που ξανασμίξαμε
θα μου μείνει αξέχαστη!00:06:30
Πώς να Υπομένουμε Παρά . . . τις Ατέλειές Μας, τις Μακρόχρονες Ασθένειες και τον Διωγμό
-
Πώς να Υπομένουμε Παρά . . . τις Ατέλειές Μας, τις Μακρόχρονες Ασθένειες και τον Διωγμό
Γνώρισα την αλήθεια όταν ήμουν παιδί...
και έκτοτε πρέπει να αγωνίζομαι
για να φέρομαι όπως θέλει ο Ιεχωβά.
Δυσκολεύομαι να ελέγχω τα νεύρα μου
ή να κρατάω την ψυχραιμία μου.
Όταν ήρθα σε αυτή τη χώρα...
κάποιος αδελφός μού φέρθηκε
με αγένεια...
και δεν ήταν πολύ φιλόξενος.
Αυτό με πείραξε πολύ
και του το κρατούσα...
και όταν κάποια φορά
μου τηλεφώνησε...
του μίλησα άσχημα.
Χρειάστηκε να με βοηθήσει
η γυναίκα μου.
Μου θύμισε ότι και εγώ
και ο αδελφός είμαστε ατελείς...
και ότι τέτοια αισθήματα
δεν είναι υγιή.
Εκείνο το διάστημα ένιωθα απαίσια...
η σχέση μου με τον Ιεχωβά
δεν πήγαινε καλά.
Η διαπαιδαγώγηση ποτέ
δεν είναι κάτι ευχάριστο...
ειδικά όταν μου στέλνει επιστολή
το γραφείο τμήματος...
για να με διορθώσει και να με συμβουλέψει
για κάτι που δεν έκανα σωστά.
Σίγουρα νιώθω άβολα.
Προσπαθώ όμως να σκέφτομαι...
ότι, αν ενεργήσω σε αρμονία
με τη σοφία του Ιεχωβά, θα ευλογηθώ.
Με βοηθάει πολύ
η προσευχή στον Ιεχωβά...
οι αρχές της Γραφής
και η εμπιστοσύνη στο ότι...
ο Ιεχωβά θα μου δώσει
την απαραίτητη κατεύθυνση.
Όπως αναφέρουν οι Ψαλμοί,
ο Ιεχωβά ξέρει «ότι είμαστε χώμα».
Είναι σαν να μου λέει:
«Γιε μου, κάνεις πολλά λάθη...
παρ’ όλα αυτά σ’ αγαπάω.
Σε χρησιμοποιώ στην υπηρεσία μου
και ξέρω ότι θα τα καταφέρεις».
Φυσικά αυτό είναι εφικτό επειδή...
ο Ιεχωβά βοηθάει πάντα
τους υπηρέτες του...
όλους, από τον Άβελ μέχρι σήμερα.
Όλοι εμείς που τον υπηρετούμε
είμαστε ατελείς.
Κάποια μέρα
έκανα μια ηλεκτρολογική εργασία...
και έπαθα ηλεκτροπληξία.
Ο γιατρός που με είδε είπε ότι έπρεπε
να ακρωτηριαστούν και τα δυο μου χέρια.
Δεν είχα πια χέρια!
Δεν θα μπορούσα
να κάνω πολλά πράγματα...
να δουλέψω, να φροντίσω
τα παιδιά μου, τη γυναίκα μου...
Το πρώτο πράγμα που ζήτησα
ήταν μια Γραφή...
για να δω αν μπορούσα
να γυρίσω τις σελίδες—και μπορούσα!
Αυτό μου έδωσε μεγάλη χαρά.
Τώρα μπορώ
να συντηρώ την οικογένειά μου...
δουλεύοντας ως ελαιοχρωματιστής,
συγκολλητής και ξυλουργός.
Μπορώ μάλιστα να οδηγώ.
Μπορώ να επιδιώκω
τους πνευματικούς μου στόχους...
καθώς συνεχίζω
να υπηρετώ τον Ιεχωβά.
Είμαι πρεσβύτερος
και πάνω από όλα...
βοηθάω την οικογένειά μου
να προοδεύει πνευματικά.
Επειδή είμαι δραστήριος πνευματικά...
δεν σκέφτομαι συνέχεια
την αναπηρία μου.
Μερικές φορές μάλιστα
την ξεχνάω εντελώς.
Ο Ιεχωβά με στηρίζει πάντα.
Από την ημέρα του ατυχήματος...
βλέπω πώς με βοηθάει
μέσω της οικογένειάς μου...
της γυναίκας μου και των παιδιών μου...
καθώς και των αδελφών στην εκκλησία.
Κάποτε, αφού έκανα μια ομιλία...
ένα κοριτσάκι ήρθε
και μου έδωσε ένα γράμμα...
και μια ζωγραφιά που έδειχνε εμένα.
Με ευχαρίστησε και με ενθάρρυνε
λέγοντας ότι...
σύντομα ο Ιεχωβά στον Παράδεισο
θα μου ξαναδώσει τα χέρια μου.
Πράγματα όπως το να κρατάω
το χέρι της γυναίκας μου...
των παιδιών μου...
να τα παίρνω αγκαλιά
και να παίζω μαζί τους...
αυτή είναι η ελπίδα μου
και είμαι απόλυτα βέβαιος...
ότι ο Ιεχωβά θα την πραγματοποιήσει.
Με συνέλαβαν και με καταδίκασαν
σε δυόμισι χρόνια φυλάκιση...
για την ουδετερότητά μου.
Το περιβάλλον στη φυλακή ήταν
κάτι άγνωστο για εμένα και με τρόμαζε.
Δεν ήξερα κανέναν
ούτε πώς θα με αντιμετώπιζαν.
Ήμουν ο μόνος Μάρτυρας.
Προσευχόμουν συνέχεια στον Ιεχωβά
να μου δώσει τη δύναμη και το κουράγιο...
να χειριστώ οποιοδήποτε πρόβλημα ειρηνικά...
και να αντέξω κάθε δυσκολία.
Σε αυτές τις συνθήκες...
το μόνο που με παρηγορούσε ήταν
η προσευχή και ο Λόγος του Θεού.
Τότε όμως μου πήραν τη Γραφή...
αλλά λίγο καιρό αργότερα
μου την έδωσαν πίσω.
Μου επέτρεψαν να έχω έντυπα
με έναν όρο: να μην κηρύττω.
Βέβαια,
το κήρυγμα δεν επιτρεπόταν...
αλλά αυτό δεν σήμαινε
ότι δεν μπορούσα να μιλάω.
Ήμουν αποφασισμένος
να παραμείνω πιστός...
ό,τι και αν συνέβαινε.
Η καλή μου διαγωγή έκανε εντύπωση
στους κρατούμενους.
Μερικοί άρχισαν να διαβάζουν τη Γραφή.
Πολλές φορές, δεν προλάβαινα
να πάρω σειρά να τη διαβάσω εγώ.
Δεν έβριζα και φρόντιζα
να είμαι σωματικά καθαρός.
Αυτό δεν πέρασε απαρατήρητο
από τους υπεύθυνους της φυλακής.
Μια μέρα μου είπαν:
«Επειδή είσαι ηθικός και καθαρός...
θα σε κάνουμε αρχιμάγειρα».
Έτσι έγινα ο σεφ της φυλακής.
Έβλεπα πάντα το χέρι του Ιεχωβά.
Το έργο ήταν καταπληκτικό!
Υπήρχαν μήνες που έκανα
μέχρι και 120 ώρες.
Έδωσα πάνω από 100 έντυπα.
Με τη βοήθεια του Ιεχωβά, κατάφερα
να μείνω στην ολοχρόνια υπηρεσία...
όλο το διάστημα
που ήμουν στη φυλακή.
Αυτό μου έδωσε πολλή χαρά.
Με ενίσχυε η σκέψη
του εδαφίου 1 Πέτρου 5:9...
που λέει ότι ολόκληρη η αδελφότητα
περνάει τα ίδια βάσανα.
Είμαι βέβαιος ότι
σε όποιες συνθήκες και αν βρεθούμε...
και όποιοι και αν είναι γύρω μας...
ο Ιεχωβά ποτέ δεν θα μας εγκαταλείψει.
Τελικά έφτασε η μέρα
της αποφυλάκισής μου.
Ήταν μεγάλη έκπληξη για τη μητέρα μου.
Δεν της το είχα πει.
Η στιγμή που ξανασμίξαμε
θα μου μείνει αξέχαστη!
-